سرپرست تیم جلوههای ویژه فیلم سینمایی «اوپنهایمر» ساخته کریستورفر نولان در مورد اجرای سکانس اولین آزمایش هسته ای تاریخ توضیحاتی را ارائه داد و شایعهها در مورد اجرای واقعی آن را زیر سوال برد.
به گزارش فیلمنتنیوز، اندرو جکسون سرپرست جلوههای ویژه بصری «اوپنهایمر» (Oppenheimer) میگوید این ادعا که فیلم بدون جلوههای ویژه رایانهای ساخته شده صحیح نیست. پیش از اکران فیلم کریستفر نولان گفته بود که هیچیک از نماهای «اوپنهایمر» با کمک جلوههای ویژه رایانهای خلق نشدهاند.
جکسون برنده اسکار به هالیوود ریپورتر گفت: برخی از آن حرف چنین برداشت کردند که جلوههای ویژه رایانهای در این فیلم وجود ندارد که به وضوح صحیح نیست. جلوههای ویژه میتواند چیزهای زیادی را در بر بگیرد. از جمله جلوههای ویژه رایانهای و جلوههای ویژه «درون-دوربینی».
در صحنه بازآفرینی آزمایش هستهای ترینیتی به رهبری جی. رابرت اوپنهایمر با بازی کیلین مورفی از جلوههای ویژه استفاده شده است. در این آزمایش که ۱۶ ژوئیه سال ۱۹۵۴ صورت گرفت یک بمب اتمی منفجر میشود.
جکسون که برای «تنت» (Tenet) برنده اسکار شده میگوید این صحنه در کمپانی «دینگ» (DNEG) تصاویر ضبط شده از جمله دود و انفجار را برداشته و با استفاده از یک نرمافزار کامپیوتری لایهبندی کردهاند تا نماهای فیلم را خلق کنند: نولان تمایل نداشت از هیچ شبیهسازی رایانهای برای انفجار اتمی استفاده کند. او میخواست زبان فیلم به آن دوره تعلق داشته باشد… و با استفاده از عناصر فیلمبرداری شده عملی قصه را بازگو کند.
جکسون ادامه میدهد که با همکاری هویته ون هویتما فیلمبردار «اوپنهایمر» سعی نکردهاند آن انفجار را عیناً بازسازی کنند: یک برداشت هنری نسبتاً آزاد از ایدهها بود به جای نمایش دقیق فیزیک.
جکسون درباره بزرگترین انفجارهای فیلم میگوید: آنها از بشکههای ۴۴ گالنی سوخت استفاده کردند و بعد قدری مواد منفجره زیرشان قرار دادند که سوخت را مشتعل و به هوا پرتاب میکند.
در نهایت حدود ۴۰۰ عنصر برای خلق لایههای مختلف تصاویر فیلمبرداری میشود. جکسون میگوید برای نمایش اثر انفجار روی بازیگرانی که از چند مایل دورتر آزمایش را نظاره میکردند، انفجار واقعی دیگری به وجود آمده است. در مجموع در نزدیک به ۲۰۰ نما از فیلم از جلوههای ویژه بصری استفاده شده است.
شایان ذکر است فیلم سینمایی «اوپنهایمر» به تازگی از فروش جهانی ۷۱۷ میلیون دلاری عبور کرده است.
منبع و ترجمه: سایت ۳۰نما