وحشی: من قاتل نیستم!
هومن سیدی در نوشته‌های خود به شدت به جزییات توجه نشان داده و از این جزییات در شخصیت‌پردازی و خلق داستان‌های فرعی به خود بهره می‌گیرد؛ اتفاقی که در «وحشی» هم رخ داده است.
نقد
همه سیب‌هایشان را گاز زده‌اند!
سریال «نیلوفر سفید» سفری به بهشت با طعم تلخ حقیقت
سریال «نیلوفر سفید» با ساختار آنتولوژیک، بازی‌های درخشان و طنزی تلخ، تجربه‌ای منحصربه‌فرد از درام، جنایت و نقد اجتماعی را در فضایی اغواگرانه و مرموز خلق می‌کند.
اشکانِ جان‌سخت! شهر منتظر لحظه انتقام توست
نقطه قوت اصلی «جان سخت» را می توان فیلمنامه آن دانست که به خوبی پیچ های داستانی را تعریف می کند.
دافی و پورکی برگشتند
طوفانی از طنز و نوستالژی در «روزی که زمین منفجر شد: فیلم لونی تونز»
«روزی که زمین منفجر شد: فیلم لونی تونز» با رویکرد نوستالژیک و مدرن به داستانی علمی-تخیلی درباره دافی داک و پورکی پیگ پرداخته و با استفاده جسورانه از انیمیشن دوبعدی و طنزی چندلایه، سعی دارد برند «لونی تونز» را احیا…
«وحشی» تراژدی مدرنی است از انسان بی‌پناه
«وحشی» در همین دو قسمت، پاپیولارتر از تمام آثار پیشین سیدی‌ست زیرا داود نه دیوانه‌ای آشکار، نه روشنفکری آسیب‌خورده، بلکه انسانی معمولی‌ست.
بازگشت به چرنوبیل در سالگرد یک فاجعه بشری
تاوان دشوار دروغ‌ها در «چرنوبیل»
«چرنوبیل» بیش از آنکه یک سریال تاریخی باشد، چالشی است درباره دروغ و قدرت.
روایتی از مردمان زخمی و قربانی‌شده در «وحشی»
«وحشی» روایت آن‌هایی است که در حاشیه شهرها بزرگ شده‌اند، در حاشیه رویاها زیسته‌اند و در حاشیه زندگی به مرور فروپاشیده‌اند؛ آن‌ها هیولا نشده‌اند، هیولا ساخته شده‌اند.
«وحشی» و روایت قصه آدم‌های ناچار!
داود در سریال «وحشی» هومن سیدی نسخه ای از مردمی است که «ناچار» شده اند؛ آنهم در بستر جامعه ای جبرزده.
عشق در غبار فراموشی
«هفت بهارنارنج» و نقش‌آفرینی جاودانه علی نصیریان
فیلم «هفت بهارنارنج» با بهره‌گیری از نشانه‌ها و موتیف‌های اساطیری، عشق را نه به مثابه یک خاطره محوشونده، بلکه به عنوان نیرویی ازلی و ابدی ترسیم می‌کند.
نگاهی به 2 قسمت پخش‌شده سریال هومن سیدی
«وحشی» سایه‌های وجود ما را نمایش می‌دهد
در دو قسمت اول «وحشی» با کارگردانی متفاوت و سنجیده ای از هومن سیدی روبه‌رو هستیم.
