جایی برای پیرمردها هست…

به گزارش فیلم‌نت نیوز، اگر از من بپرسید که یکی از بزرگ‌ترین معضلات سینماگران ما چیست، نبود درک طبقه و گروه سنی را که درباره آنها فیلم می‌سازند، به عنوان مهم‌ترین نکته خواهم گفت؛ مساله‌ای که خیلی از آثار سینمایی را که به گمانِ سازندگانش در حال بیان بزرگترین دغدغه‌های اجتماعی است تبدیل به آثاری کلیشه‌ای، باسمه‌ای و حتی کاریکاتوری می‌کند.

راستش را بخواهید این مشکلات در کارگردان‌هایی که سنی ازشان گذشته، ضریب فزاینده‌ای می‌گیرد. انگار این هنرمندان فاصله بیشتری با بطن جامعه پیدا می‌کنند؛ فاصله‌ای که حتی ممکن است خاطره آثاری که در جوانی ساخته‌اند و با آن در تاریخ سینمای ایران ماندگار شده‌اند، در ذهن ما کمرنگ کند.

در این میان اما، یک استثنا وجود دارد. علی‌رضا داودنژاد مردی که همیشه بخش کنجکاو درونش را زنده نگه داشته، همیشه خود را به روز کرده و بعد از تثبیت خودش به عنوان کارگردان مولف، انرژی خود را در تولید آثار تجربی هزینه کرده، آثاری که اگر شناختی نسبت به کارگردانش نداشته باشی، احساس می‌کنی درنهایت ۲۰ ساله است. طی کردن راه‌های جدید، نترسیدن از به خطا رفتن و تجربه کردن و تجربه کردن و تجربه کردن، از او شخصیتی ساخته که این روزها حتی به عنوان «بازیگر» می‌توان نقش‌های پیچیده و سخت را با خیال راحت به او سپرد.

یادم هست بعد از تماشای «فراری» در سالن میلاد ایستادیم و برای کارگردانی دست زدیم که آگاهی درستی از نسل Z داشت و فراتر از آن، بلد بود آن بازی درخشان را از ترلان پروانه بگیرد. علی‌رضا داودنژاد نمونه‌ای است که بتوانیم با صدای بلند بگوییم، سینما جایی برای پیرمردها هست.

تماشای «مصائب شیرین۲» که این روزها به صورت آنلاین در حال اکران در فیلم‌نت است هم یکی دیگر از کارهایی است که باید ایستاد و علیرضا داودنژاد را برای ساخت آن تشویق کرد. ساختن قسمت دوم برای فیلم تحسین شده‌ای که به فیلم «کالتِ» یک نسل تبدیل شده، در قدم اول کار بسیار پر ریسکی بوده، روایت یک زندگی که عاشقانه آغاز شده و حالا با «مصائب شیرینِ» دیگری درباره تقابل نسل‌های مختلف مواجه می‌شود. ترلان پروانه این بار در نقش مانای ۱۸ ساله‌ عاشق بازیگری جلوی دوربین علی‌رضا داوودنژاد رفته، کسی که مثل خانواده‌اش عاشق سینماست و حالا با مخالفت خانواده عاشق برای رفتن به این حرفه مواجه شده است.

داودنژاد روایت این مواجه نسلی رو در خارج از ایران رقم زده، جایی که به واسطه تغییر جغرافیا، حتی بزرگسالان هم در حال جست‌وجوی هویت خود هستند چه رسد به نوجوان ۱۸ ساله. گفتن از «هویت» یکی دیگر از چیزهایی است که باید برای آن «مصائب شیرین ۲» و داودنژاد را تحسین کرد، چون علاوه بر خانواده سه نفره «رضا، مونا و مانا»؛ ایرانیان هم چندسالی است که با بحران هویت دست به گریبانند.

اما این را از من داشته باشید که «مصائب شیرین» را به عنوان پیش‌نیاز قبل از تماشای این اثر ببینید و بعد از تماشای «مصائب شیرین ۲» به خودتان در گذر از این دو دهه گذشته فکر کنید، به همه تغییراتتان، به همه بالا و پایین‌های زندگیتان و البته به مصائب شیرینی که طی این سال‌ها تجربه کرده‌اید.

محیا ساعدی

مصائب شیرین ۲ را در سینما آنلاین فیلم نت تماشا کنید