مهرداد صدیقیان در یکی دو سال اخیر نشان داده که قابلیت ایفای نقش‌های متفاوت را داشته و با توجه به سن‌اش می تواند در سال‌های آینده کارنامه بازیگری خود را غنی‌تر کند.
داریوش
نگاهی به «داریوش» با پایان پخش
سریال «داریوش»، آکنده از بازی‌های درخور تحسین است و هادی حجازی‌فر و محسن قضابیان، قطعا بهترین‌های کارنامه خود را ارائه دادند که تا امروز از آنها مشاهده نشده بود.
خطر لو رفتن داستان!
سریال «داریوش» از این جهت قابل بررسی است که چگونه می‌توان با ایجاد چالشی تحت عنوان خلع سلاح قهرمان و گرفتن قدرت و شهامت و هر آنچه شخصیت محوری در سفر قهرمان به آن نیاز دارد، شخصیتی ملموس و قابل‌درک…
یک ترکیب خالص برای مخاطبان خالص
سریال «داریوش» به اتمام رسید و بار دیگر نشان داد که تلفیقی درست از چند ژانر محبوب در ایران می‌تواند کاری کند که مخاطب درگیر یک اثر تصویری شود.
در سریال «داریوش» با نمونه متفاوتی از ضد قهرمان چند لایه روبه‌رو هستیم که محسن قصابیان به خوبی آن را دریافته و به آن رنگ داده است.
سریال «داریوش» در کنار بازی‌های خوب از فیلمنامه ای استاندارد برخوردارست و قصه آن خوب و بدون لکنت پیش می رود.
سریال «داریوش» فراتر از کلیشه‌ها حرکت کرده و سراغ شخصیت‌هایی بکر، اما به‌شدت آشنا از دنیای امروزمان رفته است.
قاب‌بندی‌های ظریف و در عین حال ساده و بی ادعای مرتضی غفوری همراه با انتخاب نماهای نسبتا بسته برای نزدیکی بیشتر مخاطب با شخصیت ها از شاخص های قابل توجه در دکوپاژ سریال «داریوش» هستند.
سریال جدید فیلم‌نت چگونه است؟
آنچه در «داریوش» قابل توجه است تلاش نویسنده و کارگردان برای ارائه مدل دیگری از زیست در جامعه امروزی ماست و با آدم‌هایی همراه می‌شویم که بزرگترین قابلیت‌شان، گریختن از روبرو شدن با مشکلات است.
قهرمان‌سازی به شیوه حجازی‌فر و محمودی
سریال «داریوش» از همان سکانس آغازین و وجود صحنه هایی در کوران برف به یکی از قاب های دیدنی این سریال تبدیل شد و نوید سریالی خوب با عوامل حرفه ای را می داد.
