چالش‌های تیموتی شالامی برای ایفای نقش باب دیلن

به گزارش فیلم‌نت نیوز، همانطور که احتمالا علاقه‌مندان دنیای سینما می‌دانند تیموتی شالامی در فیلم «کاملا ناشناخته» با ایفای نقش باب دیلن اسطوره دنیای موسیقی و خواننده آمریکایی برنده جایزه نوبل ادبیات یکی از بزرگترین ریسک‌های زندگی حرفه ای خود را انجام داده است. باب دیلن چنان در فرهنگ جامعه آمریکا جایگاهی افسانه ای دارد که بسیاری از افراد، تصور شخصی دیگر را در کالبد او نداشته و ندارند. با وجود این ریسک، به نظر می‌رسد تیموتی شالامی به نوعی از پس این نقش پیچیده برآمده است.

شالامی جوان توانسته با این نقش نامزد جوایز مختلف سینمایی از جمله اسکار شود و بین دو شانس اصلی این جایزه قرار بگیرد. حالا در ادامه می‌خواهیم با بخشی از چالش‌هایی که تیموتی شالامی برای ایفای نقش باب دیلن داشت آشنا شویم و برای این منظور از مصاحبه این بازیگر با اسوشیتدپرس درباره ایفای این نقش و چگونگی رسیدن به کاراکتر باب دیلن کمک گرفته ایم که در ادامه آن را با هم می‌خوانیم.

*برای یک بازیگر شاید دلهره‌آورتر از ایفای نقش دیلن وجود نداشته باشد. چطور تصمیم گرفتی که می‌خواهی این نقش را ایفا کنی؟

-باب دیلن نه تنها کسی است که رفتارش و همینطور حضورش به عنوان یک شخصیت فرهنگی، حالتی نمادین دارد، بلکه مهمتر از آن به عنوان یک متفکر، به عنوان یک هنرمند، به عنوان یکی از کسانی که فرهنگ آمریکا را در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ شکل داده‌اند، از بسیاری جهات برجسته است. واضح است که حس می‌کردم اگر فردی برای انجام آن آمادگی نداشته باشد، نمی‌تواند به آن نزدیک شود به همین دلیل، من پنج سال یا شش سال فرصت داشتم تا روی این نقش کار کنم، پس هیچ فرآیند کوتاهی در هیچ نقطه ای از این کار وجود نداشت.

*از کجا شروع کردی؟

-باب دیلن، برای من، محدود به رفیقی خوب برای پدرم در نیویورک بود؛ آن هم در دوره ای که پدرم در حال بزرگ شدن بود، پدرم یک پرتره سیاه و سفید از دیلن روی دیوار آپارتمانش داشت با این حال من خیلی موسیقی دیلن را نمی‌شناختم. البته می‌دانید، ترانه‌هایی مانند «دمیدن در باد» یا «زمانه در تغییر است» آنقدر در فرهنگ آمریکایی رسوخ کرده اند که من از آنها شناخت داشتم. به تازگی یوتیوب را بالا و پایین می‌کردم و قبل از اینکه آهنگ‌های دیلن بیایند، کنفرانس مطبوعاتی سانفرانسیسکو در سال ۱۹۶۵ بالا آمد. بسیار مجذوب این کنفرانس شدم که در آن هنرمندی را می‌دیدم که چهره معتبر دهه ۶۰ بود، او به وضوح به همان اندازه که یک متفکر بود یک سرگرم کننده نیز بود، واقعا به ندرت می‌توان افرادی را یافت که متفکران و غزل‌سرایان و هنرمندانی هستند که به همان اندازه هم سرگرم کننده و آینده‌نگر باشند بنابراین وقتی این هنرمندان ظهور می‌کنند، مانند باب دیلن، یا فکر می‌کنم در فرهنگ امروز ما، فرانک اوشن این گونه است، همه ما مسئولیت داریم که از این قبیل هنرمندان حمایت کنیم.

فیلم کاملا ناشناخته را با زیرنویس فارسی در فیلم نت ببینید

*آیا هیچ کدام از مستندهایی که درباره باب دیلن ساخته شده برای تو مفید بوده است؟

-راستش را بخواهید مستند «به پشت سر نگاه نکن» ساخته پنی‌بیکر اینگونه بود. در این مورد برای من حکم کتاب مقدس را داشت. من آن فیلم را دوست دارم، من عاشق مستندهای مربوط به موسیقی هستم. یک مستند درباره لیل وین به نام «کارتر» نیز وجود دارد که مملو از لحظات اینچنینی است.

*از مستند «به پشت سر نگاه نکن» چه چیزی را دریافت کردی؟

-چیز عالی درباره مستند «به پشت سر نگاه نکن» این است که واقعاً پردازش نشده و خام است. صاحب نظری در این کار وجود ندارد. این چیزی است که در مورد کتاب سوزه روتولو (پارتنر دیلن در اوایل دهه شصت) نیز عالی است. این کتاب هم مثل مستند «به پشت سر نگاه نکن» اثر پنی‌بیکر است این کتاب هم خام تر و اصیل تر از بسیاری از کتاب‌های دیگر درباره باب دیلن است.

*اولین بار کی گیتار به دست گرفتی؟

-من در «مرا با نام خودت صدا بزن» گیتار به دست شدم زیرا در آن فیلم آکوردهای یک آهنگ را می‌زنم. بنابراین، یک تجربه واقعا ابتدایی با گیتار داشتم. اما فکر می‌کنم در سال ۲۰۱۸ وقتی که اولین درس خود را با لری سالتزمن معلم بزرگ گیتار گذراندم به صورت جدی این اتفاق افتاد. بخشی از کلاس در دوره کووید بود که ما سه، چهار بار در هفته از طریق اینترنت کار می‌کردیم و آهنگ‌هایی اجرا می‌کردیم که هرگز وارد فیلم هم نشدند.

*به سمت چه آهنگ‌هایی گرایش پیدا کردی؟

-همه چیز. من واقعا همه آن‌ها را دوست داشتم. آهنگ‌های صمیمی‌تری مانند «دختری از سرزمین شمالی» یا «چکمه‌های چرمی اسپانیایی» یا «فردا زمان زیادی است» را دوست دارم. اما بعد از  فیلم به «نورث کانتری بلوز» و «سنگ‌ها و سنگریزه» یا «تصنیف ‌هالیس براون» هم علاقه مند شدم.

*شنیده ام که به سخنرانی جنجالی و بدنام دیلن در سال ۱۹۶۳ هنگام دریافت جایزه تام پین نیز اشاره کرده اید، جایی که او گفت: «دنیای آدم‌های قدیمی نیست».

-شاید روشی که دیلن حرفش را زد بهترین روش برای بیان سخنش نبود او در مورد ریزش مو در افراد مسن که نشان دهنده سن آنهاست صحبت کرده بود و این بهترین روش بیان نبود اما آنچه گفت، حقیقت دارد در هر حال نمی‌دانم، نمی‌خواهم به جای او صحبت کنم.

*تو دیلن را ملاقات نکردی، اما آیا به این فکر کرده ای که اگر باب دیلن را می‌دیدی از او چه می‌پرسیدی؟

-فکر می‌کنم می‌گفتم «واقعا از شما متشکرم. نه به دلیل فرصتی که برای ملاقات با شما به دست آورده ام یا بابت فرصت ایفای نقش‌تان، بلکه به دلیل موسیقی و هنر و کار شما، از شما متشکر و سپاسگزارم.»

*تو با تجربه ایفای این نقش تغییر کرده ای؟ آیا به نوعی این نقش، دی‌ان‌ای (DNA) تو را به عنوان یک بازیگر تغییر داده است؟

-احساس می‌کنم با این تجربه تغییر کرده ام. نمی‌توانم در مورد فیلم کنونی صحبت کنم. روند ساخت این نقش و فیلم، سال ها تلاش برای آن، وقار در بازی چیزی که واقعا اتفاق در این فیلم افتاده است. اینها جنبه‌های جدیدی از تجربه من به عنوان یک هنرمند بود.

محمدامین شکاری