اگر از مساله پرونده جنایی که سوژه فیلم آرمان بیانی است، عبور کنیم سریال «افعی تهران» را می‌توانیم اثری دانست که به اهمیت خانواده و روابط انسانی توجه ویژه دارد.
به گزارش فیلم‌نت نیوز، یک منتقد در یادداشت خود درباره سریال «افعی تهران» به مساله توجه فیلمساز به اهمیت خانواده و تاثیر آن بر آسیب های روحی روانی، پرداخته است.
متن مریم مبینی از این قرارست: یکی از سریال‌هایی که در حال حاضر از شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود «سریال افعی تهران» به کارگردانی سامان مقدم و بازی پیمان معادی است که بحث هایی را هم بین تماشاگران و منتقدان ایجاد کرده است.
این سریال که محصول اختصاصی فیلم‌نت است ساعت ۸ صبح هر چهارشنبه عرضه می شود و داستان یک منتقد سینماست که پس از سال ها می خواهد اولین فیلم سینمایی خود را بسازد و در این مسیر با چالش‌هایی رو به روست. سوژه فیلم او درباره افعی تهران یک قاتل زنجیره‌ایست که پلیس مدت‌هاست در پی دستگیری اوست و در این میانه زنی با بازی مریلا زارعی دستگیر می‌شود که گفته می‌شود همان قاتل مشهور و خطرناک است.
آرمان بیانی منتقد سینما با بازی پیمان معادی که خلق و خوی خوبی هم ندارد از ابتدای داستان درگیر خاطرات کودکی و روابطش با والدینش است به ویژه پدری که به نظر می‌رسد او را تنبیه می‌کرده و تنهایش گذاشته است. زندگی مشترک او همسرش با بازی آزاده صمدی به بن بست و طلاق رسیده و فرزند پسرشان به نام بابک مدتی را باید با پدر خود زندگی کند. و اما همین حضور کودک زندگی آرمان بیانیِ تلخ و پرخاشگر را دچار تغییرات می کند. او کم کم یاد می‌گیرد چطور از کودکش مراقبت کند، او را طرد نکند، بدقلقلی‌هایش تحمل و مدیریت کند و همین مساله بر رفتارش با دیگران نیز تاثیر مثبت می‌گذارد. او نه فقط تلاش می‌کند مقابل چشمان فرزندش فرد پرخاشگری نباشد بلکه واقعا لایه‌های دیگری از وجودش که بر خود او نیز پنهان بوده است، بروز و ظهور می‌کند.
از آنجا که این تغییر رفتار در نقش اول داستان بخش مهمی از قصه سریال را به خود اختصاص داده است، پای یک تراپیست هم به قصه باز شده است و سحر دولتشاهی به عنوان تراپیست آرمان بیانی به آرامی سعی می‌کند آرمان بیانی را با مشکلات و واقعیتهای زندگی اش از کودکی تا امروز مواجه کند؛ مواجهه‌ای دردناک که به تنش بین بیانی و تراپیست نیز منجر می‌شود.
اگر از مساله پرونده جنایی که سوژه فیلم آرمان بیانی است، عبور کنیم سریال «افعی تهران» را می‌توانیم اثری دانست که به اهمیت خانواده و روابط انسانی توجه ویژه دارد و همانطور که ریشه بسیاری از مشکلات از کودکی تا بزرگسالی را در روابط خانوادگی می‌داند، سعی دارد نشان دهد که با رجوع به کانون خانواده و رشته‌های الفت بین اعضای آن می‌توان بسیاری از ناهنجاری‌های رفتاری را کنترل و برطرف کرد.
همچنین در کنار خانواده به مساله اهمیت دایره دوستان و معاشرت‌ها نیز اشاره شده است و رفاقت و همراهی دوستان در شرایط سخت را راهکار دیگری برای عبور از مشکلات می‌داند؛ شکلی از رابطه که نیاز به از خود گذشتگی هم دارد.
آرمان بیانی منتقد و نویسنده‌ای که از بالا به پایین به آدم‌های اطراف خود نگاه می‌کند در معاشرت با پسر کوچکش و لزوم تعامل و تحمل او به مرور روابطش با دوستانش را هم بهبود می‌بخشد و سریال «افعی تهران» سعی کرده است تا قسمت پنجم خود بر اهمیت روابط انسانی تاکید کند.
مریم مبینی
