نخستین موضوعی که در کارگردانی حجازی فر در «داریوش» به چشم می آید، ریتم مناسب آن است و همچنین قاب های اغلب سینمایی اش، کیفیت ویژه ای به داریوش بخشیده است.
«در انتهای شب» مینی سریالی است که در ۹ قسمت بدون شیله و پیله، بدون داد و بیداد اضافی و بدون معادلات کلیشهای این ۱۰ سال اخیر سریالها در اغراق کردن یا انکار همه چیز ساخته شده است.