دایان کیتون در سن ۷۹ سالگی درگذشت

به گزارش فیلم نیوز به نقل از ورایتی، دایان کیتون، بازیگر، تهیه‌کننده و کارگردان برجسته آمریکایی که با بازی بی‌نظیرش در نقش معشوقه وودی آلن در فیلم کمدی رمانتیک «آنی هال» (۱۹۷۷) به شهرت جهانی رسید و جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد، در سن ۷۹ سالگی در کالیفرنیا درگذشت. کیتون علاوه بر این جایزه، برای فیلم‌های «قرمزها» (Reds)، «چیزی باید تغییر کند» (Something’s Gotta Give) و «اتاق ماروین» (Marvin’s Room) نیز نامزد اسکار شده بود.

او فعالیت حرفه‌ای خود را در تئاتر برادوی در سال ۱۹۶۹ آغاز کرد، جایی که همبازی وودی آلن در نمایش موفق «دوباره بازی کن، سم» (Play It Again, Sam) بود و این همکاری هنری به رابطه‌ای عاشقانه بین آن‌ها انجامید. کیتون سپس در هالیوود به شهرت رسید، به ‌ویژه با نقش «کی آدامز»، معشوقه و همسر مایکل کورلئونه با بازی آل پاچینو در فیلم‌های مشهور «پدرخوانده» (The Godfather) در سال ۱۹۷۲ و «پدرخوانده ۲» در سال ۱۹۷۴ به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا.

اما اوج شهرت و تاثیرگذاری کیتون در همکاری‌های متعدد با وودی آلن شکل گرفت؛ از بازی در اقتباس سینمایی «دوباره بازی کن، سم» در سال ۱۹۷۲ گرفته تا فیلم‌های کمدی علمی تخیلی «خوابگرد» (Sleeper) در سال ۱۹۷۳ و طنز ادبی «عشق و مرگ» (Love and Death) در سال ۱۹۷۵. نقش اصلی او به عنوان آنی هال، یک شخصیت دوست‌ داشتنی و عجیب فیلم، باعث شد به یکی از نمادهای سینمای دهه ۷۰ تبدیل شود و سبک منحصر به فرد پوشش و استایل او نیز به الگویی برای جوانان تبدیل شد.

کیتون علاوه بر فیلم‌های کمدی، در آثار جدی و درام نیز نقش‌های موفقی داشت. از جمله در «خانم سوفل» (Mrs. Soffel) در سال ۱۹۸۴ و «جنایت‌های قلب» (Crimes of the Heart) در سال ۱۹۸۶و همچنین در «روزهای رادیو» (Radio Days) در سال ۱۹۸۷ به کارگردانی وودی آلن. فیلم «بچه‌دار شدن» (Baby Boom) در سال ۱۹۸۷ نیز نقطه عطفی در همکاری‌های کمدی او با نانسی مایرز بود.

او در سال ۱۹۹۰ بار دیگر نقش کی آدامز کورلئونه را در «پدرخوانده ۳» بازآفرینی کرد و با بازی در فیلم‌های موفق «پدر عروس» (Father of the Bride) در سال ۱۹۹۱ و دنباله آن در سال ۱۹۹۵ در کنار استیو مارتین، «معمای قتل در منهتن» (Manhattan Murder Mystery) در سال ۱۹۹۳ و «باشگاه همسران سابق» (The First Wives Club) در سال ۱۹۹۶ با بت میدلر و گلدی هاون، جایگاه خود را در سینمای کمدی تثبیت کرد.

کیتون ۲ بار دیگر هم برای اسکار نامزد شد، در «اتاق ماروین» به عنوان زنی مبتلا به لوکمیا و در «چیزی باید تغییر کند» در نقش نمایشنامه‌ نویسی که با یک مرد سالخورده رابطه‌ای عاشقانه دارد. او در دهه ۸۰ به کارگردانی نیز پرداخت و فیلم‌ها و سریال‌هایی از جمله «چاینا بیچ» (China beach)، «توین پیکس» (Twin Peaks)، «قهرمانان رها شده» (Unstrung Heroes) و «آویزان شدن» (Hanging Up) را کارگردانی کرد. همچنین تهیه‌کننده سریال «پسادنا» (Pasadena) و فیلم «فیل» (Elephant) که الهام‌ گرفته از حادثه کولومباین است، بود.

دایان کیتون نویسنده چندین کتاب خاطرات پرفروش بود و از دهه ۷۰ به عکاسی علاقه‌مند بود و مجموعه عکس‌هایش منتشر شد. او در حفظ و نگهداری خانه‌های تاریخی نیز فعالیت داشت و در سال ۲۰۱۷ جایزه افتخاری یک عمر دستاورد را از موسسه فیلم آمریکا دریافت کرد.

زندگی شخصی کیتون شامل رابطه پراکنده با آل پاچینو بود و هرگز ازدواج نکرد اما از خود دخترخوانده‌ای به نام دکستر و پسری به نام دوک به یادگار گذاشت. در سال ۲۰۱۸، با وجود اتهامات سوء استفاده جنسی مطرح شده علیه وودی آلن، او از این کارگردان دفاع کرد و او را دوست خود خواند.

دایان کیتون در طول دوران حرفه‌ای خود، نه تنها برای نقش‌های بی ‌نظیرش بلکه به عنوان یک نماد سبک و الگویی برای نسل‌های جوان، جایگاهی ویژه در تاریخ سینما و فرهنگ عامه داشت.

ترجمه: پریسا مقیلان