اگر نقطه آغاز جهانی شدن سینمای ایران را جشنواره لوکارنوی سال ۱۹۸۹ و فیلم «خانه دوست کجاست» قلمداد کنیم، دهه هفتاد خورشیدی را باید دهه اوج موفقیتهای سینماگرهای ایرانی در بیرون از مرزهای ایران خواند.
«گزارش؛ گفتوگوی مانی حقیقی با عباس کیارستمی، همراه با فیلمنامه و چند مقاله» با گردآوری مانی حقیقی، صداقتی تجلی یافته در یک نشستِ خودمانی را به نمایش میگذارد که از میان سطورِ کتاب، به وضوح خودی نشان میدهد.