در قبال فرزندان‌مان مسئولیم

به گزارش فیلم نت نیوز، مرضیه فخار کارگردان فیلم کوتاه «اثر انگشت» در یادداشتی به موضوع فیلم خود و مسئولیت فیلمساز در قبال مسایل اجتماعی پرداخته است.

یادداشت وی که به طور اختصاصی در اختیار فیلم نت نیوز قرار گرفته، بدین شرح است: «آنچه یک هنرمند را از هنرمندنماها متمایز می‌کند، توجه به جزییات است و آنچه یک هنرمند را دغدغه‌مند و مردمی می‌سازد، بی‌تفاوت نگذشتن از کنار همین جزییات، تفاوت‌ها و مشکلات است. من به عنوان یک هنرمند و فیلم‌ساز دغدغه‌مند، در گوشه و کنار شهر،گاهی دختران و پسرانی با سنین پایین را می‌بینم که با کمال تاسف در حالِ مصرف سیگار و انواع مواد مخدر هستند، حتی با لباس فرم مدرسه و در کوچه و خیابان، بدون هیچ‌گونه ترسی از عواقب کارشان. این‌که نسل زِد و سنین پایین‌تر از آن، به جای تمرکز روی درس و ساختن آینده بهتر برای خود و کشور، به دنبال مسائلی باشند که جز پشیمانی و خسارات متعدد جسمی و روانی چیزی به همراه ندارد، درد بزرگی‌ست که نباید و نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت.

درمان این درد را نه تنها در خانواده، بلکه باید در ارگان‌ها و سازمان‌های مربوطه جستجو کرد. با توجه به شرایط و اقتضای این روزها، پدر و مادر بچه‌ها مجبورند زمان زیادی از روز را درگیر انجام فعالیت‌های اقتصادی بیرون از منزل باشند و برای بقای بیش‌تر بجنگند. طبیعتا دیگر فرصت کافی برای آموزش و تربیت فرزندان را ندارند. از سوی دیگر با گسترش فضای مجازی و سهولت راه‌های ارتباطی، نوجوانان به راحتی هرچه تمام‌تر به اطلاعات و افراد مختلف دسترسی پیدا می‌کنند و به دلیل کنجکاوی بسیار در این سن، ممکن است به سمت هر چیزی جذب بشوند. این‌جاست که اهمیت رسانه معنا می‌یابد. فرهنگسازی، نشان‌دادن الگویی درست و ملموس، آموزش و آگاهی‌بخشی می‌تواند بسیار مفید و ضروری باشد اما متاسفانه باید این واقعیت را هم قبول کنیم که رسانه به عنوان عضو مهمی از جامعه نتوانسته نقش خود را در آموزش و تربیت و فرهنگسازی به درستی ایفا بکند.

این روزها نسل زِد خود را بسیار تنها می‌بیند. او در خانه با پدر و مادری روبه‌روست که وقت کافی برای تربیت فرزند ندارند و فقط او را کنترل می‌کنند. با توجه به تفاوت نسل‌ها که دائم سن آن کم و کم‌تر می‌شود و به زیر یک دهه رسیده است، پدر و مادر نمی‌تواند ارتباط موثری با نوجوان خود داشته باشند. او در مدرسه هم درک نمی‌شود، زیرا سیستم آموزشی به‌روز نمی‌شود و سختگیری‌های بسیار، نوجوان را از مدرسه دل‌زده می‌کند بنابراین آنها به گروه هم‌سالان خود روی آورده و برای الگوبرداری به ناچار وارد فضای مجازی می‌شوند و پا به دنیای بی‌حد و مرزی می‌گذارند که کشف این ناشناخته‌های جذاب و لذتبخش، یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های نسل زِد و ارضای کنجکاوی آنهاست.

در فیلم کوتاه «اثر انگشت» سعی کردم این کشف و تجربه نوجوانی را نشان بدهم، به طوری که چند نوجوان برای کنجکاوی با هم قرار می‌گذارند تا انواع رفتارهای ممنوعه را امتحان کنند. آنها پس از مصرف سیگار و مشروبات الکلی، به سراغ مواد مخدر رفته و گمان می‌کنند همان‌طور که قبلا هیچ مشکلی برایشان به وجود نیامده است، این بار نیز همه‌چیز به خوبی پیش می‌رود اما وقتی برای مصرف مواد، واردِ خانه پیرزنی مبتلا به آلزایمر می‌شوند، ناگهان پیرزن می‌میرد و حالا آنها با یک جنازه طرف هستند. همین‌طور در پایان ماجرا متوجه می‌شویم ساقیِ مواد، پدر یکی از همین نوجوانان بوده است! در حالی‌که نه دختر و نه پدر، هیچ‌کدام از کارهای هم‌دیگر اطلاعی نداشتند، با این‌که پدر روی ساعت رفت و آمد دخترش بسیار حساس بوده است.

فیلم «اثر انگشت» در مدت‌زمان ۲۰ دقیقه، تنها تلنگری‌ست به خانواده‌ها، نوجوانان و سازمان‌هایی که در قبال فرزندان این سرزمین مسئول هستند. امید آن‌که نسل بهتری برای فردای کشور عزیزمان تربیت کنیم.»