دی‌کاپریو چهره سرگرمی سال ۲۰۲۵ مجله تایم شد

به گزارش فیلم نت نیوز به نقل از مجله تایم، لئوناردو دی‌کاپریو، ستاره‌ای که سه دهه است با نقش‌های پیچیده و انتخاب‌های غیرمنتظره نبض سینما را در دست دارد، این بار عنوان تازه‌ای را نیز به کارنامه‌اش اضافه کرد، چهره حوزه سرگرمی سال ۲۰۲۵ از سوی مجله تایم.

آغاز مسیر حرفه‌ای دی‌کاپریو

لئوناردو دی‌کاپریو از نوجوانی شیفته سینما بود. در ۱۵ سالگی، هنگامی که نخستین نقش مهم خود را در کنار رابرت دنیرو به دست آورد، تصمیم گرفت با تماشای انبوهی از فیلم‌های کلاسیک، خودش را به ‌سرعت آموزش دهد. از میان همه نقش‌هایی که دید، بازی جیمز دین در «شرق بهشت» (East Of Eaden) بیشترین تاثیر را بر او گذاشت؛ داستان و شخصیتی خاص که نشان می‌داد چگونه می‌توان هم آسیب‌پذیر بود و هم قدرتمند. دی‌کاپریو بعدها گفت که این همان نوع بازیگری است که او را به سینما کشاند، عریان‌کردن لایه‌های عاطفی بدون پنهان شدن پشت ژست‌ها.

در نخستین نقش سینمایی‌اش در «زندگی این پسر» (This Boys Life) در سال ۱۹۹۳، او همین کیفیت را نشان داد. در نقش پسری که زیر بار خشونت ناپدری‌اش با بازی دنیرو، مرز ظریف بین نوجوان سرکش و پسرک جست‌وجوگر را با دقتی خارق‌العاده بازی کرد. این نقش باعث شد هالیوود استعدادش را کشف کند و پیشنهادهای مالی فراوانی بدهد. با این‌ حال دی‌کاپریو به ‌جای یک کمدی تجاری، نقش سخت و چالش‌ برانگیز پسری کم‌توان ذهنی را در «چه چیزی گیلبرت را آزار می‌دهد؟» (Whats Eating Gilbert Grape) پذیرفت، انتخابی که مسیر حرفه‌ای آینده‌اش را تعریف کرد.

انتخاب‌های جسورانه و مسیر حرفه‌ای متفاوت

در طول سه دهه، دی‌کاپریو به یکی از معدود ستارگانی تبدیل شد که مردم هرگز از دیدنش خسته نمی‌شوند. حتی امروز، در ۵۱ سالگی، همچنان فیلم‌هایش جنجال و گفت‌وگو ایجاد می‌کند. در فیلم جدیدش، «یک نبرد پس از دیگری» (One Battle After Another) اثر پل توماس اندرسون، او نقش باب فرگوسن را بازی می‌کند؛ مردی انقلابی که اکنون به پدر میانسالی خسته و محتاط تبدیل شده است و تنها انگیزه خود، حفاظت از دختر نوجوانش، ویلا، است. رابطه پدر و دختری در قلب فیلم قرار دارد و دی‌کاپریو می‌گوید که ترس‌های شخصی‌اش درباره آینده کودکان و سیاست‌های امروز، او را به این نقش نزدیک کرده است.

دی‌کاپریو؛ ستاره‌ای که پشت صحنه هم نقش تعیین‌کننده دارد

هم‌بازی تازه‌ کارش، چیس اینفینیتی، از مهربانی، راهنمایی و انسانیت دی‌کاپریو می‌گوید. او از اینکه ستاره‌ای در این سطح خود را در حد یک انسان عادی پایین می‌آورد تا همکار جوانش با او راحت باشد، شگفت‌زده شده بود. همین صمیمیت بود که اندرسون را نیز تحت تاثیر قرار داد. او می‌گوید که حضور یک ستاره بزرگ معمولا فضای فیلم را تعیین می‌کند اما دی‌کاپریو با رفتار حرفه‌ای و بی‌تکلف خود، به گروه انرژی مثبت و اعتماد منتقل می‌کرد.

وقتی فیلم اکران شد، بسیاری از تحلیلگران نگران بودند که اثری سه‌ ساعته و کاملا اورجینال نتواند در بازار امروز، که سلطه استریمرها و تولیدات کم ‌ریسک غالب شده، موفق شود اما فیلم بیش از ۲۰۰ میلیون دلار فروخت و به پدیده فرهنگی تبدیل شد. داستان عجیب و طنز تلخ فیلم، الهام‌گرفته از رمان واینلند توماس پینچن، با عناصر غریب مانند راهبه‌های یاغی و استاد رزمی عجیب بنسیو دل ‌تورو، نشان می‌داد هنوز می‌توان فیلمی ساخت که هم اصیل باشد و هم عامه ‌پسند.

دی‌کاپریو که خودش هنوز به سینما رفتن عادت دارد، می‌گوید که یکی از لذت‌هایش دیدن این است که مردم درباره فیلم گفت‌وگو می‌کنند، او ادامه می‌دهد: شاید روی مردم تاثیر گذاشته باشد.

همکاری حرفه‌ای و رهبری در پروژه‌ها

دی‌کاپریو برای تبلیغ فیلم نیز برخلاف همیشه فعال شد، از جمله حضور در ویدیوهای تیک ‌تاک‌، پادکست‌ها و گفتگوهای مشترک. اندرسون می‌گوید فیلمبرداری ۹ ماه طول کشید و بیش از صد روز کار فشرده داشت اما رابطه گروه آن ‌قدر سازنده بود که با وجود سختی‌ها، همگی با عشق از پروژه بیرون آمدند.

به گفته بسیاری، دی‌کاپریو یکی از معدود ستاره‌های واقعی سینما در دوران کنونی است. او پس از مرحله اول بازیگری‌اش، نقش‌های رمانتیک و زیبا مثل جک در «تایتانیک» (Titanic) با بازی در نقش‌های سخت، پیچیده و گاهی ناخوشایند مسیری متفاوت برگزید.

این مسیر حرفه‌ای، ریشه در کودکی دی‌کاپریو دارد. دی‌کاپریو در محیطی هیپی‌ مانند بزرگ شد و از همان پنج ‌سالگی با تقلید از دوستان والدینش مردم را می‌خنداند. از یک برنامه کودکانه به دلیل شیطنت اخراج شد و هیچ آژانسی حاضر نبود نماینده‌اش شود، تا اینکه در ۱۲ سالگی موفق شد. او مدام والدینش را برای بردن به تست‌ها تحت فشار می‌گذاشت، نه برای ستاره شدن، بلکه برای فرار از مدرسه، جایی که دوستش نداشت. از همان دوران آموخت که باید حرفه‌ای باشد، زیرا اغلب او را دست‌کم می‌گرفتند.

با این‌ حال هرگز رویای ستاره شدن نداشت. او اعتراف می‌کند هنوز نمی‌داند چگونه بین زندگی خصوصی و شهرت دائمی تعادل ایجاد کند. موفقیت «تایتانیک» برایش هم دستاورد بود هم رنج، احساس می‌کرد مردم از او خسته شده‌اند. این موضوع باعث شد که تصمیم بگیرد تا هر زمان که چیزی برای ارائه ندارد، از دید عموم دور بماند تا بتواند حرفه‌ای طولانی‌مدت داشته باشد.

هنرمندی که فقط جلوی دوربین نمی‌درخشد

ورای سینما، دی‌کاپریو همواره درگیر مسائل محیط‌ زیستی بوده است. در ۲۰۰۷ با مستند ساعت یازدهم توجه زیادی جلب کرد و در سال ۲۰۲۱ بنیاد« ری وایلد» را برای حفاظت از طبیعت تاسیس کرد. دی‌کاپریو به بحران اقلیمی با نگرانی اما با امید نگاه می‌کند و باور دارد راه ‌حل در بازگرداندن قدرت مدیریت زمین به جوامع بومی، حفظ طبیعت و یافتن نوآوری‌های تازه است. دی‌کاپریو از جین گودال، که در مراسم خاکسپاری‌اش سخنرانی کرد، به ‌عنوان نمونه‌ای از رهبری با امید یاد می‌کند و می‌گوید که او به من آموخت که هرگز نباید در ناامیدی ماند.

دی‌کاپریو همچنین به نقش هوش مصنوعی در آینده هنر اشاره می‌کند: ابزار مفیدی برای فیلمسازان جوان است اما نه جایگزینی برای انسان.

به باور دی‌کاپریو، هنر تنها زمانی ماندگار است که ریشه در تجربه انسانی داشته باشد، همان ‌طور که موسیقی موردعلاقه‌اش از بلوز قدیمی تا گروه‌های وکال دهه ۴۰ و نوازندگی جاگو رین‌ هارت همیشه چیزی انسانی و گرم در خود دارد.

یکی از شگفتی‌های شخصیت دی‌کاپریو طنز ذاتی و فروتنی‌اش است. از داستان اولین دیدارش با مریل استریپ و دایان کیتون با خنده یاد می‌کند و می‌گوید که عاشق شوخ‌طبعی کیتون بوده است. درباره کارگردانی می‌گوید که قصدش را ندارد اما روشن است که درباره آینده سینما فکر می‌کند.

در مصاحبه، دی‌کاپریو وجود بیماری، با دقت و آرامش پاسخ می‌دهد. کم‌ادعا، صمیمی و همچنان شبیه همان نوجوان پرشور فیلم‌های نخستش. تنها چیزی که تغییر کرده عمق تجربه اوست، چشم‌هایی که هنوز نور ستاره سینما را در خود دارد اما با درک سنگین‌تری از جهان.

دی‌کاپریو؛ ادامه‌دهنده راه جیمز دین اما با امضای شخصی

دی‌کاپریو برخلاف جیمز دین که خیلی زود رفت، توانست بماند، رشد کند و پیچیده‌ترین نقش‌ها را بازی کند. میراث دین در بازیگری را ادامه داد اما مسیرش را خود ساخت و به یکی از مهم‌ترین ستارگان عصر ما تبدیل شد. با این‌حال در درون، هنوز همان پسر بچه‌ای است که والدینش را برای رفتن به تست بازیگری تحت فشار می‌گذاشت.

دی‌کاپریو امروز نه تنها یک بازیگر برجسته و محبوب جهانی است، بلکه نمادی از حرفه‌ای بودن، انسانیت و تعهد به هنر و محیط زیست است. انتخاب او به عنوان چهره سرگرمی سال تایم، نشانه‌ای از تداوم تاثیرگذاری و میراث او در سینما و فرهنگ عمومی است.

ترجمه: پریسا مقیلان

بیشتر بخوانید

دی‌کاپریو حضورش در «مخمصه ۲» را تایید کرد

لئوناردو دی‌کاپریو بدون سانسور/ فکر می‌کنم ۳۲ ساله‌ام!