جین هکمن در سن ۹۵ سالگی درگذشت

به گزارش فیلم نت نیوز به نقل از نیویورک پست، جین هکمن، بازیگر آمریکایی و برنده ۲ جایزه اسکار، در سن ۹۵ سالگی درگذشت. جسد این بازیگر باسابقه، که در فیلم‌های مشهوری مانند «ارتباط فرانسوی» (The French Connection)، «نابخشوده» (Unforgiven)، «خانواده سلطنتی تننبام» (The Royal Tenenbaums) و «سوپرمن» (Superman) نقش‌آفرینی کرده بود، روز چهارشنبه در خانه‌اش در سانتا فه به همراه جسد همسر ۶۳ ساله‌اش، بتسی آراکوا و سگشان پیدا شد.

پلیس در این باره اعلام کرد که هیچ اثری از جرم و جنایت دیده نشده است و از این رو مرگ هر ۲ نفر به علت طبیعی بوده است.

هکمن که در دسته بازیگرانی همچون هامفری بوگارت، رابرت میچام و جیمز کاگنی قرار می‌گیرد، در طول یک دوره ۵۰ ساله فعالیت هنری، با بازی در ۸۵ فیلم و چندین نمایش و برنامه تلویزیونی، دامنه وسیعی از نقش‌ها را ایفا کرد. او توانست با ترکیبی شگفت‌انگیز از اراده و جذابیت، شخصیت‌های متنوعی از جمله افراد عادی، ابرشرورهای کمیک، پلیسی جدی و یک پدر را به تصویر بکشد. هکمن در کنار هم‌دوره‌هایش مانند آل پاچینو، داستین هافمن و رابرت دنیرو، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیگران تاریخ شناخته می‌شود.

جین هکمن در ۳۰ ژانویه ۱۹۳۰ در سن برناردینو، کالیفرنیا به دنیا آمد. او فرزند یوجین هکمن، کارمند چاپخانه و آن لیدیا الیزابت هکمن بود. سال‌های اولیه زندگی‌اش با جابجایی‌های مکرر و ناآرامی همراه بود تا اینکه خانواده‌اش در ۱۳ سالگی به دانویل، ایلینوی نقل مکان کردند. در این سن، پدرش خانواده را ترک کرد که این واقعه تاثیر زیادی بر زندگی جوان جین گذاشت و او بعدها در مصاحبه‌ها به آن اشاره کرد.
پس از ترک تحصیل در ۱۶ سالگی و ورود به نیروی دریایی آمریکا، هکمن پس از چهار سال خدمت نظامی و یک حادثه موتورسیکلت در سال ۱۹۵۲ تصمیم گرفت به نیویورک برود و به دنبال آرزوی بزرگ خود یعنی بازیگری خود برود.

نیویورک تجربه‌ای سخت اما تقویت‌کننده برای هکمن بود. او پس از بازگشت به کالیفرنیا و تحصیل در مدرسه بازیگری پاسادنا، با داستین هافمن همکلاسی شد. اگرچه آن‌ها به عنوان «کمترین احتمال موفقیت» شناخته شدند، هکمن با انگیزه بیشتری به نیویورک بازگشت و تحت آموزش جورج موریسون، فارغ‌التحصیل استودیو بازیگران، به یادگیری ادامه داد.

پس از ایفای نقش‌های کوچک در فیلم و تلویزیون، هکمن در سال ۱۹۶۴ با بازی در نمایش «هر چهارشنبه» (Any Wednesday) و نقش‌آفرینی در فیلم «لیلیت» (Lilith) به موفقیت رسید. این موفقیت‌ها او را به نقشی کلیدی در فیلم «بانی و کلاید» (Bonnie And Clyde) هدایت کرد که منجر به نخستین نامزدی اسکارش شد. هکمن در ۳۷ سالگی، به اوج خود رسید و از این رو دیگر قصد ترک صحنه را نداشت.

در طول دهه ۸۰، جین هکمن به کار خود ادامه داد؛ او در فیلم کمدی رمانتیک «تمام شب» (All Night Long) با باربارا استرایسند همبازی شد، در حماسه تاریخی «سرخ‌ها» (Reds) با وارن بیتی دوباره همکاری کرد، او همچنین صدای خدا را در فیلم «دو تا از یک نوع» (Two Of A Kind) در سال ۱۹۸۳ به عهده گرفت و در سال ۱۹۸۶ در فیلم «هوزیر‌ها» (Hoosiers) که یکی از بهترین فیلم‌های ورزشی تمام دوران است، نقش‌آفرینی کرد. در سال ۱۹۸۸، هکمن برای بازی خود در فیلم درام جنایی حقوق مدنی «می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد» (Mississippi Burning) به کارگردانی آلن پارکر، نامزد دومین جایزه اسکار بهترین بازیگر شد. او در این فیلم در کنار ویلم دفو و فرانسیس مک ‌دورماند به عنوان یک مامور اف. بی. آی. که در حال تحقیق درباره مرگ سه فعال حقوق مدنی در جنوب عمیق آمریکا است، بازی می‌کند.

هکمن با ورود به دهه پنجم کارش در صنعت سینما، هیچ نشانه واقعی از کند شدن نشان نداد و در سال اول قرن جدید، نقش‌هایی را در کنار کیانو ریوز در «جایگزین‌ها» (Replacements)، مورگان فریمن در «زیر سوءظن» (Under Suspicion) و سیگورنی ویور در «دل‌شکن‌ها» (Heartbreakers) ایفا کرد. با این حال، برای یک نسل جدید از سینمادوستان جوان، هکمن ممکن است بیشتر برای نقش خود به عنوان رویال تننبام در فیلم «خانواده سلطنتی تننبام» اثر وس اندرسون به یاد آورده شود.

وقتی هکمن در سال ۲۰۰۴ و در سن ۷۴ سالگی از بازیگری کناره‌گیری خود را اعلام کرد، هیچ‌کس نمی‌توانست او را برای نیاز به استراحت سرزنش کند. در واقع، زمانی که امپایر در سال ۲۰۰۹ به‌طور انحصاری با هکمن صحبت کرد، این بازیگر هالیوودی فاش کرد که کناره‌گیری‌اش یک تصمیم حرفه‌ای نبوده، بلکه مربوط به مسائل سلامتی‌اش بوده است. هکمن در آن زمان از خانه‌اش در سانتا فه گفت: فشاری که باعث شد از ادامه کار کناره‌گیری کنم، در واقع یک تست استرس بود که در نیویورک انجام دادم. او ادامه داد: پزشک به من گفت که قلبم در وضعیتی نیست که بتوانم آن را تحت فشار قرار دهم.

اگرچه هکمن پس از سال ۲۰۰۴ دیگر روی صفحه‌نمایش‌ ظاهر نشد، اما او به ابراز خلاقیت خود در نوشتن ادامه داد. او در سال ۲۰۰۹ طی مصاحبه‌ای گفت: فکر می‌کنم این یک انتقال طبیعی بود. به عنوان یک بازیگر، انسان از خود سوالاتی می‌پرسد مانند: از کجا می‌آیم؟ به کجا می‌روم؟ چه می‌خواهم؟ این سه چیز ساده می‌تواند شما را به عنوان یک بازیگر به دور دست‌ها ببرد. به عنوان یک نویسنده، می‌توانید همین‌طور کار خود را آغاز کنید.

ترجمه: پریسا مقیلان