استقبال کودکان و نوجوانان از سریال «دیو و ماه پیشونی» که به تازگی در شبکه خانگی عرضه شده است، حکایت دارد از نیاز مخاطب کودک ایرانی به محصولاتی بومی که با حفظ شئون فرهنگی ایران به داستان‌پردازی و سرگرم کردن مخاطب ایرانی بپردازند.
به گزارش فیلمنت نیوز، چه بسیار داستان‌هایی جذاب که حین تبدیل به فیلم و سریال ابتر مانده‌اند و چه بسیار داستان‌هایی با جذابیت پایین که حین اجرا و به واسطه کیفیت بالای تصویرسازی، رشد کرده و محصولی قابل اعتنا شده‌اند.
اینکه همزمان بشود هم داستانی جذاب برای روایت انتخاب کرد و هم طوری داستان را آداپته و به تصویر بدل کرد که مخاطب از تماشای کار لذت ببرد، نیاز دارد به حضور تکنیسین‌های خبره در راس کار؛ تکنیسین‌هایی که از نگارش فیلمنامه تا تولید و کارگردانی را دربرگیرد.
در تولید سریال‌های کودک و نوجوان اهمیت تخصص‌گرایی در امور مختلف بالاتر هم می‌رود چون مخاطب کودک و نوجوان در معرض انبوه محتواهای سرگرم‌کننده مختلفی است که از فضاهای رسمی تا غیررسمی را دربرمی‌گیرد و اینکه میان این همه محصولی خاص را انتخاب کند یقینا برمی‌گردد به حفظ استاندارد از فیلمنامه تا تولید.
سریال «دیو و ماه پیشونی» که اخیرا در شبکه خانگی ارائه شده از آثاری است که سعی کرده هم در داستان‌پردازی و هم در تولید و هم اجزای مختلف تصویرسازی از رنگ‌بندی تا نورپردازی و انتخاب زوایای مناسب برای داستان‌گویی فانتزی، استاندارد عمل کند؛ شاید به دلیل تجربه بالای هم حسین قناعت کارگردان آن و هم سابقه مهدی و صادق یاری تهیه‌کنندگانی که تجربه تولید یا عرضه سریال‌هایی مختلف از «گلشیفته» و «سیاوش» تا «هشتگ خاله سوسکه» و… را دارند.
سنت رویاپردازی تصویری قدمتی طولانی دارد و دقیقا به همان سال‌های اولیه اختراع سینما برمی‌گردد؛ در سال‌های اخیر البته دوز تخیل‌نگاری در تولیدات سینما و تلویزیون ایران پایین آمده و یک دلیلش تنبلی برخی کارگردانان است که بیشتر ژست کارگردانی برایشان اهمیت دارد تا پیشبرد ایده های تازه. سریال «دیو و ماه پیشونی» از جمله آثاری است که سازندگان آن برای رویاپردازی به عنوان عاملی موثر برای جلب مخاطب نگریسته‌اند.
در «دیو و ماه پیشونی» غیر از حاکمیت نوعی قصه‌گویی شیرین رویاپرداز، کوشش زیادی شده که در فضاسازی تصویری هماهنگ با داستان، نوعی حرکت رو به جلو را شاهد باشیم و در این مسیر آن شادابی و تر و تازگی تصویر کمک می‌کند به جلب بیشتر مخاطب.
هدف اصلی «دیو و ماه پیشونی» جلب مخاطب کودک بوده است ولی به نظر می‌رسد نوعی ارتباط ورزی میان کاراکترها در دل داستانی فریبنده از اغوای شیطانی و اتکای اخلاقی برای رهایی می‌تواند مخاطب بزرگسالی را که به همراه فرزندان به تماشای سریال نشسته را هم راضی کند.
«دیو و ماه پیشونی» را حسین قناعت ساخته که بخش عمده موفقیتش مرهون انتخاب ژانر کودک و ادامه و پیشرفت در آن است. او سابقه ساخت «پیشی میشی»، «دزد و پری» و «قهرمانان کوچک» و… را دارد و حالا در کنار برادران یاری به عنوان تهیه‌کننده، سریالی ساخته که هم در کارنامه خودش قدمی رو به جلو است و هم در کارنامه سریال‌سازی شبکه خانگی می‌تواند قابل قبول باشد.
درست است که انیمیشن‌های کمپانی‌های معظم هالیوود به بخش اصلی سبد سرگرمی‌سازی مخاطب کودک و نوجوان این سال‌ها بدل شده‌اند با این حال هنوز می‌توان با رعایت استانداردهای مختلف از موسیقی تا تصویر و در عین حال پیدا کردن داستان‌های شیرین ایرانی سریال‌هایی مثل «دیو و ماه پیشونی» ساخت که مخاطب کودک در همان نگاه اول جذب تازگی آنها شده و در ادامه سریال را با دقت دنبال کند.
پیمان اسماعیلی
منبع: ایلنا
