فیلم‌هایی که در جشنواره‌های ۲۰۲۴ درخشیدند

به گزارش فیلم‌نت نیوز، هر ساله شمار زیادی جشنواره مهم در سطح جهان برگزار می‌شود که ناگفته پیداست فیلم‌های برتر سال از دیدگاه منتقدان و مردم نیز اغلب از دل همین فستیوال‌ها خارج می‌شوند. با وجود قدرتمند بودن هالیوود در عرصه اقتصادی و گرفتن نبض بازار سینما، این جشنواره‌ها همچون گذشته به قوت خود باقی هستند و اگر نگوییم تاثیرگذاری شان بیشتر از قبل شده، کمتر نشده است. البته شاید بتوان گفت امروزه جشنواره‌ها و هالیوود به یک مشارکت آشتی‌جویانه رسیده‌اند، فستیوال‌ها دیگر مثل گذشته دست رد به سینه فیلم‌های صرفا گیشه‌ای نمی‌زنند و اتفاقا برایشان فرش قرمز پهن می‌کنند، هالیوود نیز نمایش این فیلم‌ها را در جشنواره‌ها یک بازاریابی مناسب قلمداد می‌کند و همین امر موجب شده است تا در جشنواره‌های این سال‌ها شاهد تجلیل از ایندیانا جونزها و تاپ گان‌ها باشیم. در نقطه مقابل ‌هالیوود و رویداد اسکار نیز به آثار موفق فستیوال‌ها توجه بیشتری دارند، از مثال های اخیر ‌می‌توان به «پاراسایت» بونگ جون هو یا «سرزمین خانه به دوش‌ها»ی کلویی ژائو یا «آناتومی یک سقوط» ژوستین تریه اشاره کرد که از فستیوال‌ها به اسکار رسیدند. حالا در این مطلب تصمیم گرفته‌ایم هفت فیلم‌ شاخصی را که در جشنواره‌های سینمایی سال ۲۰۲۴ درخشیده‌اند، از نظر بگذرانیم.

۱. آنورا (Anora)

با اطمینان ‌می‌توان گفت جشنواره کن همچنان مهمترین فستیوال سینمایی جهان است، جشنواره‌ای که هنوز هم انتخاب فیلم‌ها و همینطور جوایزش برای دوستداران دنیای سینما کنجکاوی برانگیزترین است، امسال این جشنواره بعد از سال‌ها جایزه اصلی خود موسوم به نخل طلایی را به یک فیلم آمریکایی اعطا کرد فیلمی که احتمالا در فصل جوایز پایانی سال نیز شانس زیادی برای کسب چندین جایزه داشته باشد. درام کمدی «آنورا» ساخته شان بیکر داستان یک ازدواج پیچیده و بغرنج است. آنورا (مایکی مدیسون) رقصنده عجیب و غریبی در بروکلین است که با وانیا زاخاروف (مارک ایدلشتاین) پسر یک الیگارش روس آشنا ‌می‌شود، پیچیدگی این رابطه زمانی آغاز می‌شود که خانواده پسر به آمریکا ‌می‌آیند و با شغل دختر آشنا می‌شوند. عایشه هریس منتقد ان‌پی‌آر درباره این فیلم نوشت: درام رمانتیکی که بسیاری آن را با فیلم «زن زیبا» با بازی جولیا رابرتز مقایسه کرده‌اند، هرچند به نظر می‌رسد که روح کار بیشتر شبیه «شب‌های کابیریا» فدریکو فلینی باشد.

۲. همه آنچه که به‌عنوان نور تصور می‌کنیم (All We Imagine as Light)

یکی از پدیده های مهم جشنواره کن امسال را باید فیلم «همه آنچه که به عنوان نور تصور می‌کنیم» خواند، این فیلم ساخته پایال کاپادیا، داستان دو پرستار مالاییایی به‌نام‌های پرابها و آنو است که در شهر بمبئی زندگی می‌کنند آنها اما در روابط زندگی شخصی شان دچار مشکلاتی هستند. پرابها ازدواج کرده و شوهرش در حال حاضر در آلمان به سر می‌برد و رابطه آنها بسیار کم شده است. پرستار دوم به‌نام آنو برخلاف پرابها ماجراجو است، او یک رابطه عاشقانه مخفیانه با مرد جوان مسلمانی اهل کرالا دارد، رابطه‌ای که خانواده هندوی آنو با آن مخالف هستند، آمدن پرستار سوم اما زندگی دو پرستار اول را دستخوش تغییر قرار می‌دهد به طوری که آن ها سفری جاده‌ای را به یک شهر ساحلی شروع می‌کنند.

این فیلم اولین بار در جشنواره کن دوره هفتاد و هفتم به نمایش درآمد و توانست اولین فیلم هندی باشد که در بیست سال اخیر در بخش مسابقه جشنواره حضور پیدا کند. موفقیت‌های فیلم البته به اینجا ختم نشد، این ساخته کاپادیا توانست جایزه بزرگ هیات داوران جشنواره را نیز کسب کند و به نظر می‌رسد یکی از شانس‌های جدی بخش فیلم بین الملل اسکار امسال نیز باشد. مانوئل بتانکورت منتقد فیلم‌ویک این فیلم را اثری شاعرانه و مسحورکننده خواند. کلاریسا لوگری منتقد ایندیپندنت نیز نوشت: فیلم همچون یک بازدم طولانی است لحظه رها کردن نفس، بعد از یک آغوش تنگ، زیباست.

۳. امیلیا پرز (Emilia Pérez)

فیلم کمدی جنایی موزیکال امیلیا پرز محصول کشور فرانسه به کارگردانی ژاک اودیار که در آن بازیگرانی چون زوئی سالدانا، کارلا سوفیا گاسکون و سلنا گومز بازی ‌می‌کنند. فیلم درباره رهبر ترسناک یک کارتل است که از وکیلی برای ناپدید شدنش و رسیدن به رویای خود که تبدیل شدن به یک زن است، کمک می‌گیرد. اگر جشنواره کن امسال سه فیلم قدرتمند داشت بدون شک یکی از آنها امیلیا پرز ساخته اودیار است فیلمی که جایزه هیات داوران و همینطور بهترین بازیگر زن (به صورت گروهی) جشنواره کن را دریافت کرد و ضمنا به عنوان نماینده کشور فرانسه به اسکار فرستاده شد تا بتواند طلسم نزدیک به ۳۰ ساله کشور فرانسه را در بردن اسکار بشکند. ناندو سالوا منتقد سینمانیا فیلم را اثری جسورانه و فوق‌العاده خلاقانه توصیف کرد.

۴. ماده (The Substance)

بادی هارر (وحشت جسمی) «ماده» به کارگردانی و نویسندگی کورالی فارژا با بازی دمی مور، مارگارت کوالی و دنیس کواید است که داستان یک سلبریتی رو به افول (یادآور فیلم درخشان «سانست بلوار») را روایت ‌می‌کند که بعد از اخراج از یک برنامه تلویزیونی، تصمیم می‌گیرد جوانی خود را دوباره بازیابد، او برای این کار از یک داروی نایاب که در بازار سیاه فروخته می‌شود، استفاده کند، ماده‌ای که سلول بدن را احیا ‌می‌کند و شخص را جوان ‌می‌کند با این حال این دارو عوارض جانبی ترسناکی دارد.

«ماده» نیز همچون سه فیلم قبلی از جشنواره کن ۲۰۲۴ بیرون آمد فیلم توانست جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره را تصاحب کند. تیم کاگشل منتقد فیلم‌ویک «ماده» را فیلمی متهورانه، شیک و خوش ساخت خواند. کوری وودروف منتقد سینما نیز نوشت: این فیلم تحقیرِ باشکوه و بی‌رحمانه فرهنگ ضد پیری است.

چرا «ماده» (The Substance) مهم‌ترین فیلم سال است؟

۵. داهومی (Dahomey)

بعد از جشنواره کن به سراغ جشنواره برلین ‌می‌رویم، فستیوالی که همواره در ماه‌های ابتدایی سال میلادی برگزار می‌شود و عملا اولین جشنواره مهم سینمایی سال شناخته ‌می‌شود. در این دوره از جشنواره، مستند «داهومی» ساخته ماتی دیوپ بالاترین جایزه را از آن خود کرد این فیلم که ترکیبی از مستند و داستانی است درباره ۲۶ اثر هنری آفریقایی مربوط به سلسله داهومی بین سال‌های ۱۶۰۰ تا ۱۹۰۴ است که در دوره استعمار این کشور به دست فرانسه به کشور فرانسه برده شد.

«داهومی» در فستیوال برلین امسال توانست نظر منتقدان را به خود جلب کند و جایزه اصلی جشنواره یعنی خرس طلایی برلین را دریافت کند. فیلم از سوی ۴۳ منتقد در وبسایت راتن تومیتوز امتیاز عالی ۹۸ درصد را کسب کرده است. جسیکا کیانگ، منتقد ورایتی در نقد این فیلم نوشت: ماتی دیوپ، کارگردان فرانسوی-سنگالی، یک فیلم ترکیبی عالی ساخته که با وجود مدت زمان کوتاهش قدرتمند عمل می‌کند، داهومی همچون اهرمی است که جعبه مهر و موم شده تاریخ استعمار را می‌شکافد و نور روشنی بر بی‌عدالتی‌های آن‌جا می‌تاباند.

۶. خاطرات یک حلزون (Memoir of a Snail)

«خاطرات یک حلزون» عنوان انیمیشن استاپ موشن تراژدی کمدی بزرگسالانه استرالیایی محصول ۲۰۲۴ به نویسندگی، تهیه کنندگی و کارگردانی آدام الیوت است. این انیمیشن اولین نمایش جهانی خود را در جشنواره بین المللی فیلم انیمیشن انسی در ۱۰ ژوئن امسال تجربه کرد و البته توانست بالاترین جایزه این جشنواره مهم را نیز از آن خود کند.

این استاپ موشن، خاطرات تلخ و شیرین یک زن مالیخولیایی به نام گریس پودل را روایت ‌می‌کند. گریس دختری کم سن و سال است که در دهه ۱۹۷۰ میلادی در ملبورن استرالیا با برادر دوقلوی خود گیلبرت و پدر شعبده بازش که اکنون فلج شده، زندگی می‌کند. سرگرمی گریس جمع آوری حلزون است و او این سرگرمی را با مادرش که هنگام زایمان از دنیا رفته در میان می‌گذارد. گریس و برادرش گیلبرت دوقلوهایی هستند که رابطه ای نزدیک و حمایت گرایانه دارند، گیلبرت از گریس در مقابل همکلاسی‌هایش که او را اذیت می‌کنند، مراقبت می‌کند. با مرگ پدر، این دوقلو نیز از هم جدا شده و هرکدام به پرورشگاهی جداگانه فرستاده ‌می‌شوند.

پیتر راینر منتقد «فیلم‌ویک» این استاپ موشن را اثری عجیب و فوق العاده خواند. استیون نگویان اسکایف منتقد مجله اسلنت نیز نوشت: آدام الیوت، که کارهایش با یاس و ناراحتی بیگانه نیستند، هرگز اجازه نمی‌دهد این استاپ موشن به طور کامل تسلیم یاس و ناامیدی شود.

نقد و بررسی خاطرات یک حلزون

۷. اتاق مجاور (The Room Next Door)

اینگرید و مارتا در جوانی وقتی که با هم در یک مجله کار ‌می‌کردند، دوستان صمیمی بوده اند، آنها پس از سال‌ها دوری، دوباره در یک موقعیت غیرمتعارف با یکدیگر دیدار ‌می‌کنند این قصه فیلم برنده شیرطلایی ونیز امسال ساخته پدرو آلمودوار کارگردان نامدار اسپانیایی است.

فیلم «اتاق مجاور» که به عنوان اولین فیلم انگلیسی زبان آلمودوار شناخته می‌شود برای نخستین بار در جشنواره ونیز امسال به نمایش درآمد فیلم در پایان همین جشنواره توانست برنده شیرطلایی فستیوال نیز شود. استفانی زاچارک منتقد مجله تایم درباره این فیلم نوشته است: اگر امکان ساخت یک فیلم شاد درباره مرگ وجود داشته باشد، آلمودوار به تازگی با این فیلمش («اتاق مجاور») توانسته است، این کار را انجام دهد.

محمدامین شکاری