مادر همیشه مادر است

به گزارش فیلم نت نیوز، سینما به عنوان هنری فراگیر از همان آغاز تلاش کرده است تا بخشی از جهان پیرامون خود را در قالب فیلم به مخاطبش ارائه کند و چه چیزی مهم تر از خانواده پدر و مادر. جمله معروفی هست که می گوید: زمانی که می پذیرید فرزندی داشته باشید پذیرفته اید که بخشی از بدن شما بیرون از شما زندگی کند؛ گویی قلب شما جایی بیرون از کالبد شما به حیات ادامه دهد. این شاید مفهومی‌ترین و بهترین جمله در مورد پدر یا مادر بودن است و برای مادران که رنج ۹ ماه رشد کودک در جان خود را تجربه می کنند این موضوع نمودی عینی تر دارد.

مادران در همه عرصه های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی نقشی مهم ایفا کرده اند و چه بسیارند سینماگران و نویسندگان که تلاش کرده اند تصویری از مادر در جهان آثار خود ارائه کنند.

در سینمای ایران و جهان نمونه های مادرانه بسیار است از مادران سختکوش در بحران های اقتصادی تا مادرانی شجاع و مبارز که بر علیه شرایط می جنگند و البته مادرانی که خود دچار مشکلات شخصیتی در زیست خود هستند.

هرچند در تاریخ سینمای ایران مادران ماندگار بسیارند اما در میان انبوه آثار مختلف در سینما و تلویزیون ایران چند بازیگر بیش از دیگران در نقش مادر ایفاگر نقش بودند و در ذهن علاقه مندان ماندگار شدند که البته امروز برخی در میان ما نیستند، اما یادشان و بازی های درخشان آنها هست و تا همیشه ماندگار است. ایران دفتری، حمیده خیرآبادی، شهلا ریاحی، رقیه چهره آزاد، ایران قادری، ثریا قاسمی، نیکو خردمند، مهری مهرنیا، توران مهرزاد و… که در آثار بسیاری از همان دهه آغازین سینما ایفاگر نقش مادر و بعدها مادربزرگ ها بودند.

در این گزارش به فیلم هایی در سینمای ایران و جهان پرداخته ایم که در آن مادر نقشی اصلی و تاثیرگذار داشته است.

قطعا آثار بیشتری در سینمای جهان و ایران می توانست وارد این فهرست شود و حتی بسیاری از کارگردانان چندین فیلم با موضوع مادران در کارنامه دارند که به آن اشاره شده است، اما این ۱۵ فیلم ترکیبی از سینمای ایران و جهان است که به واسطه ماندگاری نقش ویژه در معرفی شخصیت مادر و تاثیرات آنها، بر اساس سال ساخت به شما معرفی شده‌اند.

سینمای ایران

۱. باشو غریبه کوچک

نویسنده و کارگردان بهرام بیضایی
محصول ۱۳۶۴ که پس از چند سال توقیف در ۱۳۶۸ اکران شد.

در میانه دهه ۶۰ بهرام بیضایی اثری ویژه را به سینمای ایران هدیه کرد؛ فیلمی برآمده از دل جنگ که همزمان که روایت زندگی مادر و دو فرزندش در شمال کشور را روایت می کند کودکی غریبه را از دل جنوب و جنگ به شمال می رساند.

فیلم از چند جهت اثری قابل توجه است: نخست پرداختن به زندگی زنی روستایی در شمال کشور که علاوه بر مراقبت از دو فرزند خردسالش در غیاب شوهری که به جنگ رفته است، مراقبت از مزرعه و مقابله با هجوم حیوانات وحشی را هم بر عهده دارد.

در مقابل، سفر باشو کودکی عرب زبان که اتفاقی از دل جنگ رها شده و بدون خانواده وارد روستای شمالی می شود چالشی تازه را در مقابل نایی با بازی درخشان سوسن تسلیمی ایجاد می کند که باید در اوج نداری و تنهایی او را در کنار فرزندانش نگهداری و در مقابل نگاه ها و برخوردهای سرزنش آمیز اهل روستا هم مقاومت کند.

بهرام بیضایی با ایجاد تضاد زبانی میان شمال و جنوب این مفهوم را در ذهن مخاطب برجسته می کند که انسانیت زبان و مرز نمی شناسد و مهم تر اینکه مادر همیشه مادر است؛ فرقی ندارد در کدام جغرافیا و در چه شرایطی قرار گرفته باشد.

سکانس های ماندگار در فیلم بسیار است همانند جایی که نایی تلاش می کند با باشو از طریق نشان دادن اشیا و خوراکی ها به زبانی مشترک برسد و سکانس نهایی جایی که شوهر نایی در حالی که دستش را در جنگ از دست داده به خانه می آید و نایی در پاسخ باشم که می پرسد این مرد کیست او را پدر خطاب می کند و هر سه در نهایت در مقابل هجوم گرازها به مزرعه فریاد کنان مقابله می کنند.

بیضایی پیش از این هم نشان داده که توجهی ویژه به زنان دارد همانگونه که در فیلم «کلاغ» «چریکه تارا» «شاید وقتی دیگر» و «مسافران» زنان و خصوصا مادران را محور اصلی داستان قرار داده است.

۲. مادر

نویسنده و کارگردان علی حاتمی
۱۳۶۸

به یادماندنی ترین فیلم در سینمای ایران با موضوع مادر بی تردید فیلم «مادر» ساخته زنده یاد علی حاتمی است. رقیه چهره آزاد مادری است که گویی مرگ به او الهام شده است پس تصمیم می گیرد از خانه سالمندان به خانه قدیمی برگردد و با آمدنش فرزندان از هم گسسته خود را باز دیگر کنار هم زیر سقف خانه جمع کند؛ فرزندانی که هر کدام خصلت و رفتاری دارند و در دل همه اختلافات مادر به عنوان نقطه اتصال آنان را باز کنار هم در صلح و صفا جمع می کند.

بازی درخشان زنده یاد رقیه چهره آزاد همچنان تصویری کامل از یک مادر ایرانی است که تا دم مرگ هم نگران فرزندان و خانه است؛ مادری که دوشادوش همسرش می ایستد و با همه دشواری ها در تبعید شوهر فرزندانش را به دندان می گیرد و آنها را به سروسامان می رساند.

فیلم سرشار از دیالوگ های شاعرانه و بازی های درخشان است و مهم تر حالت پاک و عرفانی و صادقانه مادری که دم رفتن هم به فکر خانه و بچه هاست.

«مادر» در گذر از سی و چند سال همچنان یکی از آثار برتر و ماندگار سینمای ایران است که تماشای چند باره آن لذت بخش و تاثیرگذار است.

۳. بانوی اردیبهشت

نویسنده مینو فرشچی
کارگردان رخشان بنی اعتماد
۱۳۷۶

«بانوی اردیبهشت» یکی از معدود آثاری است که به زندگی مادری از قشر روشنفکر و هنرمند می پردازد. فروغ کیا فیلمسازی است که سال ها پیش متارکه کرده است و با پسرش مانی زندگی می کند. فروغ درصدد تهیه فیلمی مستند از زندگی مادران نمونه است تا بتوانند از آن میان یکی را به عنوان مادر نمونه برگزینند، اما فروغ از انتخاب یک نمونه از این میان ناراحت است و انصراف خود را از ادامه کار به مافوق خود دکتر رهبر اعلام می کند. دکتر رهبر که با او تنها از راه صدایش در طول فیلم آشنا هستیم و قصد ازدواج با فروغ را دارد این انصراف را به دلیل خستگی و ضعف در تصمیم گیری در مورد آینده خودش و او می داند. مانی با طعنه و کنایه زدن های هر روزه به مادر او را از ازدواج با دکتر رهبر منع می کند، اما بعد از برخوردها و صحبت ها و کشمکش های بسیار سرانجام فروغ به مانی می فهماند که می خواهد هم مادر باشد و هم به دکتر رهبر جواب مثبت دهد.

فیلم «بانوی اردیبهشت» ادای دین فیلمساز به دو شخصیت سینمایی است. نام شخصیت اصلی ترکیبی از نام فروغ فرخزاد و عباس کیارستمی است. فیلم نگاهی جدی و آسیب شناسانه به مقوله ازدواج زنانی دارد که فرزندانی نوجوان و جوان دارند انتخاب میان زندگی و دغدغه های شخصی در کنار وظایف اجتماعی و مهم تر مادر بودن اصلی ترین مشکلات این مادران است که در این فیلم به آن پرداخته شده است.

رخشان بنی اعتماد همواره نگاهی ویژه به نقش زنان و مادران داشته است که هر کدام می توانست به‌صورت ویژه در این لیست قرار بگیرد آثاری همانند «گیلانه» ماجرای زندگی و فداکاری مادران جانبازان که همواره دشواری های بسیاری را تحمل می کنند. «خون بازی» روایت مادری درگیر با اعتیاد دختر جوانش و «زیر پوست شهر» روایتی از مادران جنوب شهر که بار زندگی و کار را با هم بر دوش می کشند.

۴. مهمان مامان

کارگردان داریوش مهرجویی
۱۳۸۲
فیلم «مهمان مامان» ساخته زنده یاد داریوش مهرجویی، روایتی کمدی در عین حال حقیقی و غم انگیز از زندگی چند خانواده در یک خانه است؛ خانواده هایی که هر کدام در گوشه ای از این خانه قدیمی زندگی می کنند و مادر با بازی گلاب آدینه برای حفظ آبرو در مقابل پسر خواهر و عروسش می خواهد کاری انجام دهد. تغییر برنامه از یک دیدار ساده و عصرانه به شام مادر را تا مرز سکته پیش می برد اما در یک فضای فانتزی همه دست به دست هم می دهند تا آبروی مادر با یک مهمانی شام ماندگار حفظ شود. مادر زنی زجر کشیده است که با دو فرزندش در کنار شوهری سرخوش که آپاراتچی سینما بوده روزگار می گذراند در عین اینکه باید خانواده را مراقبت کند. علاوه بر مادر، زنان دیگر خانه هم هر کدام به فراخور زیر ذره بین کارگردان قرار می گیرند.

فیلم «مهمان مامان» در کارنامه زنده یاد مهرجویی همچنان اثری قابل توجه و صحنه سفره فیلم گویی یادآوری همان مهمانی فیلم «اجاره نشین ها» با فاصله دو دهه است.

داریوش مهرجویی در کارنامه سینمایی خود آثار متعددی با موضوع زنان و مادران داشت که هرکدام در جایگاه خود و ارائه شخصیتی از مادران قابل توجه است آثاری همانند «لیلا» «سارا» «بانو» و…

۵. میم مثل مادر

کارگردان زنده یاد رسول ملاقلی پور
۱۳۸۵
فیلم «میم مثل مادر» روایت یک مادر جوان با بازی درخشان گلشیفته فراهانی است؛ مادری که در دوران جنگ به عنوان پرستار دچار حمله شیمیایی می شود پس از سونوگرافی پزشکان می گویند فرزند سپیده دچار مشکلات تنفسی و معلولیت است و این وضعیت ناشی از گازهای شیمیایی زمان جنگ است. سهیل اصرار دارد تا فرزندشان را سقط کنند اما سپیده مخالفت می کند و سهیل سپیده را طلاق می دهد. پس از زایمان در طی چک آپ های ماهیانه پزشک به سپیده می گوید که این وضعیت سعید ناشی از مشکلات ژنتیکی است و گازهای عصبی روی سعید تاثیری نداشته است.

زندگی این مادرِ تنها با فرزندی که دچار بیماری است و به داروهای خاص نیاز دارد روایتی دراماتیک از فداکاری های مادرانه می سازد؛ جایی که مادر میان خود و فرزند کودک را انتخاب می کند.

سکانس پایانی فیلم احتمالا یکی از تاثیرگذارترین صحنه های فیلم است؛ جایی که پدر در اجرای کنسرت کودکش حاضر می شود و شاهد نوازندگی است و در تدوین موازی مادر بر تخت بیمارستان در حال جان دادن است.

زنده یاد ملاقلی پور در «میم مثل مادر» پیوندی میان ملودرام و جنگ ایجاد می کند که در نوع خود اثری قابل توجه است. بازی های روان و درخشان بازیگران از جمله علی شادمان که آن روزها در آغاز فعالیت و بازی کودکانه است از فیلم اثری ماندگار ساخته است.

۶. به همین سادگی

نویسنده و کارگردان رضا میرکریمی
۱۳۸۶
فیلم «به همین سادگی» به موضوعی جدی و تنهایی مادرانه می پردازد؛ اینکه بسیاری از مادران در جاهایی از زندگی چقدر ناچار شدند میان خواست قلبی خود و حفظ خانواده و یا مراقبت از فرزندان دست به فداکاری بزنند.

داستان «به همین سادگی» درباره یک روز زنی به نام طاهره با بازی هنگامه قاضیانی است که با دو فرزند کوچکش زندگی می کند. طاهره به خاطر مشغله های کاری شوهرش که یک مهندس ساختمان است احساس تنهایی می کند. از طرفی مشکلات مربوط به فرزندانش او را عصبی کرده است. او که از خانواده ای عشایری است دلش سخت هوای روستایشان را کرده و او به زنی افسرده تبدیل شده است که دلخوشی اش را در مرور خاطرات گذشته اش می بیند. او می خواهد برای مدتی خانواده را ترک کند و با برادرش به ولایتشان برود در روایت روزمره فیلم او همه چیز را مهیای غیبتش می کند تا حتی در نبودنش خانواده دچار هیچ مشکلی نشود، اما در نهایت باز اوست که می ماند.

فیلم در زمان اکران مورد توجه مخاطبان و منتقدان قرار گرفت و جوایز مختلف بهترین فیلم فیلمنامه و بازیگری زن را از آن خود کرد.

۷. بوسیدن روی ماه

کارگردان همایون اسعدیان
۱۳۹۰
فیلم «بوسیدن روی ماه» روایتی متفاوت از مادری است روایتی از مادرانی که اگرچه سالها در ظاهر زندگی عادی خود را در کنار خانواده و بچه های خود سپری می کنند اما غمی از چشم انتظاری دوری فرزند را به جان می کشند.

احترام السادات با بازی شیرین یزدان بخش و فروغ خانم با بازی رابعه مدنی دو همسایه سالخورده بیش از بیست سال است که در انتظار فرزندانشان هستند. آنها هر هفته به ستاد شهدا می روند تا خبری بگیرند یک روز که احترام السادات به ستاد شهدا مراجعه می کند به او می گویند پیکر فرزندش پیدا شده اما احترام السادات به علت رعایت حال فروغ که پزشکان گفته اند مدت زمان زیادی در قید حیات نخواهد بود از مسئول ستاد خواهش می کند تا به فروغ بگوید پیکر پیدا شده پسر فروغ است.

«بوسیدن روی ماه» فیلمی روان و صمیمی است که به مدد فیلمنامه دقیق و داستانی با پرداخت مناسب و بازی بسیار باورپذیر و زیبای بازیگرانش یکی از بهترین مادرانه های سینما را به نمایش گذاشته است؛ زندگی مادرانی که پیر می شوند و حتی وقتی در کنار فرزند و نوه های خود هستند با همان چشم انتظاری لبخند می زنند، شادی می کنند، غمگین می شوند و در همه حالی تا لحظه وداع چشم های نگران آنها به خبری از فرزند است.

فیلم «بوسیدن روی ماه» بی آنکه به دام شعارزدگی یا ملودرام های سطحی برود در خلال روایت یک داستان جذاب و حضور شخصیت های مختلف آن خانواده به زندگی و دغدغه های مادران شهدا و جانبازان و مفقودالاثرها می پردازد.

۸. آباجان

نویسنده و کارگردان هاتف علیمردانی
۱۳۹۵
حضور فاطمه معتمدآریا قطعا به هر فیلمی اعتباری ویژه می بخشد و جالب توجه آنجاست که او در کارنامه بازیگری اش بارها در نقش مادران متفاوتی ظاهر شده است که هرکدام دغدغه های گوناگون دارند؛ از حضورش در «گیلانه» در نقش مادر یک جانباز قطع نخاعی در روستایی در شمال تا بازی در فیلم «مهرمادری» در نقش زنی مددکار که درگیر عشق کودکی می شود که او را مادر می داند تا فیلم «همسر» که باید میان شغل و زندگی شخصی و وظایف مادری تعادلی ایجاد کند «هنرپیشه» در نقشی زنی که در آرزوی فرزند دچار از پریشانی ذهنی است و…

فیلم روایت خانواده اى است که در دهه شصت در شهر زنجان زندگى مى کنند. آباجان مادری چشم انتظار است که برخلاف نظر همه که می گویند پسرش شهید شده است معتقد است او زنده است و بازمی گردد.

در «آباجان» فاطمه معتمدآریا در نقش مادری در دهه شصت ظاهر می شود. او به جای اینکه اسیر کلیشه های نقش مادر شود با هوشمندی و استفاده از لهجه آذری یک مادر متفاوت را می سازد که هم شوخی ها و خنده هایش باورپذیر و مورد قبول است و هم لحظات غم و تنهایی اش مخاطب را با خود همراه می کند.

سینمای جهان

۹. ترمیناتور ۲ روز داوری (Terminator 2: Judgment Day)

کارگردان جیمز کامرون
سال ساخت ۱۹۹۱
یکی از متفاوت ترین مادران سینما قطعا شخصیت سارا کانر با بازی لیندا همیلتون در فیلم «ترمیناتور ۲» است؛ دختر جوانی که در «نابودگر ۱» قرار است توسط رباتی از آینده کشته شود تا جان کانر متولد نشود حالا در قسمت دوم «ترمیناتور» در تیمارستان روانی بستری است و درنهایت با فرار خود و همراهی با ترمیناتور با بازی آرنولد شوارتزنگر در مقابل نابودگری جیوه ای از جان پسرش دفاع می کند.

شخصیت سارا کانر یک شخصیت دوگانه است با همه سرسختی و ظاهر سرد و خشنی که دارد حاضر است برای نجات جان پسرش هر کاری انجام دهد. او سخت‌گیر اما شکست ناپذیر است که باعث می شود از نظر روانی برای نجات پسرش بیش از ربات های جنگنده توانایی داشته باشد. نقاط ضعف خصوصیات مادرانه او باعث برجسته تر شدن ابعاد انسانی وی می شود. در میان همه دنباله هایی که بر ترمیناتور ساخته شده است همچنان قسمت دوم اثری کالت و پرطرفدار در سینمای جهان است و بازی لیندا همیلتون باعث ساخته شدن یکی از متفاوت ترین مادران سینمایی در فیلمی اکشن و تخیلی شده است.

۱۰. همه چیز درباره مادرم (All About My Mother)

نویسنده و کارگردان پدرو آلمودوار
سال پخش ۱۹۹۹
مانوئلا یک پرستار آرژانتینی است که بر پیوند اعضای اهدایی در بیمارستان مادرید نظارت می کند. او همچنین مادر مجرد استبان است؛ نوجوانی که آرزو دارد نویسنده شود. در شب تولد هفده سالگی استبان او در حالی که برای گرفتن امضا از بازیگر محبوبش اوما روخو به دنبال او می دوید با یک خودرو تصادف کرده و کشته می شود.

مانوئلا رضایت می دهد که قلب پسرش به مردی در لاکرونیا پیوند زده شود. پس از ردیابی گیرنده عضو او از شغلش استعفا می دهد و برای یافتن مادر دیگر استبان یعنی لولا به بارسلون سفر می کند. لولا یک زن ترنسجندر است که مانوئلا وجودش را از پسرش مخفی کرده بود درست همان طور که هرگز به لولا نیز در مورد وجود این پسر چیزی نگفته بود.

این فیلم موضوعات پیچیده ای مانند ایدز، گرایش های جنسی متفاوت، ایمان و هستی گرایی را مورد بررسی قرار می دهد. اگرچه فیلم بر محور مانوئلا به عنوان مادری تنها تمرکز دارد، اما در طول مسیر شاهد ارتباط او با چند زن و مادر دیگر هم هستیم؛ مادرانی و زنانی که هر کدام با دغدغه های خود در این جهان تنها هستند و تلاش می کنند راهی به سوی نور پیدا کنند.

۱۱. رقصنده در تاریکی (Dancer in the Dark)

نویسنده و کارگردان لارس فون تریه
محصول ۲۰۰۰
فیلم «رقصنده در تاریکی» احتمالا یکی از معدود موزیکال های تاریخ سینماست که به گفته کارگردانش، می تواند سرشار از غم باشد.

فیلمی که در فهرست ۱۰۰۱ فیلمی که قبل از مردن باید ببینید حضور دارد و یکی از آثار مطرح کارگردان دانمارکی لارس فون تریه است. با این که این فیلم به عنوان فیلمی موزیکال شناخته می شود، اما اولین قطعه موزیکال آن در دقیقه ۴۰ فیلم قرار دارد. در مجموع در مدت ۱۴۰ دقیقه فیلم تنها ۶ قطعه موسیقی وجود دارد.

داستان فیلم در سال ۱۹۶۴ رخ می دهد. سلما زن جوانی از تبار چک است که از همسرش جدا شده و پسری به نام جین دارد. او برای امرار معاش در کارخانه ای در یک منطقه روستایی در آمریکا کار می کند. بینایی وی رفته رفته کمتر می شود و پسرش نیز در وضعیتی مشابه وی قرار دارد. سلما تصمیم می گیرد به هر قیمتی پسرش را عمل کرده و جلوی نابینایی اش را بگیرد. تنها دلخوشی او که در تحمل مصائب زندگی را آسان‌تر می کند موسیقی و علاقه به رقص است و…

دوربین روی دست و فیلمبرداری مستندگونه فیلم «رقصنده در تاریکی» با نماهای کلوزآپ از صورت بازیگران مخاطب را بیشتر با فیلم همراه کرده است. ماجرای یک مادر عاشق موسیقی و رقص که برای نجات چشم های فرزندش از خودش و حتی بینایی خودش می گذرد یکی از جلوه های تاثیرگذار فیلم است که به آسانی فراموش نمی شود.

۱۲. بچه جایگزین (Changeling)

نویسنده جی. مایکل استرکزینسکی
کارگردان کلینت ایستوود
محصول ۲۰۰۸
فیلم «بچه جایگزین» برگرفته از یک داستان واقعی از دهه ۲۰ میلادی است. سال ۱۹۲۸ در لس آنجلس کریستین کالینز (آنجلینا جولی) مادر مجرد مجبور می شود برای رفتن سر کار پسر ۹ ساله اش والتر را در خانه تنها بگذارد، اما زمانی که بازمی گردد والتر را در خانه نمی یابد. جستجوهایش نتیجه نمی دهد چند ماه بعد پلیس به کریستین اطلاع می دهد فرزندش زنده در شهری دیگر یافته شده است. کریستین به آنجا می رود اما با بچه ای اشتباهی روبه‌رو می شود. کریستین ابتدا از پذیرش این بچه امتناع می کند ولی اصرارها و فشارهای سروان جونز باعث می شود تا او آن بچه اشتباهی را به خانه ببرد. بعد از گفتگو با معلم و دکتر دندانپزشک وی بار دیگر نزد جونز می رود. جونز که آبروی اداره پلیس را در خطر می بیند مقدمات دستگیری و انتقال کریستین را به یک آسایشگاه روانی فراهم می کند. در این میان دستگیر شدن تصادفی قاتلی به اتهام کشتن بیست کودک و اینکه قاتل اذعان می کند یکی از قربانیان والتر بوده داستان را به نفع کریستین تغییر می دهد. با این که همه یقین دارند والتر در میان کودکان کشته شده است ولی کریستین هنوز امیدش را از دست نداده است و فکر می کند والتر به نحوی زنده مانده و این امید به زندگی را در او روشن نگه می دارد.

آنجلینا جولی در «بچه جایگزین» موفق می شود بازی متفاوت از مادری درگیر احساسات را نشان دهد که باید همه دنیای اطرافش برای اثبات حقیقت وارد مبارزه شود؛ مبارزه ای که او را حتی به تیمارستان می کشاند، اما در نهایت موفق می شود حقانیت خود را اثبات کند.

فیلمنامه هوشمندانه در برخی لحظات مخاطب را هم دچار دوگانگی میان پذیرش مادر می کند که واقعیت کدام است و بازی خوب آنجلینا جولی هم به این باور و تضاد کمک بسیاری کرده است.

۱۳. حفره خرگوش (Rabbit Hole)

کارگردان جان کامرون میچل
فیلمنامه دیوید لیندزی ابیر براساس نمایشنامه ای از خودش
محصول ۲۰۱۰
بکا و هاوی نزدیک هشت ماه است که پسر چهار ساله شان را بر اثر تصادف از دست داده اند. هیچکدام حال درست و حسابی ندارند مخصوصا بکا که بسیار بهانه گیر زودرنج و عصبی شده است. زندگی خصوصی شان رو به نابودی ست حتی شرکت در جلسات روان درمانی هم مشکلی را حل نمی کند…

فیلم «حفره خرگوش» به بخش مهمی از مادر بودن می پردازد؛ فقدانی که بسیاری از مادران با از دست دادن فرزند با آن روبرو می شوند و فیلم روایتی است از اینکه یک مادر حتی در فقدان فرزند هم همچنان مادر باقی می ماند و به مراتب رنج و دردی چندین برابری را تحمل می کند.

۱۴. مامان (Mom)

کارگردان راوی اودیوار
محصول ۲۰۱۷ هندوستان
فیلم «مامان» در ژانر جنایی معمایی داستان زندگی مادری با بازی سری دیوی را روایت می کند که با دخترش اختلاف نظر دارد، اما پس از تعرض و ضرب و شتم به دخترش همه تلاشش را به کار می بندد تا از طریق قانون خاطیان را مجازات کند، ولی وقتی با پرونده سازی متهمان به حقش نمی رسد شخصا دست به کار می شود تا انتقام بگیرد.

«مامان» فیلمی هیجان انگیز و سرگرم کننده در سینمای هند است که مادری متفاوت را به بیننده معرفی می کند. فیلم در ارائه تصویری حقیقی از فضای اجتماعی هند موفق است و در کنارش نشان می دهد یک مادر چگونه می تواند برای فرزندش دست به هرکاری بزند حتی اگر در زندگی عادی قانون مند و بسیار آرام باشد.

فیلم «مامان» جزو آخرین فیلم های سری دیوی پیش از مرگ ناگهانی از ۵۴ سالگی در سال ۲۰۱۸ است.

۱۵. سه بیلبورد خارج از ابینگ میزوری (Three Billboards Outside Ebbing, Missouri)

کارگردان مارتین مک دونا
محصول ۲۰۱۷
میلدرد با بازی فرانسیس مک دورمند مادر دختری جوان است که پس از تجاوز به قتل رسید. او از بی نتیجه ماندن تحقیقات پلیس ناامید و خشمگین است و تمام تلاشش را برای پیدا کردن قاتل دخترش به کار می گیرد. میلدرد سه بیلبورد اجاره می کند و روی هر کدام از آنها جملات مختلفی می نویسد و همین باعث می شود تا توجه رسانه ها و پلیس به بیلبوردها جلب شود. رئیس پلیس سعی می کند میلدرد را قانع کند که بیلبوردها را بردارد اما او مخالفت می کند و همین باعث می شود تا دشواری های مختلفی به او و خانواده اش تحمیل شود.

فیلم نگاهی به مادرانی دارد که در جای جای جهان در مقابل اجحاف و ظلم و بی عدالتی می ایستند و هرجا قانون نمی تواند حامی آنان باشد به صورت فردی دست به مبارزه می زنند.

فرانسیس مک دورمند به عنوان بازیگر نقش مادر انتخابی هوشمندانه برای نقش زنی سختکوش پرشور است که به آسانی تسلیم نمی شود.

فیلم «سه بیلبورد خارج از ابینگ میزوری» با تحسین گسترده منتقدان همراه بود و بسیاری آن را یکی از بهترین فیلم های سال ۲۰۱۷ می دانند. راتن تومیتوز گزارش کرد که ۹۳٪ منتقدان نسبت به فیلم نظر مثبتی دارند.

نوید جعفری