مهران مدیری استاد معرفی چهره‌های جدید است

به گزارش فیلم نت نیوز، «قهوه پدری» اگرچه در ابتدا نتوانست آن‌چنان که از کارهای مهران مدیری انتظار می‌رفت توجه مخاطبان را به خود جلب کند، اما هرچه جلوتر می‌رود کم‌کم توانسته است تماشاگر خود را پیدا کند و لحظاتی از جنس آثار مدیری را در سریال‌سازی خلق کند، البته توجه به این نکته ضروری است که مدیری در اکثر آثارش با این دلزدگی در آغاز روبروست چراکه تا می‌آید جهان و فضای داستان را برای مخاطب خود تشریح کند، قدری زمان می‌برد؛ چیزی که امروز در فضای گسترده دسترسی آسان به آثار و تولیدات روز جهان به‌شدت موضوع را پیچیده می‌کند و شاید کم‌اقبالی «قهوه پدری» در ابتدا این است که تماشاگر امروز را باید در همان آغاز میخ‌کوب و به ادامه داستان ترغیب کرد.

بی‌شک اگر نگاهی به سریال «برره» در آن دوران نیز داشته باشیم، درمی‌یابیم که اساساً به دلیل غریب بودن فضا، کاراکترها و جغرافیا، در آغاز با یک گارد بسته از سوی مخاطب مواجه بودیم اما هرچه بیشتر فضا و موقعیت تشریح گردید، گاردها نیز بازتر شدند تا جایی که زبان برره‌ای به‌عنوان یک بیان غیررسمی در محافل مختلف عمومی مورد استفاده قرار گرفت، پس شاید «قهوه پدری» نیز بتوان به دنبال برقراری ارتباط با مخاطب در طول زمان است؛ چیزی که در جهان پرسرعت امروز با تنوع رسانه‌ها و مدیوم‌های مختلف سمعی و بصری قابل توجیه نیست.

اما فارغ از داستان، ماجرا و کیفیت تولید اثر که نیاز به گفتگوی مفصلی در این زمینه هست، آنچه که نباید بی‌انصافانه از کنار آن عبور کرد این است که مدیری هنوز در معرفی چهره‌های جدید و کمتر شناخته‌شده به مدیوم تصویر، استادی کم‌نظیر است. بازیگران گمنام و کم‌نامی که در جلوی دوربین مدیری خلاقیت‌شان به‌یکباره شکوفا می‌شود و نوید آینده‌ای روشن از خود را به مخاطب می‌دهند.

حتی می‌توان پا را از این نیز فراتر گذاشت و گفت بازیگران نام‌آشنایی چون سام درخشانی و ژاله صامتی نیز در «قهوه پدری» چهره‌ای متفاوت‌تر از آنچه قبلاً از آن‌ها دیده‌ایم به نمایش گذاشته‌اند و توانسته‌اند با عبور از لایه‌های سطحی متن به چهره درونی کاراکتر نیز نزدیک شوند که بسیار قابل تأمل است.

تیپ‌سازی‌های موفق در آثار مدیری نیز یک جلوه موثر دیگر از کارهای اوست که هنوز می‌توان به نیکی به آن اشاره کرد. شاید در این سال‌ها جواد رضویان را در بسیاری از تولیدات تصویری دیده باشیم که به تکرار خود رسیده است، اما هرگاه در مجموعه‌ای در کنار مدیری به ایفای نقش می‌پردازد با وجه جدیدی از عناصر خلاق این بازیگر روبرو می‌شویم که قابل تحسین است و این نشان‌دهنده آن است که مدیری توانایی آن را دارد که علاوه بر معرفی چهره‌های جدید به دنیای تصویر، از چهره‌های به تکرار رسیده در آثار دیگر فیلمسازان نیز، روایتی نو و متفاوت خلق کند.

«قهوه پدری» اگرچه سریالی با ساختاری متفاوت نیست، اما اگر کمی گاردمان را نسبت به آن بشکنیم می‌توانیم راحت پای آن بخندیم و از آن لذت ببریم.

حمیدرضا کاظمی پور منتقد سینما و‌ تئاتر

سریال قهوه پدری را در فیلم‌نت تماشا کنید