شخصیت‌های جدید، پرسش‌های جدید

فیلمنامه
ورود شخصیت دانیال آذین (حامد بهداد) به ماجرای «قهوه ترک» باعث شده است تا قسمت چهارم این سریال بیش از قسمت‌های قبلی در طول حرکت کند. هر چند نمایش وقایع گذشته و اتفاقاتی که در زمان حال داستانی در ایران رخ می‌دهد کماکان نقش مهمی در «قهوه ترک» ایفا می‌کند اما، در مقایسه با قسمت‌های قبلی، به‌نظر می‌رسد بخش کمتری از قسمت چهارم به این وقایع اختصاص یافته و در عوض تمرکز فیلمنامه این قسمت بیشتر روی رابطه مرموز دانیال و ترانه (سارا رسول‌زاده) است. این امر، فرصت را برای ادامه تمرکز فیلمنامه روی پیچیدگی‌های درونی ترانه هم باز می‌گذارد. این‌بار با طولانی‌شدن غیبت پرهام، رگه‌های دلسردی در ترانه دیده می‌شود و احتمال ورود او به یک رابطه عاطفی جدید قوت گرفته است. اما آن‌چه رمزوراز این قسمت را حفظ می‌کند، شخصیت دانیال است. آیا او صرفا یک ایرانی مهربان است که از زنی غریبه در ترکیه خوشش آمده است یا هدف دیگری را دنبال می‌کند؟ فعلا این مهم‌ترین سوالی است که پاسخ آن در پایان قسمت چهارم «قهوه ترک» نامشخص است.
کارگردانی
امینی سعی کرده کار را به‌طور کلی به‌شیوه‌ای کلاسیک و بدون خودنمایی پیش ببرد. قاب‌های ثابت یا با حرکات آرام و بدون لرزش مشخصا قرار است حضور دوربین را مخفی کنند تا حواس ما از کنش صحنه پرت نشود. بنابراین تماشاگر فرصت دارد تا به اجزاء مختلف درون قاب (از جمله نسبت میان آدم‌ها) توجه کند. با توجه به این‌که کماکان بخش مهمی از توجه داستان روی درونیات شخصیت‌ها و روابط میان آنها است، به‌نظر می‌رسد این تمهید، روشی همخوان با مسیر حرکت ماجرا است. امینی سعی می‌کند تا توجه ما بیشتر به خود آدم‌ها جلب شود. باید دید آیا این رویکرد در قسمت‌های بعد هم به همین شکل ادامه می‌یابد یا با تغییر مسیرهای احتمالی ماجرا دستخوش تغییر خواهد شد.
بازیگری
اگر در قسمت‌های قبلی توجه ما بیشتر به‌سمت سارا رسول‌زاده بود که کار سختی برای بازی در دو نقش پیشِ رو داشت، حضور پررنگ حامد بهداد در قسمت چهارم باعث می‌شود تا یک تکیه‌گاه دیگر هم برای جلب توجه مخاطب ایجاد شود. بهداد که در سال‌های اولیه بازیگری عموما نقش افرادی برونگرا و عصبی را موفق نشان می‌داد، چند سالی هست که کنترل‌شده‌تر و آرام‌تر از گذشته بازی می‌کند. در قسمت چهارم «قهوه ترک» هم شاهد یکی از همین بازی‌های درون‌گرایانه‌تر از سوی بهداد هستیم. بهداد در نقش دانیال هرگز (حتی وقتی با رفتار نسبتا تند ترانه روبه‌رو می‌شود) از کوره در نمی‌رود و در قالب شخصیتی که از یک سو ممکن است مهربان و حتی عاشق‌پیشه باشد و از سوی دیگر شاید ایده‌ها و نقشه‌هایی ناگفته در سر داشته باشد جا می‌افتد. با توجه به این‌که هنوز توضیح چندانی در مورد شخصیت دانیال به ما داده نشده است و حتی از صحت ادعاهایش در مورد خودش هم مطمئن نیستیم، بهداد این دوگانگی را در بازی‌اش حفظ و به مخاطب منتقل می‌کند.