در ستایش نقاش احساسات

به گزارش فیلم‌نت نیوز، سعید پورصمیمی از آن دست نام‌هایی است که هر کارگردانی آرزوی همکاری با آن را دارد. این را از سر پر کردن سطرها نمی‌گویم بلکه با نگاهی به کارنامه او می‌توان دید که کارگردان‌های بزرگی فوکوس دوربین‌هایشان روی بازی‌های بی‌عیب پورصمیمی بوده؛ از ناصر تقوایی و علی حاتمی و رضا میرکریمی تا علی ثقفی که «پرویز خان» را کارگردانی کرده است. نام او با نقش‌آفرینی‌های ماندگاری گره خورده و گویی نگینی درخشان بر تارک هنر هفتم می‌درخشد. او با بازی در فیلم‌هایی چون «ناخدا خورشید»، «تحفه‌ها» و «پرده آخر» سه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از آن خود کرده است و از این رو می‌توان پورصمیمی را استاد نقش‌آفرینی در نقش‌های دوم دانست. او با ظرافت تمام، در سایه نقش‌های اول، حضوری پررنگ و مؤثر دارد و به مثابه ستونی محکم، داستان فیلم را به پیش می‌برد.

حضور پورصمیمی در هر فیلم، می‌تواند مهر تأییدی بر قابل قبول بودن آن اثر باشد. چرا که همواره او را در نقش‌هایش متعهد و عاشق دیده‌ایم و اگر بخواهم اصلی‌ترین نکته را بگویم، تمام وجودش را وقف هنر و نقشی که پذیرفته است، می‌کند. نقش‌آفرینی‌های پورصمیمی، آینه‌ای تمام‌عیار از زندگی‌اند. او با ظرافت تمام، غم‌ها و شادی‌ها، امیدها و ناامیدی‌ها، و تاریکی‌ها و روشنایی‌های زندگی را به نمایش می‌گذارد.

بازی سعید پورصمیمی در «پرویزخان» در نقش مرحوم پرویز دهداری، یکی از همان هنرنمایی‌های خاص است. این فیلم، روایت‌گر یک واقعه مهم در تاریخ فوتبال ایران است و بخشی از فوتبال ایران را روایت می‌کند که چهره‌های مهمی چون احمدرضا عابدزاده، جواد زرینچه، کریم باوی، مجتبی محرمی و… از دل آن بیرون آمدند. در سال‌هایی که ایران درگیر جنگ با عراق بود و شاید اولویت مسئولان، فوتبال نبود، فوتبال ایران در آستانه یک بحران بزرگ قرار می‌گیرد و ۱۴ نفر از بازیکنان تیم ملی به طور ناگهانی و با یک توطئه درون تیمی، استعفا می‌کنند و تار و پود تیم ملی و فدراسیون به هم می‌پیچد و جایگاه و شخصیت پرویز دهداری را نشانه می‌گیرد. دهداری که فردی اخلاق‌گرا اما با اصول و حرفه‌ای بود، در برابر این توطئه سست نمی‌شود. او مصمم است که تیم ملی را از این بحران عبور دهد و پرچم ایران را در بازی‌های آسیایی سئول بالا نگه دارد. نکته‌ای که مهم بوده و در این فیلم مشاهده می‌کنیم در بازی با کویت است که از لحاظ سیاسی برای ایران حساس بود و مسئولان به هر دری می‌زدند تا دهداری از این بازی منصرف شود. دیداری که با توجه به تیمی که پرویزخان بسته بود، بعید به نظر می‌رسید سرانجام خوشی داشته باشد.

سرانجام، روز موعود فرا می‌رسد و تیم ملی ایران در مقابل کویت، مدعی قدرتمند آن دوره، صف‌آرایی می‌کند. شاگردان دهداری که هیچ تجربه بازی خارجی در کارنامه خود ندارند، با شجاعت و جسارت تمام به میدان می‌روند و در یک بازی دراماتیک و نفس‌گیر، حریف قدرتمند خود را شکست می‌دهند.

پرویز دهداری، معلم اخلاق فوتبال ایران، شخصیتی کاریزماتیک و محبوب در بین فوتبالی‌ها و فوتبال‌دوستان بود که هنوز هم پس از گذشت بیش از ۳۰ سال از درگذشت او، همواره نامش را با احترام و بزرگی به زبان می‌آورند. در این فیلم انتخاب سعید پورصمیمی به عنوان بازیگر نقش پرویز دهداری، هوشمندانه و درست بود؛ چرا که با نگاهی به این اثر می‌توان گفت به خوبی از پس ظرافت‌ها، اصول و پیچیدگی شخصیت دهداری برآمده است. پورصمیمی با هنری که دارد با گریم و پوشش خاص شخصیت دهداری، روح این مربی جاودانه فوتبال ایران را زنده می‌کند و تماشاگر را به سفری در تاریخ فوتبال ایران می‌برد. او به خوبی می‌تواند حس اقتدار، جدی بودن و در عین حال، مهربانی و عطوفت دهداری را به تصویر بکشد. به اعتقاد من بازی پورصمیمی در این فیلم، یک گل حساس سه امتیازی بود که در دقیقه ۸۰ زندگی این بازیگر به ثمر رسید و امیدوارم این بازی تا دقیقه ۱۲۰ ادامه داشته باشد.

در سینمای ایران، بازیگران بسیاری هستند که با مهارت و توانایی خود بر پرده سینما می‌درخشند اما سعید پورصمیمی، در زمره معدود هنرمندانی است که فراتر از بازیگری، به خلق آثاری هنری و ماندگار دست می‌زند. او راویِ نقش‌ها و نقاشِ احساسات است و با هر حضورش، به هر فیلمی صلابت و جان، می‌بخشد.

محسن دلیلی

تماشای پرویز خان در اکران آنلاین فیلم‌نت

گالری عکس فیلم سینمایی پرویزخان