از آخرین فیلم بلند سینمایی فرامرز صدیقی بیش از ده سال می گذرد، نقشی به نسبت مهم در فیلم «خاک و آتش» مهدی صباغ‌زاده که در سال ۱۳۹۱ اکران عمومی شد.
به گزارش فیلم‌نت‌نیوز، فرامرز صدیقی را باید از نسل‌های نخست بازیگران تحصیلکرده سینمای ایران دانست، بازیگری که خاستگاهش نه سالن‌های تئاتر عامه‌پسند در خیابان لاله زار و یا فیلم فارسی های دهه چهل خورشیدی بلکه دانشکده هنرهای زیبا و همکاری با کارگردانان صاحب اندیشه ای چون آربی آوانسیان و خسرو هریتاش است.
ورود فرامرز صدیقی به سینما با یک فیلم مهم و بسیار جنجالی به نام «برهنه تا ظهر با سرعت» ساخته خسرو هریتاش و تهیه کنندگی مهدی میثاقیه بود، فیلمی که به دلیل فرم جسارت آمیز و قصه منحصر به فردش در کنار «گوزن‌ها» مسعود کیمیایی جزو توقیفی های سال ۱۳۵۴ قلمداد می‌شود و عجیب‌تر آنکه تهیه کننده هر دو فیلم مهدی میثاقیه است.
اما شهرت و اعتبار فرامرز صدیقی در سینمای پس از انقلاب شدت بیشتری می‌گیرد و در کنار بازی در فیلم‌های مهمی چون: «تیغ و ابریشم»، «دندان مار» و «دلشدگان» ساخته‌های مسعود کیمیایی و علی حاتمی پایش به سریال‌های پربیننده تلویزیونی همچون «پاییز بلند»، «روزی عقابی» و «کلانتر» باز می‌شود.
شاید کمتر کسی بداند که این بازیگر با استعداد و قدرنادیده برای فیلم «دادستان» ساخته بزرگمهر رفیعا سیمرغ بلورین بهترین بازیگر دهمین جشنواره فیلم فجر را تصاحب کرده است و در انتخابی عجیب برای دو فیلم «دندان مار» و «مارال» فقط به نامزدی سیمرغ اکتفا کرد در حالی که بازی صدیقی در این دو فیلم از ستون‌های انکار نشدنی این دو اثر سینمایی هستند.
سینما، تئاتر و تلویزیون ایران هیچ گاه قدر بازیگر بزرگ، با استعداد و سمپاتیکی مثل فرامرز صدیقی را ندانست.
در پایان آرزو داریم آقای فرامرز صدیقی عزیز را دوباره روی پرده سینمای ایران ببینیم و خاطرات خوب گذشته را زنده کنیم.
نویسنده: پویا نبی
