بازگشت ویم وندرس، فیلمساز کهنه‌کار آلمانی، به جشنواره کن با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو شده است.
به گزارش فیلم‌نت نیوز، ویم وندرس ۷۷ ساله سابقه درخشانی در جشنواره کن دارد. کسب جایزه نخل طلا به‌خاطر «پاریس تگزاس» (۱۹۸۴) و دریافت جایزه بهترین کارگردانی به‌خاطر «بال‌های اشتیاق» (۱۹۸۷) بخشی از این پیشینه محسوب می‌شود. وندرس امسال با فیلمی به نام «روزهای عالی» در جشنواره کن شرکت کرد؛ فیلمی که واکنش‌های متفاوتی از سوی منتقدان دریافت کرد. در ادامه، بخشی از این واکنش‌ها را با هم مرور می‌کنیم.
دیوید رونی منتقد «هالیوود ریپورتر» نوشت: «روزهای عالی» ساخته ویم وندرس داستان زندگی هیرایاما است که توسط یاکوشو بازیگر مشهور ژاپنی با دیالوگ های نسبتا کم اما احساساتی بی‌انتها بازی می‌شود. هیرایاما برای قهرمان یک فیلم متفکرانه دو ساعته، کاری دارد که احتمالا کمتر به آن پرداخته می‌شود. او برای یک پیمانکار خصوصی وظیفه تمیز کردن دستشویی‌ها را در پارک‌های عمومی در منطقه شیبویا دارد. برای اکثر مردم، شخصیت هیرایاما کم‌اهمیت و ناپیداست. اما یکی از نکات فیلم که به وضوح و با دقت توسط وندرس و همکار فیلمنامه‌نویسش تاکوما تاکاساکی نوشته شده، این است که حتی ساده‌ترین و کم‌ادعاترین و نامرئی‌ترین زندگی‌ها نیز می‌توانند ثروت معنوی در خود داشته باشند. این جنبه در سکانس آغازین فیلم بی‌درنگ آشکار می‌شود؛ سکانسی که در آن هیرایاما در ابتدای صبح با صدای پیرزنی که خیابان را با جارو تمیز می‌کند از خواب بیدار می‌شود. هیرایاما به سرعت تشکش را تا می‌کند و ملافه‌هایش را به‌طور مرتب در گوشه‌ای می‌چیند، دندان‌هایش را مسواک می‌زند، سبیل‌هایش را کوتاه می‌کند، سپس گرد روی گیاهان را پاک می‌کند و لحظه‌ای می‌نشیند و به رشد کردن آنها لبخند می‌زند. او هر روز صبح که بیرون می‌آید و به آسمان نگاه می‌کند بازهم لبخند می‌زند. این شیفتگی هیرایاما به معمولی‌ترین آیین‌های روزانه، ناگزیر ما را به یاد ژان دیلمان در فیلم «ژان دیلمان، شماره ۲۳ که‌دو کومرس، ۱۰۸۰ بروکسل» اثر شانتال آکرمن می‌اندازد.
جاناتان رامنی منتقد «اسکرین دیلی» نوشت: فیلم «روزهای عالی» در مورد هیرایاما یک توالت‌شوی منزوی با بازی کوجی یاکوشو (بازیگر فیلم‌های «مارماهی»، «اورکا» و «بابل») بازیگر اصلی سینمای ژاپن است که در اواخر میانسالی قرار دارد. فیلم با فیلمبرداری با ارتفاع پایین به سبک آثار [یاسوجیرو] ازو آغاز می‌شود. «روزهای عالی» حول کاراکتر هیرایاما می‌گذرد که با شادی و دقت به کارهایش می‌پردازد، او گاهی اوقات با دستیار جوان و بی‌نظمش تاکاشی همراهی می‌کند و در حال رانندگی با ون به کاست‌های موسیقی پاپ گوش می‌دهد. در این بین، ما جریان یکنواخت و بی‌حادثه اما رضایت‌بخش روزهای زندگی هیرایاما را می‌بینیم؛ استراحت در رخت‌کن محل کار، غذا خوردن در بارهای مختلف، جایی که او به شوخی‌های مشتریان گوش می‌کند. خواندن کتاب از ویلیام فاکنر و همینطور عکس گرفتن با یک دوربین قدیمی از دنیای اطراف هیرایاما را مشاهده می‌کنیم.
رافائلا سالس راس منتقد «پلی لیست» نوشت: «روزهای عالی» فیلمی است درباره یک فیلمساز باتجربه که از چشمه سایر فیلمسازان باتجربه آب می‌نوشد. در نگاه اول، سخت است متوجه نشویم که وندرس دوباره به غول سینمای ژاپن یاسوجیرو ازو ادای احترام می‌کند. وندرس پیش از این نیز در سال ۱۹۸۵ فیلم لطیف و صمیمی «توکیو-گا» را درباره این فیلمساز چیره‌دست ژاپنی ساخته بود.
نیکلاس باربر منتقد «رَپ» نوشت: «روزهای عالی» سکانس‌های سرگرم‌کننده و صحنه‌های تاثیرگذار فراوانی دارد، اما اگر فیلم را به‌عنوان اثری کمدی یا درام توصیف کنیم، تعاریف گسترده‌تر می‌شود. این فیلم که از سوی وندرس در همکاری با تاکوما تاکاساکی نوشته شده است، صرفا یک پرتره دوست‌داشتنی و تحسین‌برانگیز از یک مرد نجیب است.
محمدامین شکاری
