داستان «در انتهای شب» در پروسه طراحی خود، از یک زوج آسیب‌پذیر رونمایی می‌کند که این محدودیت کاراکتر، بهره‌برداری هوشمندانه‌ای از باگ‌های شخصیتی و آدم‌های اطراف این زوج به عمل می‌آورد.
نقد
یادداشتی درباره «در انتهای شب»
از فیلمنامه «در انتهای شب» و ظرایف آن که بگذریم به کارگردانی هوشمندانه آیدا پناهنده و قاب‌های درخشانش می‌رسیم که شمایلی سینمایی داشته و کیفیت بصری فوق العاده‌ای دارد.
یادداشتی درباره سریال «فروپاشی»
سریال «فروپاشی» یک مجموعه دلهره‌آور روانشناختی است که نشان می‌دهد هیچ حادثه‌ای در زندگی بی‌ربط نیست و هر اتفاقی می‌تواند قسمتی از یک پازل بزرگ باشد.
درباره «در انتهای شب» و آدم‌هایش
داریم خودمان را نگاه می کنیم. با صورت های به شیشه چسبانده‌ای که دست ها را قاب صورت کرده که شاهد روایت‌های سهمگین زندگانی خود باشیم.
نگاهی به «در انتهای شب» از منظر روایت
زاویه‌دید روایت «در انتهای شب» تقریباَ به یک اندازه بین دو شخصیت تقسیم شده است، یعنی همانقدر که در خلوت بهنام فرو می‌رویم با روزمرگی‌ها و تنهایی‌های ماهرخ هم مواجه می‌شویم.
نقد روانکاوانه سریال سامان مقدم
سریال «افعی تهران» به زیبایی روابط پدر و فرزندی را از نسلی به نسل دیگر به نمایش می‌گذارد و بسیار ظریف به نشانه‌های حتی ژنتیک خشونت که بر اساس داده‌های علمی غیرقابل انکار هستند، می‌پردازد.
نگاهی پوزیتیویستی به سریال «در انتهای شب»
قصه «در انتهای شب»، قصه اپیدمی و روزمره و مکرر ماست. گویی سختی‌ها لزوما آدمی را بهتر نخواهد کرد.
آیدا پناهنده در مقام یک فیلمساز زن، روایتی درست و به جا از زندگی یک زوج داشته است، بدون اینکه جانبداری از طرفین داشته باشد.
نگاهی به فیلم حسن فتحی در اکران
حسن فتحی در «مست عشق» با تاکید بر عشق به‌عنوان نیروی تحول‌بخش، مفاهیم عرفانی و فلسفی را به زبانی ساده و قابل فهم برای مخاطب ارائه می‌کند.
نگاهی کلی به سریال سامان مقدم
«افعی تهران» جزو معدود سریال‌هایی است که با یک پایان حساب شده توانست رضایت نسبی مخاطب را جلب کند.
