فصل دوم «پوکر فیس» آمد/ ناتاشا لیون کارآگاهی که دروغ را بو می‌کشد

به‌ گزارش فیلم‌نت نیوز، وقتی جاده‌های خاکی آمریکا زیر چرخ‌های یک پلیموث باراکودا قدیمی و نوستالژی به لرزه درمی‌آیند، سریال «پوکر فیس» (Poker Face) با به نمایش درآوردن یک معمای جنایی تازه، تماشاگر را به سفری پرتعلیق و درعین‌حال بامزه دعوت می‌کند. این سریال معمایی-کمدی، ساخته ذهن خلاق ریان جانسون و با بازی خیره‌کننده ناتاشا لیون، از زمان پخش فصل اولش در ژانویه ۲۰۲۳، به یکی از محبوب‌ترین آثار کمدی-جنایی چند سال اخیر تبدیل شده است. حالا، با فصل دوم که در ۸ مه ۲۰۲۵ از راه رسیده است، «پوکر فیس» آماده است تا بار دیگر مخاطبان را با داستان‌های جادویی خود، شخصیت‌پردازی‌های عمیق و طنز گزنده‌اش مسحور کند. این سریال که ادای دینی است به روایت کارآگاهان کلاسیک مانند «کلمبو» (بازرس کلمبوی محبوب در ایران خودمان) اما با رنگی مدرن و جسورانه، نه‌تنها طرفداران ژانر جنایی را راضی کرده، بلکه با رویکردی نو به قصه‌گویی همه مردم را به خود جذب کرده است.

داستان: جاده‌ای پر از معماهای مرگبار

«پوکر فیس» داستان چارلی کیل (ناتاشا لیون)، پیشخدمتی در کازینو لاس‌وگاس را دنبال می‌کند که توانایی خارق‌العاده‌ای در تشخیص دروغ گفتن مردم دارد. این استعداد، که او را به یک «رادار انسانی» و شاید بتوان گفت به‌نوعی به یک ابرقهرمانی تبدیل کرده است! پس از درگیری با رئیس دمدمی مزاجی‌اش در کازینو، استرلینگ فراست جونیور (آدرین برودی)، چارلی را وادار به فرار از محل کار خود می‌شود. او با ماشین قدیمی‌ و زواردرفته‌اش به جاده می‌زند و در هر توقف، با شخصیت‌های رنگارنگ و جنایت‌هایی مرموز روبه‌رو می‌شود و یک سفر نیمه‌-ادیسه‌وار را سپری می‌کند. هر اپیزود، یک معمای مستقل است که در قالب ژانر howcatchem روایت می‌شود؛ یعنی چه؟ در این ژانر کلاسیک در روایات داستان‌های جنایی، مخاطب از همان ابتدا قاتل و نحوه وقوع جرم را می‌بیند، اما لذت اصلی در تماشای این است که چطور چارلی، با هوش، طنازی و غریزه‌اش، قطعات پازل را کنار هم می‌چیند و باعث دستگیری قاتل می‌شود.

پوکر فیس را با زیرنویس فارسی در فیلم نت ببینید

فصل اول، با ۱۰ اپیزود، چارلی را به مکان‌های متنوعی از یک پمپ‌بنزین نیومکزیکو تا یک سالن تئاتر محلی برد و با بازیگران مهمان معروفی نظیر کلوئی سِوینی، جوزف گوردون-لویت و جودیت لایت، هر اپیزود را به یک فیلم کوتاه جنایی تبدیل کرد. فصل دوم، با ۱۲ اپیزود، وعده روایات تازه و جذابی داده که طبق گفته جانسون، این فصل با الهام از سینمای دهه ۷۰ آمریکا (کارگردانانی چون رابرت آلتمن و پیتر بوگدانوویچ)، حال‌وهوایی هیجان‌انگیزتر خواهد داشت.

ژانر howcatchem: معمایی که از پایان آغاز می‌شود

«پوکر فیس» با افتخار و سربلندی در بهترین‌های ژانر howcatchem جای می‌گیرد، سبکی که توسط سریال کلاسیک «کلمبو» محبوب شد و ما ایرانی‌ها نیز با ان آشنا هستیم. برخلاف اکثر سریال‌های جنایی که تماشاگر را در جست‌وجوی فاش شدن هویت قاتل نگه می‌دارد، در howcatchem جرم و مجرم از ابتدا آشکارند و جذابیت قصه در چگونگی گیرافتادن قاتل نهفته است. این ساختار، که جانسون آن را با الهام از سریال‌های قدیمی این ژانر بازسازی کرده، به چارلی اجازه می‌دهد تا با ترفندهای غیرمتعارف و مکالمات به‌ظاهر بی‌ربط، قاتلان را به دام بیندازد. چارلی، برخلاف کارآگاهان حرفه‌ای، یک آماتور است که نه اسلحه دارد، نه نشان پلیس و نه حتی گوشی هوشمند. او با تکیه بر غریزه و توانایی‌اش در خواندن چشم‌ها و حرکات یک دروغگو، معماها را حل می‌کند و این سادگی، او را به کارآگاهی بی‌نهایت دوست‌داشتنی بدل کرده است.

ریان جانسون، که خود عاشق سینمای کلاسیک است، در سریال «پوکر فیس» عمداً از تکنیک‌های قدیمی فیلمبرداری مانند فلاش‌بک‌های روایی و لانگ‌شات‌های وسترنی استفاده می‌کند تا حس نوستالژی را زنده کند، اما این انتخاب‌ها صرفاً تزئینی نیستند. فلاش‌بک‌های روایی، که جرم را از زاویه قاتل نشان می‌دهند، مستقیماً از همان «کلمبو» مشهور الهام گرفته‌اند، اما جانسون با ریتمی سریع‌تر و طنزی امروزی، آن‌ها را بازسازی می‌کند. لانگ‌شات‌های وسترنی، که چارلی را در جاده‌های بی‌انتها به تصویر می‌کشند، یادآور فیلم‌های جان فورد و حتی «هیچکاک» در «شمال از شمال‌غربی» هستند، جایی که قهرمان در جهانی وسیع اما تهدیدآمیز تنها می‌ماند. این ارجاعات، ادای دینی به سینمای کلاسیک‌اند، اما با رنگ‌وبوی مدرن، به سریال هویتی منحصربه‌فرد می‌دهند. جانسون در مصاحبه‌ای با SYFY گفته که تماشای کلمبو در دوران قرنطینه کرونا، مثل خوردن «غذای آرامش‌بخش» بود و هدفش بازسازی این حس برای مخاطبان امروزی بوده، درحالی‌که سریال را برای نسلی که با فناوری مدرن بزرگ شده، تطبیق داده است.

بازتعریف کارآگاه زن در دنیای امروز

چارلی کیل، برخلاف کلیشه‌های رایج کارآگاهان زن مانند جسیکا جونز یا کلاریس استارلینگ، نه از جذابیت جنسی برای پیشبرد داستان استفاده می‌کند و نه به خشونت متوسل می‌شود. او با تی‌شرت‌های گشاد، عینک آفتابی قدیمی و رفتار بی‌خیال و لهجه بامزه‌اش، عمداً از تصویر «فم‌فاتال» یا «زن جذاب و خشن» فاصله می‌گیرد. این انتخاب، پاسخی به فمینیسم مدرن است که بر اصالت و توانمندی‌های ذهنی زنان تأکید دارد، نه ظاهر یا قدرت فیزیکی. چارلی با هوش، طنازی و توانایی‌اش در خواندن دروغ، قدرت را بازتعریف می‌کند. او در جهانی مردسالار (از رئیس کازینو تا قاتلان اپیزودیک) حرکت می‌کند، اما نه با مشت، بلکه با لبخند و زیرکی. این رویکرد، چارلی را به قهرمانی بدل کرده که زنان و مردان به یک اندازه با او همذات‌پنداری می‌کنند، و نشان‌دهنده دیدگاه جانسون به برابری جنسیتی است که نیازی به کلیشه‌های هالیوودی ندارد.

ناتاشا لیون در نقش چارلی کیل، نه‌تنها ستاره سریال، بلکه روح و جان آن است. صدای خش‌دار، طنازی نیویورکی و کاریزمای نقش‌آفرینی او، چارلی را به شخصیتی بدل کرده که تماشاگر از همان لحظه اول عاشقش می‌شود. لیون، که پیش‌تر در «عروسک روسی» و «نارنجی، سیاه جدید است» درخشیده، در «پوکر فیس» نقشی خلق کرده که به‌زیبایی روی کاراکترش نشسته است. او چارلی را به‌عنوان زنی به تصویر می‌کشد که همزمان باهوش و سربه‌هواست؛ کسی که با یک نگاه دروغ‌ها را می‌خواند. لیون برای این نقش نامزد جایزه امی بهترین بازیگر زن در سریال کمدی شد، و بسیاری او را «پیتر فالک نسل جدید» می‌دانند.

نباید فراموش کرد چارلی کیل، با وجود کاریزما و هوشش، یک «کارآگاه ضدقهرمان» است؛ نه به‌خاطر تاریکی اخلاقی، بلکه به دلیل امتناعش از نقش قهرمان سنتی. او برخلاف شرلوک هولمز یا حتی کلمبو، هیچ ادعای بزرگی ندارد و اغلب از حل معماها به‌عنوان راهی برای بقای خود و ادامه دادن مسیرش استفاده می‌کند، نه عدالت. از منظر روانشناسی، توانایی او در تشخیص دروغ می‌تواند ریشه در ترومایی از کودکی داشته باشد. دیالوگ‌های مبهم چارلی درباره گذشته‌اش نشان می‌دهند که او احتمالاً در محیطی بزرگ شده که دروغ، بخشی از بقای روزمره بوده است. این تروما، او را به راداری برای حقیقت تبدیل کرده، اما همزمان، او را از اعتماد کردن به دیگران محروم کرده است.

فرار مداوم چارلی نیز لایه‌ای عمیق‌تر به شخصیتش می‌افزاید. او همیشه در حرکت است، نه فقط به‌خاطر تعقیب‌کنندگانش، بلکه گویی از چیزی بزرگ‌تر می‌گریزد: شاید ترس از تعهد، یا حس بی‌گانگی با جامعه‌ای که دروغ را به حقیقت ترجیح می‌دهد. این بی‌ریشگی، چارلی را به قهرمانی اگزیستانسیال بدل می‌کند که نه به دنبال مقصد، بلکه در جست‌وجوی معناست. باید گفت ستارگان مهمان نیز به همان اندازه بازیگر اصلی درخشان‌اند. فصل اول با حضور بازیگرانی چون آدرین برودی، کلوئی سِوینی، جودیت لایت و الن بارکین، هر اپیزود را به یک نمایش مستقل تبدیل کرد. فصل دوم با لیست بازیگران خوبی از جمله سینتیا عریوو، جان مولانی، کیتی هولمز، آکوافینا و گیانکارلو اسپوزیتو، نوید این را می‌دهد که فهرست بازیگران درخشانی را خواهیم دید.

چرا باید «پوکر فیس» را تماشا کرد؟

«پوکر فیس» ترکیبی نادر از سرگرمی، هوش و قلب است. اگر عاشق سریال‌هایی چون «کلمبو»، «پوارو» یا «خانم مارپل» هستید، ساختار howcatchem و طنز گزنده سریال شما را مجذوب خواهد کرد. اگر به داستان‌های شخصیت‌محور علاقه دارید، چارلی کیل با کاریزما و آسیب‌پذیری‌اش شما را همراه خود خواهد برد. و اگر از بازیگری درخشان لذت می‌برید، ناتاشا لیون و فهرست بلندبالای ستارگان مهمان، شما را ناامید نخواهند کرد.

باید بدانید فصل اول با امتیاز ۹۸٪ در راتن تومیتوز و ۸۴ از ۱۰۰ در متاکریتیک، تحسین گسترده‌ای کسب کرد. منتقدان از «گاردین» تا «هالیوود ریپورتر»، آن را «شادی‌بخش» و «اعتیادآور» نامیده‌اند و تماشاگران در شبکه‌های اجتماعی، شیفته طنازی چارلی و معماهای هوشمندانه‌اش شده‌اند. فصل دوم، با وعده داستان‌های هیجان‌انگیزتر، انتظارات را بالا برده است.

آرش پارساپور