«طعم‌های جوانی» انیمه خاطره انگیز با طعم نودل و عشق!

به گزارش فیلم نت نیوز،‌ لوسیل بال بازیگر، کمدین و تهیه‌کننده‌ آمریکایی در دهه‌ پنجاه گفته است: «راز جوانی، این است که صادقانه زندگی کنی، آهسته غذا بخوری و وقتی دروغ گفتی، آن را فراموش کنی.» جمله‌ای که شاید ساده به نظر می‌رسد و شوخی آن نمایان‌تر است، اما در حقیقت توصیه‌ای درست در استفاده از سال‌های جوانی‌ست. با صداقت و آرامش خیال، هم‌زمان که لذت‌های ساده و کوچک زندگی را فراموش نکرده‌ای، اشتباه های گذشته را پشت سر بگذار. در این مقاله به نقد و بررسی انیمه‌ بسیار دوست‌داشتنی و صمیمی «طعم‌های جوانی» می‌پردازیم که طعم نودل، خانواده و عشق به خوبی در آن حس می‌شود. یادآور روزهای جوانی و تصمیمات درشت و کوچک آن و یادآور اشتباه هایی که هر آن ممکن است مرتکب شویم و تا مدت‌ها ما را پشیمان می‌کند، است.

مخلوط طعم‌ها: از نودل برنجی، تا عشقی در شانگهای

خاطرات مثل سایه‌هایی دوردست در ذهنمان می‌مانند و گاهی حس نوستالژی ما را برمی‌انگیزند. انیمیشن «طعم‌های جوانی» تلاش می‌کند این سایه‌ها را به تصویر بکشد. این فیلم با سه داستان جدا اما مرتبط، شروع به کاوشی درون گذشته، نوستالژی و ارتباط ما با خاطرات می‌کند. هر داستان، شخصیت‌ها و موقعیت‌های متفاوتی دارد، اما همه آن‌ها حول محور یک موضوع مشترک می‌چرخند: حسرت، خاطرات از دست‌رفته و احساساتی که پیوند ما را به گذشته، ناگستنی می‌کند.

داستان اول: نودل داغ 

این بخش درباره مردی است که خاطرات کودکی‌اش را مرور می‌کند. نودل‌هایی را که به همراه مادربزرگش می‌خوردند. این غذا، نه تنها طعمی از گذشته بلکه احساس امنیت و عشق خانوادگی را به او بازمی‌گرداند، اما حالا در میان شلوغی شهرهای بزرگ، این خاطره به نظر دور و غیرقابل دسترس می‌آید.

داستان دوم: اجرای خصوصی

روایت دختری است که در دنیای پرزرق و برق مدلینگ کار می‌کند. او که از خواهرش دور افتاده است؛ این فاصله باعث می‌شود احساس تنهایی عمیق‌تری کند. داستان او راوی از دست دادن ارتباط‌های صمیمانه و تلاش برای بازگشت به روزهایی است که همه چیز ساده‌تر می‌گذشت است.

داستان سوم: عشق در شانگهای 

داستان آخر درباره عشقی ناتمام است. دو نفر که در دوران جوانی عاشق هم بودند، با گذر زمان از هم جدا می‌شوند. این داستان، درد عشقی را نشان می‌دهد که هرگز به ثمر نرسید و به خاطره‌ای محو تبدیل شده  است.

فرم قوی، روایت ضعیف!

یکی از قوی‌ترین جنبه‌های «طعم‌های جوانی»، قابلیت فوق‌العاده‌اش در بیدار کردن حس نوستالژی است. این فیلم، با جزئیات دقیق و طراحی مناظر واقع‌گرایانه، گویی بیننده را در عمق خاطراتش غرق می‌کند. از رنگ‌بندی گرم تا نورپردازی ملایم، همه چیز به گذشته‌ای آرام و آشنا اشاره دارد. موسیقی این فیلم بی‌نظیر است. هر قطعه موسیقی، حال و هوای صحنه را منتقل می‌کند. موسیقی‌ها نه تنها احساسات شخصیت‌ها را تقویت می‌کنند، بلکه بیننده را به یاد خاطرات شخصی‌اش می‌اندازند. دیالوگ‌های فیلم ساده اما عمیق هستند. شخصیت‌ها زیاد حرف نمی‌زنند، اما سکوت‌های آن‌ها معنای زیادی دارد. این شیوه روایت، از شعارزدگی دور می‌ماند و احساسات را واقعی‌تر جلوه می‌دهد.

اما از حق نگذریم، از مهم‌ترین مشکلات فیلم، پیوند ضعیف بین داستان‌هاست. هرچند هر سه داستان حول محور موضوع مشترکی می‌چرخند، اما ارتباط بین آن‌ها بسیار ضعیف است. این موضوع باعث می‌شود فیلم بیشتر شبیه مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه باشد تا روایتی یکپارچه. برخی از داستان‌ها، به‌ویژه «عشق در شانگهای»، پتانسیل بالایی برای تاثیرگذاری داشت اما پایانی ناگهانی و بدون اوج احساسی دارد. روایت‌ها اگر کمی بیشتر توسعه می‌یافتند، گیرایی انیمیشن بسیار قوی‌تر از حالا می‌شد و ما با شاهکاری بی‌نقص روبه‌‌رو می‌شدیم.

با جوانی هدر رفته‌‌یمان چه کنیم؟

جوانی پر از اشتباه است. تصمیماتی که می‌گیریم، گاهی باعث حسرت می‌شوند. اما آیا می‌توانیم به گذشته برگردیم و چیزی را تغییر دهیم؟ «طعم جوانی» نشان می‌دهد که پاسخ، نه کاملاً مثبت است و نه کاملاً منفی. شخصیت‌ها تلاش می‌کنند گذشته را زنده کنند، اما در نهایت می‌فهمند که تنها راه پیش رو، پذیرش و حرکت به جلو است. این انیمیشن به خوبی نشان می‌دهد که اشتباهات جوانی بخشی از ما هستند. این اشتباهات نه تنها فقط تجربه های تلخ، بلکه لحظات شیرین ما را نیز می‌سازند. شخصیت‌ها در ابتدا اسیر خاطراتشان هستند، اما در نهایت به این نتیجه می‌رسند که باید با آن‌ها زندگی کنند، نه این‌که در آن‌ها غرق شوند. این است راز ادامه دادن!

توصیه‌ای برای همه

«طعم‌های جوانی» یک اثر احساسی و شاعرانه است که قدرت خاطرات و حسرت‌های گذشته را به تصویر می‌کشد. با این حال، می‌توانست از نظر انسجام داستانی قوی‌تر باشد. این انیمیشن به ما یادآوری می‌کند که هرچند نمی‌توانیم به گذشته برگردیم، اما می‌توانیم آن را در قلبمان نگه داریم و با درسی که از آن می‌گیریم، آینده بهتری بسازیم. دیدن این انیمیشن به همه توصیه می‌شود، از پیر‌ها تا جوان‌ها. برای قدیمی‌ترها یادآور روزهای خوش گذشته خواهد بود و اتفاقات تلخ و شیرینی که از سرگذرانده‌اند و برای جوان‌های مثل من یادآوری‌ست برای لذت و گذر از روزهایی که حالا پر از ملال می‌گذرانیم. شما هم برای فیلمنت از تجربیات جوانیتان بنویسید، منتظریم 🙂

جواد حیدری