یکی از نکاتی که سریال «وحشی» را از دیگر آثار شبکه نمایش خانگی متمایز میکند استفاده خاص از موسیقی است؛ از حضور آهنگسازان آلمانی تا دو خواننده تیتراژ که هر کدام حرفی برای گفتن دارند.
لباسهایی که بر تن اهالی «وحشی» دیده میشوند، ساکتند اما صدا دارند؛ خاکستریهای غلیظ، سیاه و گاه آبی تیره و سبز لجنی، فریاد درون آدمهای خستهای است که نای حرف زدن ندارند.
هومن سیدی در نوشتههای خود به شدت به جزییات توجه نشان داده و از این جزییات در شخصیتپردازی و خلق داستانهای فرعی به خود بهره میگیرد؛ اتفاقی که در «وحشی» هم رخ داده است.