شاید کمتر کسی بداند قطعه «امروز که محتاج تو ام جای توی خالیست» با الهام از غزل هوشنگ ابتهاج به یکی از مشهورترین قطعههای موسیقی معاصر ایران تبدیل شده است. خارج از این فرم دلانگیز اما، محتوای آنچه «سایه» به زبان آورده حالا در مورد خودش صدق میکند؛ او که نه تنها در کلامش اعجاز داشت، بلکه شخصیتی محبوب، محجوب و کاریزماتیک به شمار میرود. آدم بیعیب نداریم، اما مجموعه شخصیت هوشنگ ابتهاج چنان بود که در زمینههای مختلف میشد از او به عنوان «سرمایه انسانی» یاد کرد. کوچ او، فقدان کمی نیست و پر شدن جای خالیاش، هرگز آسان به نظر نمیرسد. هر گلی که از این بوستان میرود، جلوهای چشمنواز و رایحهای دلرباست که از ما دریغ میشود. روحش آرام و یادش سبز.