«گزارش؛ گفت‌وگوی مانی حقیقی با عباس کیارستمی، همراه با فیلم‌نامه و چند مقاله» با گردآوری مانی حقیقی، صداقتی تجلی یافته در یک نشستِ خودمانی را به نمایش می‌گذارد که از میان سطورِ کتاب، به وضوح خودی نشان می‌دهد.
نقد
فصل سوم «بازی مرکب» با نمایش جدال خودخواهی و فداکاری، داستان نیمه تمام فصل قبل را تکمیل کرد و پیامی عمیق درباره انسانیت به جا گذاشت.
خون‌آشامان به دنیای سیاه‌پوستان آمریکایی آمدند
ساختار «گناهکاران» از آنجا که در زیرژانر خون‌آشام قرار می‌گیرد تا حدی نخ‌نما است، با این همه «گناهکاران» از خلاقیت‌هایی در روایت برخوردار است و به ویژه از تکنیک‌های سینمایی به خوبی بهره می‌برد.
نگاهی به پنج قسمت پخش شده سریال
«اجل معلق» را می توان سریال بی‌ادعا و سرحالی دانست که کارگردانی‌اش را به رخ نکشیده و در عین حال ریتم و ضرباهنگ خوبی هم دارد.
فیلم سینمایی «علت مرگ: نامعلوم» به نویسندگی و کارگردانی علی زرنگار، نشان می‌دهد آدم‌ها ممکن است در مواجهه با یک موقعیت غیر قابل تعریف دست به چه کارهایی بزنند.
رامبد جوان از تماشاگران «کارناوال» به عنوان یک اهرم سود جسته و با دخیل کردن آنها در اجرای برنامه، گام بلندی در تماشایی‌تر کردن رئالیتی شوی جدید خود برداشته است.
نقدی به A Cruel Love: The Ruth Ellis Story
«عشقی ظالمانه: داستان روث الیس» به‌جای آنکه تکان‌دهنده باشد، ما را در ردیف صندلی‌های ناظر یک تئاتر زیبا اما بی‌جان قرار می‌دهد.
یادداشتی بر مستند زندگی کیانو ریوز
فیلم «ویک یعنی درد» مستندی است که به‌تازگی توسط لاینزگیت منتشر شده و به شکلی متفاوت با فیلم‌های پشت‌صحنه‌ای، به تاریخچه و چندوچون ساخت فرانچایز «جان ویک» می‌پردازد.
«دراپ» با بهره‌گیری از تعلیق موقعیتی در فضایی پلاتویی، توانسته است ضرب‌آهنگی پراضطراب خلق کند.
نگاهی به «وحشی» از منظر اخلاقی
در سریال «وحشی» اگر داود از مسئولیت اخلاقی خود شانه خالی کند، ممکن است بتواند خود را با ساختار توجیه کند، اما نه خودش و نه جامعه‌اش از این توجیه سالم بیرون نمی‌آیند.
