اگر در دقایق ابتدایی شانزدهمین و آخرین قسمت فصل اول «پدرخوانده» احساس کردید که قرار است با رقابتی کسل‌کننده روبه‌رو باشید، فریب نخورید. به این قسمت زمان بدهید تا غافلگیرتان کند.
به گزارش فیلم‌نت نیوز، با پخش قسمت شانزدهم رئالیتی شو «پدرخوانده»، فصل اول این بازی جذاب به پایان رسید. چهارمین فینال فصل اول «پدرخوانده»، یکی از طولانی‌ترین قسمت‌های این مجموعه هم بود و ۱۶۳ دقیقه به طول انجامید.
بهنام تشکر، بهاره افشاری، امیرحسین رستمی، امیرعلی نبویان، مجید واشقانی، علی صالحی، شیدا یوسفی، علی صبوری، باربد بابایی، کیمیا بابائیان و معین زندی یازده بازیکن قسمت آخر فصل اول «پدرخوانده» بودند.
در این مطلب نگاهی به برخی از نکات ویژه شانزدهمین قسمت «پدرخوانده» انداخته‌ایم.
• در ابتدای مسابقه، بازیکنان با اشاره به بازی بهنام تشکر در فینال سوم «پدرخوانده»، او را مورد تشویق قرار دادند. هر چند تشکر در قسمت قبل مرتکب یک اشتباه شده و خود هم به آن اعتراف کرده بود اما در بازی هوشمندانه (و، به‌قول خودشان، کثیف) تیم مافیای قسمت قبل، تشکر یکی از معدود شهروندانی بود که در دام نیفتاد. اگر بازیکنان شهر در آن بازی همراهی بیشتری با تشکر می‌کردند، شاید طرح هوشمندانه امیرعلی نبویان به نتیجه نمی‌رسید و شهروندان بازی را می‌بردند.
• با وجود این تشویق اولیه، تشکر حضور غیرمنتظره‌ای در چهارمین فینال داشت. او، برخلاف معمول، بسیار آرام و، شاید بتوان گفت، بی‌حس بازی کرد. دلیل این تغییر استراتژی مشخص نشد اما دیگر بازیکنان هم از شکل تازه بازی بهنام تشکر متعجب شده و چند نفری هم به این ماجرا اشاره کردند.
• این رویکرد تازه تشکر البته منجر به خلق لحظات بامزه‌ای هم شد. در یکی از دورها، امیرحسین رستمی هنگام دفاع از خود، برخی از رفتارهای تشکر را به‌شکلی بامزه تقلید کرد و در میانه دفاعیه‌ای جدی و لحظه‌ای ملتهب، جو را عوض کرد و دیگر بازیکنان را به خنده انداخت. این البته تنها موردی نبود که رستمی با تقلید رفتارها یا ارجاع به برخی از جملات دیگران توانست جو بازی را تغییر دهد. به‌طور کلی می‌توان گفت در مرکز بامزه‌ترین لحظات شانزدهمین قسمت «پدرخوانده»، حضور امیرحسین رستمی قابل مشاهده است!
• در یکی از استعلام‌های قسمت شانزدهم «پدرخوانده»، دیرباز در ابتدا به‌شکلی شیطنت‌آمیز تعداد مافیاها و شهروندانی را که تا آن لحظه بیرون رفته بودند برعکس اعلام کرد. علی صبوری که پیش از این همین نظر را داده بود، بلافاصله بعد از اعلام تعداد مافیاها از سوی دیرباز از جا بلند شد و واکنشی مبنی بر محق بودن خودش نشان داد. چند لحظه بعد که واقعیت معلوم شد و همه فهمیدند که صبوری در اشتباه بوده است، واکنش نسبتا تند واشقانی به صبوری یکی دیگر از لحظات جالب بازی را خلق کرد.
• آخرین قسمت از فصل اول «پدرخوانده» از آن جمله قسمت‌هایی است که به‌تدریج اوج می‌گیرد. در بعضی از قسمت‌ها شاهد این هستیم که مسابقه از همان ابتدا با ریتم تند پیش می‌رود اما عجیب نیست اگر در چهل دقیقه ابتدایی قسمت شانزدهم احساس کنید که قرار است با قسمت کسل‌کننده‌ای از بازی «پدرخوانده» روبه‌رو باشید. اما نباید گول این احساس اولیه را بخورید. علی‌رغم شروع نه‌چندان جذاب، چهارمین فینال از فصل اول «پدرخوانده»، در ادامه به یکی از قسمت‌های پیچیده و غیرمنتظره این بازی تبدیل می‌شود.
• کمی که از نیمه این قسمت عبور کنید، گره غیرمنتظره‌ای در بازی ایجاد می‌شود. شاید برای ما که این مسابقه را از بیرون دنبال کرده و نشانه‌ها را از سوی تمام بازیکنان دریافت می‌کنیم، خیلی زودتر چنین به نظر برسد که بازی در مسیر پایان قرار دارد. اما اتفاقی که در آن نقطه از بازی می‌افتد سردرگمی شهروندان و بحث‌های طولانی و گاه فرسایشی را به‌وجود می‌آورد. حتی پس از آن هم وقتی‌که یک بار دیگر به نظر می‌رسد گره رقابت در حال باز شدن است، بیرون آمدن یک کارت به افزایش سرگیجه بازیکنان منجر می‌شود! فکرش را بکنید بعد از دو ساعت تماشای مسابقه، کار به جایی می‌رسد که تعدادی از بازیکنان صراحتا اعلام می‌کنند که هیچ‌چیز در مورد مافیا یا مافیاهای احتمالی نمی‌دانند!
• اگر بازیکن حرفه‌ای مافیا هستید (یا می‌خواهید بازیکن حرفه‌ای مافیا شوید) با دقت به جزییات بازی امیرعلی نبویان در دو فینال سوم و چهارم توجه کنید. نبویان در قسمت قبل با نقشه‌ای که در همان اوایل مسابقه مطرح کرد، عملا تکلیف رقابت را تا حد زیادی مشخص کرد. اما شاید بتوان گفت دستاورد او در شانزدهمین قسمت «پدرخوانده» حتی از قسمت قبل هم بزرگ‌تر بود. نبویان، با وجود تغییرات متوالی که در نیمه دوم مسابقه در مسیر بازی رخ داد، تقریبا در تمام طول مسابقه نبض بازی را در اختیار داشت و توانست در بخش عمده‌ای از زمان قسمت پایانی فصل اول «پدرخوانده»، رقابت را طبق مسیر مورد نظرش پیش ببرد. نبویان، مطابق اکثر قسمت‌های دیگری که در آنها حضور داشت، این‌بار هم سعی کرد بر پایه منطق و استدلالی پیش برود که به‌سختی مو لای درز آن می‌رفت. نبویان تقریبا تمام کُدها را به‌خاطر سپرده و به‌موقع از آنها استفاده کرد. همین ویژگی‌ها باعث می‌شود که تماشای بازی‌های نبویان (فارغ از نتیجه‌ای که در انتها به‌دست می‌آید) همچون یک کلاس آموزش بازی مافیا باشد.
• حرص‌خوردن‌های نبویان در بخش‌هایی از نیمه دوم این قسمت هم جالب بود. او نکاتی را فهمیده بود که برخی دیگر از هم‌تیمی‌هایش به آن توجه نمی‌کردند و این باعث طولانی‌تر شدن بازی و البته عصبانیت نبویان شده بود. این عصبانیت در مواردی حتی باعث شد تا نبویان تصمیم‌هایی را – ظاهرا – از روی لجبازی بگیرد و همین باعث بروز پرسش‌هایی در ذهن برخی دیگر از بازیکنان همچون مجید واشقانی شد؛ پرسش‌هایی که به‌نوبه خود گره بازی را کورتر کرد.
• در دقایق پایانی حساسیت بازی به‌شکل قابل‌ملاحظه‌ای افزایش پیدا کرد. کار به جایی رسید که پس از تعیین سرنوشت مسابقه، کم مانده بود کار برخی از بازیکنان با یکدیگر به دعوا کشیده شود! همان‌طور که علی صبوری در بحث‌های پایانی بازی مطرح کرد، این قسمت از «پدرخوانده» یک “درام-اکشن” بود!
قسمت شانزدهم و پایانی فصل اول «پدرخوانده» را می‌توانید این‌جا تماشا کنید.
منبع: ایران فیلم پرس
