حقایقی که بین لحظات شیرین فیلم «آملی» پنهان شده‌اند

به گزارش فیلم‌نت نیوز، بیش از نزدیک به دو دهه پیش یک قهرمان کوچک اهل منطقه مون‌مارتر پاریس، جهان را در توفانی که به راه انداخته بود، فرو برد. آملی پولن، شخصیت اصلی چهارمین فیلم بلند ژان پیر ژونه، پیشخدمتی با قوه تخیل بسیار بالاست که خود را غرق در لذت‌های ساده زندگی می‌کند با این حال او اغلب لحظات زندگی اش احساس تنهایی و انزوا دارد و به دلیل داشتن دوران کودکی که در انزوا سپری شده، به دنبال ایجاد ارتباط با اطرافیانش است. در کمدی رمانتیک غیر متعارف «سرنوشت شگفت‌انگیز آملی پولن» ساخته ژونه، شخصیت آملی با بازی شگفت انگیز اودره توتو با یک سری آدم‌های عجیب و غریب روبرو می‌شود و فیلم در حالی که به تجلیل از جذابیت‌های منحصر به فرد پایتخت فرانسه می‌پردازد، نگاهی اجمالی به زندگی‌های کنجکاوی برانگیز دیگران نیز در این شهر دارد. جای تعجب نیست که این فیلم پس از اکرانش در سال ۲۰۰۱ قلب مخاطبان جهان را به تسخیر درآورد، و البته با گذشت بیش از دو دهه میراث غنی این فیلم همچنان ادامه دارد و الهام بخش آثار بعد از خود شده است و حتی پا را فراتر نهاده و گفته می‌شود نام یک گونه قورباغه تازه کشف شده را نیز با خود یدک می‌کشد.

فیلم آملی در فیلم نت

ژان پیر ژونه قبل از اینکه «آملی» را بسازد طعم موفقیت را بارها چشیده بود،  اولین فیلم این فیلمساز با نام «اغذیه‌فروشی» در سال ۱۹۹۱، به کارگردانی مشترک با مارک کارو داستانی پسارستاخیزی است که در آن یک قصاب، به مستاجران خود گوشت انسان می‌دهد فیلمی که توانست به یک اثر کالت تبدیل شود. فیلم فانتزی علمی-تخیلی ژونه در سال ۱۹۹۵ با نام «شهر کودکان گمشده» نیز در جشنواره کن به نمایش درآمد. اولین تلاش این کارگردان در هالیوود ساخت قسمت چهارم فرنچایز محبوب «بیگانه» بود که البته با استقبال کمی مواجه شد و ژونه مجبور به بازگشت به اصل خود شد. ژونه در بازگشت به فیلم‌‌های با زبان مادری اش تصمیم به ساخت فیلم «آملی» گرفت. «آملی» در ابتدا به طور خاص برای امیلی واتسون بازیگر بریتانیایی نوشته شده بود واتسون سرشناس هم به این نقش علاقه داشت اما به دو دلیل مجبور شد آن را رد کند یکی اینکه فرانسوی صحبت نمی‌کرد و دیگر اینکه پذیرفته بود در «گاسفورد پارک» رابرت آلتمن بازی کند. ژان پیر ژونه در ادامه برای یافتن بازیگر زن مناسب برای نقش اصلی فیلم با مشکلات بیشتری مواجه شد تا اینکه به طور اتفاقی پوستری از فیلم «زیبایی ونوس» محصول ۱۹۹۹ با حضور اودره توتو را دید و متوجه شد که زن اصلی قصه خود را پیدا کرده است.

اودره توتو اولین بازیگر زنی بود که در تست بازیگری این فیلم شرکت کرد و بلافاصله توانست نقش اصلی فیلم را از آن خود کند حالا با گذشت این همه سال تصور اینکه شخص دیگری می‌توانست با این سطح از شور و شوق نقش آملی را بازی کند، سخت به نظر می‌رسد. آملی با وجود ظاهر ظریفش یک زن جوان پرانرژی و بازیگوش است که به هیچ وجه به این موضوع فکر نمی‌کند که می‌تواند کمتر خرابکاری کند تا به این طریق دیگران را از خود راضی کند. او که وقتی کم سن و سال بوده مادرش را از دست داده و نتوانسته است با پدرش کنار بیاید، به دنبال ارتباط گرفتن با آدم‌‌های تازه و به دست آوردن تجربیات جدید در دنیای اطراف خود است.

در «آملی» ما با لذت کاراکتر اصلی قصه را در ماجراجویی‌‌هایش در دور و اطراف پاریس دنبال می‌کنیم. فیلمبرداری زنده برونو دلبونل، شهر را زیبا و پر جنب و جوش نشان می‌دهد. نماهای شهر و پالت رنگی فیلم شبیه لحظاتی از پاریس است که در کارت پستال‌ها دیده می‌شود. این احساس عاشقانه و جادویی با همراهی یان تیرسن برجسته تر هم می‌شود. در حقیقت شهری که در فیلم نشان داده می‌شود پاریس نیست بلکه شهر رویاپردازان است، جایی که در آن در هر بلوار و هر ایستگاه مترو جادو وجود دارد. در حالی که جهان اغلب دارای مکان‌‌های خشن و زمخت است ژونه و تیم خلاقش در این فیلم این جسارت را داشته اند تا واقعیت را به صورتی مهربان‌تر و ملایم‌تر به تصویر بکشند و جایی خلق کنند که در آن زور رویاپردازان و هنرمندان به جامعه رسیده است. فیلم «آملی» البته جنبه دیگری هم دارد هنگامی که آملی به خانه می‌آید و تنها در آپارتمانش زندگی می‌کند، دنیای او آرام تر به نظر می‌رسد و تنهایی او آشکارتر می‌شود این حس انزوای آملی برای هرکسی که مدتی را در شهری بزرگ گذرانده باشد آشنا است. حالا در ادامه با ۵ حقیقت فیلم «آملی» که احتمالا کمتر درباره آن شنیده اید آشنا می‌شویم.

۱. ژان پیر ژونه کارگردان و گروه عوامل فیلم پیش از آغاز فیلمبرداری، منطقه مورد نظر برای فیلمبرداری را از زباله، کثیفی، دیوار نوشته‌‌ها و هر ناپاکی دیگر تمیز می‌کردند تا صحنه با طبیعت خارق العاده فیلم مطابقت داشته باشد. با این حال گفته می‌شود زمانی که فیلمبرداری در محل ایستگاه بزرگ قطار فرا رسید، کار ژونه و عوامل بسیار دشوار بود و از سخت ترین بخش‌‌های فیلم به شمار می‌آید.

۲. صحنه ای که اودره توتو بازیگر نقش اصلی فیلم سنگی را به درون آب پرتاب می‌کند تا از این طریق امواجی را درون آب شکل دهد به دلیل این که او نمی‌توانست این کار را انجام دهد، صحنه به طور کل با جلوه‌‌های ویژه ساخته شد.

۳. رنگ‌‌های اصلی درون فیلم یعنی رنگ‌‌های سبز، زرد و قرمز از نقاشی‌‌های هنرمند برزیلی خوارز ماچادو الهام گرفته شده است.

۴. ژان پیر ژونه در ابتدا از مایکل نایمنِ آهنگساز خواست که ساخت موسیقی فیلم آملی را بر عهده بگیرد، اما نتوانست او را برای این کار در اختیار بگیرد. پس از آن یک نفر به ژونه یک سی دی از آثار یان تیرسن که سبک مینیمالیستی مشابه با نایمن داشت، اما با ترکیبی بسیار عجیب و غریب و التقاطی از سازها بود، ارائه کرد، ژونه عاشق این موسیقی شد و فیلم را عمدتا با قطعات موجود از تیرسن پر کرد و حق استفاده از این آثار را خرید و البته تیرسن نیز یک تم اصلی برای این فیلم ساخت که در جای جای آملی گذاشته شده است.

۵. ژان پیر ژونه سال ۱۹۷۴ یعنی نزدیک به ۲۵ سال قبل از ساخت فیلم شروع به جمع آوری خاطرات و رویدادهایی کرد که داستان این فیلم را تشکیل می‌دهند، پس می‌توان گفت امروز با تماشای «آملی» خاطرات نزدیک به ۵۰ سال پیش ژونه را تماشا می‌کنیم.

محمدامین شکاری