شوخی «بچه های بد» با بدل‌کاری تام کروز، موشک‌های ایلان ماسک و قوانین فیزیک

به گزارش فیلم‌نت‌نیوز، «بچه‌های بد» (The Bad Guys) محصول ۲۰۲۲، برای دریم‌ورکس انیمیشن یک موفقیت غیرمنتظره و متفاوت محسوب می‌شد. این فیلم که برداشتی آزاد و جسورانه از مجموعه کتاب‌های کودکان نوشته آرون بلِیبی بود، در هسته خود یک کمدی سرقت برای تمامی سنین به حساب می‌آمد. «بچه‌های بد» با بهره‌گیری از حیوانات انسان‌گونه و ارائه جلوه‌های بصری به‌غایت سبک‌پردازی‌شده با بافت‌های دوبعدی در یک فضای سه‌بعدی، توانست خود را از خط تولید معمول استودیو جدا کند. موفقیت این اثر که از نظر ساختار به فرنچایز سینمایی مرد عنکبوتی شرکت سونی بی‌شباهت نبود، جانی تازه به بخش انیمیشن دریم‌ورکس بخشید؛ طوری که آثار بعدی چون «گربه چکمه‌پوش: آخرین آرزو» (Puss in Boots: The Last Wish) محصول ۲۰۲۲ نیز مسیر آن را ادامه دادند.

حالا پیر پریفِل و جِی.پی. سنس، کارگردان‌های مشترک این پروژه موفق، بازگشته‌اند تا گروه دزدان سابقه‌دار را برای ماجراجویی‌ای گسترده‌تر در «بچه‌های بد ۲» (The Bad Guys 2) همراهی کنند. این دنباله فراتر از یک سرقت ساده و در واقع یک شیفت‌ژانر کامل است. آقای گرگ (با صداپیشگی سَم راکول) و تیم قدیمی‌اش یعنی آقای اسنیک، عنکبوت تارتن، آقای کوسه و ماهی پیرانا، از بازنشستگی خارج می‌شوند تا علیه یک گروه جنایت‌کار کاملا زنانه به نام دختران بد متحد شوند و ماموریت نهایی خود را در قالب یک ماجراجویی جهانی با تِم «ماموریت: غیرممکن» (Mission: Impossible) به انجام برسانند.

شخصیت‌های جدید دختران بد، پیشی‌کَت (با صداپیشگی دانیل بروکس)، سوزان عقابه (با صداپیشگی ناتاشا لیون) و پترووا خوکه (با صداپیشگی ماریا باکالووا) حضور دارند. همچنین، الکس بورستین و زازی بیتز نیز بار دیگر در نقش‌های محبوب خود، یعنی رئیس میستی لاگینز و فرماندار دایان فاکسینگتون/پنجه‌زرشکی، ایفای نقش کرده‌اند.

در جریان جشنواره بین‌المللی فیلم انیمیشن اَنِسی ۲۰۲۵، پریفِل و سنس از صحنه‌های جدید این دنباله رونمایی کردند و خبرنگار وب‌سایت کُلایدر فرصتی یافت تا با این دو فیلمساز گفت‌وگو بپردازد که ترجمه آن را با هم می‌خوانیم.

* نحوه تقسیم وظایف و مدیریت رابطه کاری‌تان به‌عنوان کارگردان‌های مشترک یک پروژه بزرگ، چه شکلی است؟

– پیر پریفِل: پانزده سال است که با هم کار می‌کنیم. اولین تجربه مشترک‌مان فیلم «ظهور نگهبانان» (Rise of the Guardians) بود که به‌عنوان انیماتور مشغول به کار شدیم، بنابراین شناخت خیلی زیادی از هم داریم. جِی.پی در فیلم «بچه‌های بد» اصلی، رئیس بخش انیمیشن بود. برای من کارگردان، داشتن کسی که بتوانم ایده‌هایم را با او در میان بگذارم و حرفم را بفهمد، بسیار ارزشمند است. شیوه ما بیشتر به نوعی مدیریت مشترک است.

– جِی.پی. سنس: برنامه‌ریزی تولید ایجاب می‌کرد که کارها تقسیم شود. واقعا یک‌نفره نمی‌شود کار همه عوامل را در زمان برنامه‌ریزی‌شده بررسی کرد و این باعث شد کارها را کمی تقسیم کنیم. با این‌حال، مجبور بودیم در یک اتاق مشترک، کار و روی مسائل و جنبه‌های مختلف فیلم بحث کنیم. نیاز داشتیم دائما از ایده‌ها و نظرهای هم مطلع شویم. در کار مشترک باید برای همگام‌ شدن با تفکرات یکدیگر تلاش کرد. وقتی کنار هم هستیم، طوفان فکری و تصمیم‌گیری‌ها نیز به‌صورت مشترک انجام می‌شود.

* «بچه‌های بد ۲» مجموعه را به یک ماجراجویی جهانی سوق می‌دهد. درباره سازگار کردن داستان و شخصیت‌ها با این محیط جدید توضیح دهید.

– پریفِل: شروع با ژانر فیلم سرقت بسیار لذت‌بخش بود. بعدش دیگر دوست داشتیم اثری متفاوت خلق کنیم که هم حاوی عناصر سرقت باشد و هم به یک اکشن بزرگ ختم شود. مجموعه کتاب نیز به ما در این مسیر کمک کرد، زیرا هر کتاب در ژانر متفاوتی روایت می‌شود. از نظر هنری مهم بود که به سمت اکشن و سرقت برویم، چون این ژانر موردعلاقه ماست. از دیدگاه تجاری هم این تغییر ضروری بود. می‌خواستیم دنباله‌ای بسازیم که بزرگ‌تر و سینمایی‌تر باشد و در واقع مقتضیات داستانی فیلم ما را به سمت چنین ماجراجویی‌ای سوق داد.

– سنس: این تحولات بخشی از ارتقای سطح فیلم نسبت به قسمت نخست بود، مثل فیلم‌های بعدی «یازده یار اوشن» (Ocean’s Eleven) ما هم در این دنباله به سمت اکشن پرهیجان‌تر حرکت کردیم که همچنان شباهت‌هایی به سرقت دارد، اما با شدت و هیجان بسیار بالاتر.

– پریفِل: ما طرفدار پروپاقرص «ماموریت: غیرممکن» (Mission: Impossible) و فیلم‌های اکشن بزرگ هستیم و مایل بودیم با این ژانر بازی کنیم. وقتی می‌گوییم «ماموریت: غیرممکن برای بچه‌ها»، برای این است که مخاطب هدف و منظور ما را راحت‌تر درک کند. ما «ماموریت: غیرممکن» نمی‌سازیم، «بچه‌های بد» را می‌سازیم، اما از نظر ژانر اکشن و انجام کارهای نشدنی اشتراک‌های زیادی بین دو فیلم وجود دارد.

* فیلم اول یک حس و رویکرد سینمایی و لایو اکشن داشت. چطور در قسمت دوم این ویژگی را بیشتر تقویت کردید؟

– پریفِل: در فیلم اول از قبل انواع خاص حرکات دوربین، کات‌ها و تدوین به سبک لایو اکشن را شاهد بودیم. با شروع یک ماجراجویی جهانی، تلاش کردیم این پیچیدگی لایو اکشن را بیشتر پیش ببریم و آن را گسترش دهیم. برای‌‌مان پرتحرک‌تر بودن دنباله اهمیت داشت. کارگردان در انیمیشن سه‌بعدی محدودیتی ندارد و می‌تواند دوربین را هرجا که بخواهد قرار دهد با این حال، اگر در این کار افراط کنید، ممکن است تماشاگر احساس کند که تنها ناظر بیرونی است و درگیر ماجرا نمی‌شود. برای ما حیاتی بود که بینندگان را در این محیط‌های وسیع و صحنه‌های پیچیده غرق کنیم، گویی کنار شخصیت‌ها حضور دارند. البته، همه‌چیز کمی مضحک است. ما قوانین فیزیک را زیر پا می‌گذاریم، به‌طور مثال «بچه‌های بد» روی موشکی که به فضا می‌رود می‌دوند. می‌دانستیم که داریم قوانین را می‌شکنیم، اما باید آن را طوری اجرا می‌کردیم که هنوز برای مخاطب پرتحرک و جذاب باشد. می‌خواستیم یک نمایش و فیلم بزرگ ارائه دهیم و در تمام ۹۰ دقیقه فیلم، تماشاچی را دائم لبه صندلی خود نگاه داریم. از ابتدا تا انتهای فیلم، واقعا نفس تماشاچی حبس شود.

– سنس: زمین بازی ما ژانر اکشن است و یک زبان سینمایی کامل پشت این ژانر وجود دارد که در طول دهه‌ها توسط فیلمسازان بزرگ تثبیت شده است. اگر از کدهای این ژانر استفاده نکنیم، نمی‌توانیم مدعی شویم که فیلم‌مان ژانر اکشن است. کار ما ترکیبی از سبک‌پردازی ظواهر، خطوط سرعت و ویژگی‌های انیمیشن، با پیچیدگی ژانری است که بیشتر در لایو اکشن ریشه دارد.

«بچه‌های بد ۲» با دوبله اختصاصی در فیلم‌نت

* سکانس اوج فیلم که «بچه‌های بد» در فضا قوانین فیزیک را زیر پا می‌گذارند طوری است که تام کروز هم از پسش برنمی‌آید.

– پریفِل: تام کروز کارهایی انجام می‌دهد که به‌طرز باورنکردنی‌ای امکانات انسانی را به چالش می‌کشد. او یک ابرانسان است. ما داریم با شخصیت‌های کامپیوتری بازی می‌کنیم و می‌توانیم هر کاری انجام دهیم! نمی‌شد بدلکاری شخصیت‌های کامپیوتری ما هم اندازه تام کروز باشد. مجبور بودیم به شکلی بسیار بزرگ‌تر از «ماموریت: غیرممکن» عمل کنیم، چون این یک انیمیشن است. باید در طول انجام آن بخندیم، مسخره‌اش کنیم و خودمان را جدی نگیریم. تام کروز یک ویدیو منتشر کرد که صحنه‌ بدل‌کاری دیوانه‌وار روی هواپیما را خودش انجام می‌دهد و بدلکار ندارد. ما هم یک پشت‌صحنه ساختیم که مثلا شخصیت‌های ما مجبورند بدل‌کاری‌های خودشان را خودشان انجام دهند که خیلی خنده‌دار شد. این ویدیو آنلاین منتشر شده است. البته، ما احترام فراوانی برای تام کروز قائلیم. او شگفت‌انگیز و یک اسطوره است. بدل‌کاری‌هایی که او برای سینما انجام داده، باورنکردنی است.

– سنس: نکته قابل‌توجه در مورد کارهای تام کروز این است که او سختی کارش را به تماشاچی نشان می‌دهد و از این طریق توجه عمیق او را جلب می‌کند. پشت‌صحنه‌ای که ما ساختیم، شوخی با روش او در بازاریابی بود. شخصیت‌های ما هم وانمود می‌کنند مجبورند بدل‌کاری‌های خودشان را انجام دهند! عملا ما هم از همان روش بازاریابی او استفاده کردیم و این پشت‌صحنه‌ها را ساختیم.

بخشی از ویدیویی که به‌عنوان پشت صحنه انیمیش «بچه‌های بد ۲» ساخته شده است.

* شخصیت ثروتمند داستان، آقای مون، کنایه‌ای به ایلان ماسک نیست؟

– پریفِل: خب، اسم شرکت او مون اِكس (Moon X) است. اصلا بلد نیستیم در لفافه حرف بزنیم. [می‌خندد]

– سنس: این پروژه را حدود سه‌سال‌ونیم پیش شروع کردیم و جایگاه ایلان ماسک در آن زمان کمی متفاوت بود. برای مالک تاسیسات و موشک‌های مون اِكس به یک چهره نیاز داشتیم. نکته اینجاست که این شخصیت نه خوب نشان داده می‌شود نه بد. بیشتر کاتالیزور داستان است. نمی‌خواستم موضعی نسبت به او داشته باشیم، چون تماشاچی می‌تواند بسته به دیدگاهش نسبت به ایلان ماسک، هر طور که دلش خواست راجع به این کاراکتر نظر بدهد

* از تجهیزات گرانقیمتی استفاده کرده‌اید. مشکل بودجه نداشتید؟

– پریفِل: پس از همه‌گیری کرونا، استودیوها در عین اینکه تمایل دارند بودجه‌ها را کاهش دهند، درخواست ساخت اثری سینمایی و بزرگ برای جذب مخاطب هم دارند و این دو تا معمولا با هم سازگار نیست. برای حل این مشکل، برای حدود بیست درصد از فیلم، از یک سرمایه‌گذار خارجی یعنی سونی ایمیج‌وُرکس کمک گرفتیم تا در محدوده بودجه تعیین‌شده باقی بمانیم.

– سنس: از محدودیت‌های خودمان آگاه بودیم و می‌بایست هوشمندانه عمل می‌کردیم به‌عنوان مثال، در بخش جلوه‌های ویژه، مجبور بودیم منابع محدودی را که در اختیار داشتیم، به‌درستی توزیع کنیم تا برای تمامی سکانس‌ها کافی باشد. همه بخش‌ها دست به دست هم دادند تا با وجود محدودیت‌ها، خروجی عظیم و چشمگیری روی پرده سینما بیاید. البته، ماهیت دنباله بودن به ما کمک کرد، زیرا سبک را از قبل داشتیم و از دارایی‌های پیشین هم تا حد زیادی استفاده کردیم.

* فیلم ۹۳ دقیقه است. با استودیو سر زمان مشکل نداشتید؟

– پریفِل: همیشه این چالش وجود دارد. فیلمساز می‌خواهد زمان طولانی‌تری داشته باشد تا بتواند شخصیت‌پردازی و داستان‌گویی را باب میلش انجام دهد. در مقابل سرمایه‌گذار هم می‌خواهد تا آنجا که می‌شود کار را کوتاه کند تا هزینه‌ها را کاهش دهد. استودیو می‌خواست فیلم ما حدود ۸۷ دقیقه باشد، اما ما می‌دانستیم که بیشتر خواهیم شد. در استوری‌بُرد، فیلم ۸۸ دقیقه بود، اما وقتی وارد تولید و انیمیشن می‌شوید، فیلم همیشه طولانی‌تر می‌شود. ۹۳ دقیقه نتیجه نهایی است که خوب پیش رفت. اگر یک دقیقه ‌و نیم بیشتر بود، عالی می‌شد.

– سنس: آن یک دقیقه ‌و نیم بیشتر، لزوما به معنی اضافه کردن نما یا دیالوگ نیست، بیشتر برای فضای تنفس به سکانس‌ها و تنظیم ضرب‌آهنگ فیلم است.

* در انیمیشن، کدام نماها سخت‌ترین و پرهزینه‌ترین هستند؟ چیزی که شاید مخاطب انتظارش را نداشته باشد.

– پریفِل: نماهای افتتاحیه (Establishing shots). این نماها بسیار پرهزینه هستند، زیرا متریال زیادی مثل مدل‌های سه‌بعدی درخت، ساختمان، ماشین، شخصیت‌ها و آبجکت‌های محیطی ریز و درشت را باید همان اول نقاشی کرد و به همین دلیل زمان رندرینگ خیلی بالا می‌رود. این نماها معمولا اولین‌هایی هستند که از نسخه اولیه و ساده‌شده انیمیشن حذف می‌شوند، زیرا از دیدگاه مدیران تولید، داستان یا شوخی خاصی را منتقل نمی‌کنند، اما برای ما حیاتی هستند تا صحنه و فضا را به درستی تثبیت کنیم.

– سنس: پرهزینه‌ترین نما در فیلم اول، صحنه شام در رستوران بود که شخصیت‌ها در دور یک میز نشسته‌اند و دارند گفت‌وگو می‌کنند. دو و نیم دقیقه با دو شخصیت. در این یکی هم، با یک نمای طولانی افتتاحیه شروع می‌کنیم که جمعیت و جزییات زیادی را شامل می‌شد. ماه‌ها طول کشید تا آن نما ساخته شود چون از نظر فنی خیلی پیچیده بود.

* اخیرا درباره بازسازی فیلم‌های انیمیشنی کلاسیک صحبت کردید و نظرتان منفی بوده. مثلا «موش سرآشپز» (Ratatouille) با تکنولوژی‌های جدید بازسازی شود.

– پریفِل: آن فیلم‌ها شاهکار هستند. «راتاتویی» فیلمی بود که باعث شد من بخواهم انیمیشن کار کنم. معتقدم باید دلیل واقعا بزرگی برای بازسازی وجود داشته باشد، نه فقط صرفا بازسازی کنیم چون می‌توانیم.

– سنس: آن فیلم‌ها برای من نمادین هستند. من با «شمشیر در سنگ» (The Sword in the Stone) بزرگ شدم. همیشه آن فیلم را به همان شکلی که هست در ذهن خواهم داشت، حتی اگر بازسازی شود. بازتولید این فیلم‌ها خیلی سخت است. این آثار نقاط عطفی در تاریخ انیمیشن هستند، مثل یک مُهر در زمان که من نمی‌خواهم با آن بازی شود. حتی «شرک» (Shrek) که الان از نظر بصری قدیمی به نظر می‌رسد، دی‌ان‌ای فیلم را دارد. تماشاچی چیزی را که روی پرده دیده است به‌عنوان انتخاب نهایی خالق اثر می‌شناسد.

* با توجه به موفقیت، آیا صحبتی در مورد ساخت قسمت سوم صورت گرفته است؟

– پریفِل: خودمان از قبل بهش فکر می‌کنیم. اگرچه استودیو فعلا منتظر عملکرد این قسمت است، اما از ما خواسته شده است که برای قسمت سوم آماده باشیم.

– سنس: هیجان ما در مورد این شخصیت‌ها آنقدر زیاد بود که حتی قبل از اتمام انیمیشن فیلم اول، شروع به طوفان فکری برای دنباله کردیم. اکنون نیز به‌طور طبیعی همین کار را انجام می‌دهیم و خوشبختانه استودیو از ما حمایت می‌کند.

ترجمه و تنظیم: جهانگیر شاه‌ولد.

بیشتر بخوانید

بازگشت دار و دسته خلافکاران دوست‌داشتنی/ «بچه‌های بد» با ماجراجویی جدید می‌آید.