«خانه ارواح» و شوخی با جهان مردگان در گذر از تاریخ

به گزارش فیلم نت نیوز، فیلم‌هایی که در آن ارواح محور قصه بوده و عامل پیش‌برنده آن به حساب می‌آیند، محبوبیت زیادی بین تماشاگران سینما داشته و تخیل عنصر کلیدی آن به حساب می‌آید؛ به ویژه آنهایی که مولفه‌هایی را از ژانر کمدی گرفته و آن را با ژانر وحشت تلفیق می‌کنند. یک سرگرمی خالص از جنسی که تماشاگر سینما طالب آن بوده و برای خرید بلیط آن تردید نمی‌کند. سینمای ایران نیز که علاقه زیادی به مولتی ژانر دارد، اندک نمونه‌هایی در این رابطه داشته که تازه‌ترین آن «خانه ارواح» به کارگردانی کیارش اسدی‌زاده است که به تازگی از طریق اکران آنلاین پلتفرم فیلم‌نت در اختیار علاقمندان سینمای ایران قرار گرفته است.

این فیلم که پنج سال پیش ساخته شده و فیلمنامه آن را کیارش اسدی‌زاده و شاهرخ کافی نوشته‌اند، قصه آشنایی دارد و در سه برهه زمانی مختلف روایت می‌شود؛ نخست روز ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲، بعدی اواسط دهه شصت و دوران جنگ و آخری نیز زمان حال. حلقه اتصال این سه بخش، مشیرالدوله یکی از اطرافیان دکتر محمد مصدق است که به او خیانت کرده و در درگیری با طرفداران سلطنت جلوی خانه خود سکته می‌کند. یکی دو شوخی بانمک هم برای این بخش تدارک دیده شده که اندکی بار کمدی کار را بالا می‌برند. با ورود به دهه شصت، با شاهرخ و مرتضی آشنا می‌شویم که هر کدام به دلیلی در قهوه خانه‌ای منتظر نشسته‌اند. همراه شدن اجباری این دو با یکدیگر، حادثه محرک پرده نخست فیلمنامه «خانه ارواح» به حساب می‌آید که در ادامه پا به خانه ای متروک می‌گذارند؛ جایی که روح مشیر انتظارشان را می‌کشد! دیدن ارواح توسط آدم‌های زنده، ایده اصلی نویسندگان فیلمنامه برای پیشبرد آن در نیمه میانی محسوب می‌شود که نسبتا هم خوب از آب درآمده است.

املاکی محل که چشم به این خانه بی‌صاحب دارد، همراه دخترش مورخه وارد داستان شده و ماجراهایی را خلق می‌کنند که داستانکی با محوریت شاهرخ و مورخه و علاقه شکل گرفته میانشان، مهمترین آن است. در عین حال، شوخی تکرارشونده‌ای هم با محوریت مشیر و عرق سوز شدن قسمتی از بدنش شکل گرفته که بار اول بامزه بوده اما به مرور کارکرد اصلی خود را از دست می‌دهد. نرگس دیگر شخصیت مکمل فیلم است که در نیمه میانی وارد شده و تاثیر خوبی هم روی قصه می‌گذارد. اسدی‌زاده در همین بخش اطلاعاتی هم درباره گذشته شاهرخ و مرتضی به تماشاگرها داده و  آنها را به همان روز کودتا و به دنیا آمدنشان در یک زایشگاه وصل می‌کند. در پرداخت شخصیت‌ها، نویسندگان فیلمنامه به سبک و سیاق مرسوم در ژانر کمدی به سراغ تیپ‌سازی رفته و از آن بهره گرفته‌اند. در یک سو شاهرخ قرار دارد که شباهت‌هایی هم به خواننده ای قدیمی و دهه پنجاهی به همین نام داشته و نوع پوشش و مدل مو هم این تشابه را پررنگ‌تر می‌کند. در سوی دیگر، مرتضایی قرار دارد که از جبهه فرار کرده در حالی که خانواده‌اش به حضور او به عنوان رزمنده افتخار می‌کنند. از دل تضاد میان این دو شخصیت، شوخی‌های زیادی شکل گرفته که بعضا شیرین از کاردرآمده‌اند. مورخه و پدرش نیز در کنار نرگس وجوه تیپیکال زیادی داشته و  اسدی‌زاده به عنوان مکمل حساب ویژه‌ای روی آنها باز کرده است.

فیلم هر چه به انتها نزدیک می‌شود به کمدی‌های کلاسیک نزدیک‌تر شده که این موضوع با ورود روحی که سال‌ها پیش از مشیر در این خانه زندگی می‌کرده است، به اوج می‌رسد. اسدی‌زاده که سال گذشته سریال جذاب «دفتر یادداشت» را از طریق فیلم‌نت در اختیار مخاطبان قرار داده، در «خانه ارواح» نیز رگه‌هایی از تسلط بر کمدی و مولفه‌های آن نشان داده و در عین حال در انتخاب بازیگران هم تا حدود زیادی موفق عمل کرده است؛ به ویژه کاظم سیاحی در نقش شهرام که نقش مهمی در شکل‌گیری شوخی‌های بامزه فیلم داشته و چند لحظه درخشان را همراه با نادر فلاح در نقش مشیر خلق کرده است. همین طور حضور کوتاه اما تاثیرگذار رضا کیانیان در پرده پایانی فیلم که جنس کمدی کار راعوض می‌کند. نازنین بیاتی هم با گریمی متفاوت در نقش مورخه ظاهر شده که خوب از کاردرآمده و پارتنر مناسبی هم برای سیاحی به نظر می‌رسد.

«خانه ارواح» برای دوستداران سینمای کمدی که قصه متفاوت‌تری نسبت به کمدی‌های یک سال اخیر را می‌طلبند، می‌تواند گزینه مناسبی برای تماشا در کنار خانواده باشد.

محمد جلیلوند

خانه ارواح در سینما آنلاین فیلم نت