به مناسبت عرضه نسخه دوبله فیلم مهم «حرف‌های زنانه» (که به‌تازگی جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی را به دست آورد) در پلتفرم فیلم‌نت، سخنان سارا پولی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس «حرف‌های زنانه»، را در مورد زندگی‌اش و این فیلم مرور می‌کنیم.
به گزارش فیلم‌نت نیوز، در فیلم سارا پولی به نام «حرف‌های زنانه»، زنان در یک محیط مذهبی بسته مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفتهاند. آنها تصمیم می‌گیرند که رفتن را برگزینند. پولی می‌گوید: “چیزی که این زنان می‌گویند به معنای واقعی کلمه در هم شکستن یک جهان و ساخت جهانی تازه است.”
این فیلمنامه برنده اسکار با اقتباس از کتابی نوشته میریام توز، توسط سارا پولی نوشته شده که کارگردان فیلم هم هست. او در گفت‌وگو با میسون اشاره کرد که در ابتدا تمایلی نداشت که خودش فیلم را کارگردانی کند: “من سه فرزند کوچک دارم.”
پولی گفت فرانسیس مک‌دورمند، که در این فیلم به ایفای نقش می‌پردازد و مشترکا تهیه‌کننده فیلم هم بوده می‌گفت که روزهای طولانی و طاقت‌فرسای دوری از فرزندانش برایش غیرقابل تحمل بود: “به محض اینکه وقفه کوتاهی در کار به وجود آمد فرانسیس مک‌دورمند رفت؛ و خب از آنجا که قواعد این صنعت را مردان تعیین کرده‌اند و باز از آنجایی که نام این فیلم هم «حرف‌های زنانه» است، بنابراین ما بر آنیم تا قواعد کار را تغییر دهیم. به امید آن روز خواهر. ما بالاخره این قواعد را عوض می‌کنیم!”
با برنامه «صبح یکشنبه» به دیدار پولی در شهر محل زندگی‌اش، تورنتو، رفتیم و او ما را برای گشت و گذاری به پیست اسکیت منطقه برد: “اینجا کشور هاکی است؛ خوش آمدید!”
اما سارا پولی روی پیست یخ بزرگ نشده است. او با آغاز بازیگری‌اش از چهار سالگی، در واقع سر صحنه‌های فیلمبرداری بزرگ شده است. در پاسخ به این سوال که آیا بازیگری در کودکی را دوست داشته می‌گوید: “روی‌هم‌رفته باید بگویم تجربه وحشتناکی است.”
دویدن در میان تمام آن انفجارها در «ماجراهای بارون مونچاوزن» برایش آسیبی تروماتیک در پی داشته است. او در ده سالگی به سیبیسی گفته بود که: “زمان‌هایی که همه چیز در حال انفجار بود، خیلی ترسناک بود.”
در دهه ۱۹۹۰ میلادی وقتی پولی در سریال «جاده اونلی» {قصه‌های جزیره}، با اقتباس از کتابی به نام «آنه از گرین گیبل» نوشته لوسی ماود مونتگمری، ایفای نقش کرد، “دخترک دوست‌داشتنی کانادا” لقب گرفت. اما او توجهی که بر اثر این شهرت به او می‌شد را نمی‌پسندید. پولی یادآور شد: “شناخته‌شده بودن برای من واقعا ترسناک و معذب‌کننده بود.”
در سن ۱۱ سالگی پولی مادرش را بر اثر بیماری سرطان از دست داد. تنها چند ماه بعد بیماری اسکولیوز در او تشخیص داده شد: “ستون فقراتم به طرز غیرقابل کنترلی انحنا پیدا کرده بود که می‌دانستم لازم است برای آن جراحی کنم. گویی تمام آن پیش‌آمدها در آن لحظه واقعا برایم شکست بزرگی بود؛ از این نظر که گویی همه چیز به یکباره در حال فروپاشی شده بود.”
در ۱۷ سالگی در فیلمی از آتم اگویان به نام «آخرت شیرین» به ایفای نقش دخترکی پرداخت که در یک تصادف اتوبوس مدرسه فلج شد.
میسون گفت “شما در این فیلم با حالات چهره‌تان به‌خوبی بازی کرده‌اید.”
پولی در جواب گفت: “از وقتی خیلی کوچک بودم اتفاقات زیادی را پشت سر گذاشته بودم که امکانی برای ابرازشان نداشتم، و ناگهان می‌توانستم تمام آنچه بر من گذشته و بیان نشده بودند را در قالب این لحظات در سکوت ابراز کنم.”
پولی توانست بازخوردها و نقدهای مثبت درخشانی دریافت کند. در سال ۱۹۹۹ تصویر او بر روی جلد ونیتی فر هالیوود رفت و در سال ۲۰۰۰ وقتی به‌عنوان پنی لین گروه راک در فیلم «تقریبا مشهور» ساخته کمرون کرو انتخاب شد به نقطه عطفی در کارنامه کاری‌اش دست یافت.
او با توضیح اینکه “خیلی زود برای من روشن شد که کسی که این نقش را ایفا کند به ستاره بزرگی بدل می‌شود. با توجه به تجربه قبلی خودم از شهرت در سن کم که بسیار منفی بود، به‌وضوح می‌دانستم که من آن نقش را نمی‌خواهم. بنابراین، فکر کردم که اصلا چرا باید سوار بر این قطار شوم؟”
میسون پرسید: “و افراد زیادی از تو پرسیدند که داری چه‌کار می‌کنی؟”
“اوه بله! اگه مردم ساکن تورنتو نبودند، با پرواز می‌آمدند تا در خانه‌ام را بزنند و بروند: که خب پس تو نقش پنی لین را در فیلم تازه کامرون کرو ایفا نمی‌کنی؟! نقش جذابی است!”
در نهایت نقش پنی لین توسط کیت هادسون ایفای نقش شد. پولی می‌گوید از این بابت پشیمان نیست: “هرگز. چون در این صورت نمی‌توانستم فیلم‌های خودم را بسازم. دقیقا به همین دلیل.” فیلم‌های قبلی او به‌عنوان کارگردان شامل «دور از او» با بازی جولی کریستی؛ «این والس را با من برقص» با بازی میشل ویلیامز و یک فیلم مستند درباره خانواده‌اش با عنوان «قصه‌هایی که می‌گوییم» بودند.
پولی برخی از تروماهای خودش را در خاطرات اخیرش در «به سوی خطر بدوید» و با نوشتن کتاب «گذشته و حال… با هم درگفت‌وگو هستند» بازگو می‌کند.
در این کتاب او اظهار می‌کند که در ۱۶ سالگی مورد تعرض جنسی قرار گرفته است.
میسون پرسید: “برایم جالب است که بدانم با این وجود در طول ساخت این فیلم تا چه حد با شما در همین رابطه صحبت می‌شد؟”
او پاسخ داد: “فکر می‌کنم من به‌عنوان یک زن جوان تجربیات زیادی داشته‌ام که قطعا آنها در فرایند فکر کردن به این فیلم راه خودشان را برای ابراز پیدا کرده بودند.”
“آیا پس از بررسی مجدد بسیاری از این موارد حالا به نوعی متفاوت به خود می‌نگرید؟”
پولی گفت: “بعد از اینکه این قصه‌ها را گفتم، احساس سبکی بیشتری کردم، الان تنها احساس سبکی شناور ماندن را دارم که به گمانم پیش از آن نداشتم.”
“آیا این شناور ماندن رویکرد شما را در فیلمسازی تغییر داده است؟”
پولی گفت: “بله، فکر می‌کنم حالا با حس قدردانی بیشتر فیلم می‌سازم. در هر روز از آن، لحظه‌ای نبوده که شکرگزار نبوده باشم.”
[فیلم «حرف‌های زنانه» را می‌توانید با دوبله اختصاصی در این آدرس تماشا کنید.]
ترجمه اختصاصی فیلم‌نت نیوز
منبع: سی‌بی‌اس نیوز/ آنتونی میسون
