«بهش میگن او.جی»؛ یک اکشن به معنای واقعی کلمه

به گزارش فیلم‌نت نیوز، فیلم سینمایی «بهش میگن او.جی» (They Call Him OG) به نویسندگی و کارگردانی سوجیت و با بازی پاوان کالیان، پراکاش راج، عمران هاشمی، پریانکا موهان، آرجون داس، سریا ردی، تج ساپرو، سوبهالکا سودهاکار، راهول راویندران، سودِو نِر، آبهیمانیو سینگ، سوراو لوکش، هاریش اوتامِن، محصول سال ۲۰۲۵ سینمای تلوگو هند است که توانست با بودجه ساخت تقریبی ۲۵۰ کروری، به فروشی ۳۰۰ کروری در گیشه دست یابد و پرفروش‌ترین فیلم تلوگو در سال ۲۰۲۵ نام گرفت و هم‌اکنون در پلتفرم فیلم‌نت در حال پخش است.

در خلاصه داستان اثر چنین آمده است: «یکی از سران باندهای خلافکار در بمبئی، پس از ده سال زندگی مخفی و زیرزمینی، تصمیم می‌گیرد برای بازپس گیری امپراتوری خود و مقابله با خلافکاران جدید، فعالیتش را از سر بگیرد.»

«بهش میگن او.جی» در فیلم‌نت

«او.جی»، اصطلاح نام‌آشنایی برای شنوندگان موسیقی رپ به شمار می‌رود و بارها، در آهنگ های خوانندگان مشهوری همچون رضا پیشرو به گوش مخاطبان رسیده که ارجاعی به واژه انگلیسی «Original Gangster» دارد و از سبک‌های دریل، ترپ و دیترویت به رپفارس راه یافته و به معنی «خلافکار واقعی» است. «خلافکار واقعی» اصطلاحی است که بین کسانی که واقعا خلافکار هستند و در دنیای جرم و جنایت برای خودشان نامی به هم زدند با کسانی که با تعریف داستان‌های خیالی خودشان از فانتزی ذهنی شان راجع به زدوخورد با لات های مناطق مختلف تهران، حمل اسلحه و نگه‌داری مواد مخدر، در تمنای کسب شهرت هستند و هیچکدام از ادعای آنها، حقیقت ندارد، تمایز ایجاد می‌کند.

تحریف تاریخ و بازنویسی تاریخ از نو در «بهش میگن او.جی»

«بهش میگن او.جی» در سکانس‌های افتتاحیه، با استفاده از انیمه ژاپنی به تشریح روند ظهور یاکوزا و سقوط سامورایی ها می‌پردازد و یک هندی را در بطن این اتفاقات قرار می‌دهد تا میان سینمای بالیوود و خرده فرهنگ سامورایی پلی ایجاد کند. اینکه کشورهای مختلف در آثار سینمایی می‌کوشند شخصیت‌ها را در بطن یک اتفاق تاریخی، فرهنگی و اجتماعی در کشوری دیگر بگذارند، نشان از اهمیت تاریخی آن وقایع دارد. با این وجود، چنین عملی گاهی می‌تواند تحریف تاریخ و بازنویسی تاریخ از نو تفسیر شود از آنجا که هیچ ارجاعی به یک سند تاریخی وجود ندارد هرچند در اینجا، امر جذب تماشاگر با استفاده از علاقمندی درصد قابل توجهی از مردمان هند و همچنین، جهان دخیل است و قرار نیست جدا از امر هنری و اقتصادی، کارکرد سیاسی داشته باشد همانند آثاری که شخصیت‌های سیاهپوست و رنگین پوست را جایگزین سفیدپوستان می‌کنند تا با تحریف تاریخ و بازنویسی تاریخ از نو، برای اقشار مورد علاقه شان وجاهت بخرند در صورتی که اعتبار و احترام اینگونه کسب نمی‌شود و آب در هاون کوبیدن است.

در تیتراژ آغازین «بهش میگن او.جی»، اوجاس گامبیرا همانند یک غول بر فراز شهر بمبئی به تصویر کشیده می‌شود و این حاکی از پیروزی خیر بر شر در نبرد پایانی است بنابراین خود تیتراژ، حاوی شخصیت‌پردازی و در نسبتی دیگر، حاوی افشاگری درباره سرنوشت نهایی شخصیت در انتهای روایت است. همان تصویر در تیتراژ انتهایی نیز دوباره به نمایش درمی‌آید تا نویدی برای ساخت قسمت دوم «بهش میگن او.جی» باشد.

یادکردی از سینمای هنرهای رزمی در «بهش میگن او.جی»

وقایع فیلم و معرفی شخصیت‌ها آنقدر به سرعت از جلوی چشمان مخاطبان می‌گذرد که زمان از دست آنها می‌رود و فرصت فاصله گرفتن از اثر را پیدا نمی‌کنند و چنین ریتم و ضرب آهنگ تندی، به معنای واقعی کلمه همان چیزی است که از یک اثر اکشن انتظار می‌رود. همچنین، نحوه نمایش خون روی شمشیر و خون و خونریزی در اثر، علاوه بر ارجاع به انیمه های ژاپنی، ادای دینی به سینمای کوئنتین تارانتینو و در مجموع، کل اثر یادکردی از سینمای هنرهای رزمی است که در سالیان اخیر، همانند گذشته درخشان نیست.

مهم‌ترین نقطه ضعف حوزه فیلمنامه به زمانی برمی‌گردد که در یک سوم پایانی اثر، اوجاس گامبیرا از نقش گانگستری خودش خارج می‌شود و همچون یک مامور اطلاعاتی، خبر از برنامه اومی با بازی عمران هاشمی برای انجام یک عملیات تروریستی در شهر بمبئی می‌دهد؛ اتفاقی که به هیچ وجه با شخصیت به نمایش درآمده از او در طول اثر همخوانی ندارد از این‌رو آن سکانس برای نقش بر آب کردن آن عملیات باید طور دیگری به نمایش درآید.

«بهش میگن او.جی» فیلمی است که دل تماشاگرانی را که دنبال یک اثر اکشن و هیجانی با چاشنی خون و خونریزی در یک آخر هفته هستند، شاد می‌کند و هدفی جز این ندارد.

فرزاد جمشیددانایی