«دوئلبازها» فیلم اول ریدلی اسکات یادآور نقاشیهای کلاسیک است، میزانسن دقیق و نورپردازی شاخصی دارد که روایت را پیش میبرند و داستان تصویری دیدنیاش بیننده را به تامل وامیدارد.
فیلم «سالتبرن» اثر امرالد فنل، به نقد جاهطلبی و جامعه طبقاتی میپردازد و داستان دانشجویی فقیر را روایت میکند که با ورود به دنیای اشرافی، درگیر کابوسی تاریک میشود.
ساختار «گناهکاران» از آنجا که در زیرژانر خونآشام قرار میگیرد تا حدی نخنما است، با این همه «گناهکاران» از خلاقیتهایی در روایت برخوردار است و به ویژه از تکنیکهای سینمایی به خوبی بهره میبرد.
«کریمر علیه کریمر» و «بیلی باتگیت» دو سوی هنر کارگردان فقید آمریکایی، رابرت بِنتون را نشان میدهند که یکی صمیمی و پرشور و دیگری سبکپرداز و عقلانی است.
«افسانه اوچی»، نخستین فیلم بلند ایزایا ساکسون، هرچند از نظر بصری بسیار جذاب است، اما در روایت داستانی نمیتواند به پای تصویری برسد که به زیبایی ساخته است.
«ارزیابی» با ادعایی بزرگ سعی دارد تا برای موضوعات مهم دنیای امروز در جهان آینده پاسخی بیابد، البته بدون این که بتواند ساختار و منطق مناسبی را ارائه دهد.
«درسهای پنگوئن» میخواهد شجاعت را به بیننده بیاموزد، اما خود از مواجهه با واقعیتهای تلخ شانه خالی میکند و در نهایت تبدیل به روایتی ناقص میشود که آگاهیبخش نیست.