«مدیر مدرسه»؛ نقد سینمایی مسئولان
به گزارش فیلم‌نت نیوز،فیلم کوتاه «مدیر مدرسه» به کارگردانی میکائیل دیانی به تازگی در پلتفرم فیلم‌نت عرضه شده است. این فیلم در زمان حضورش در جشنواره فیلم کوتاه تهران بحث و نظرهای زیادی را ایجاد کرد و به دلیل موضوع خاص آن موافقان و مخالفان زیادی داشت.
شاید استقبال این‌چنینی از یک فیلم کوتاه در فضای شبکه نمایش خانگی و محافل رسانه‌ای عجیب باشد اما تازگی و روایت متفاوت «مدیر مدرسه» در کنار فرم تمیز اثر باعث شده امروز جزو پربحث‌ترین آثار هفته‌های اخیر باشد. «مدیر مدرسه» به کارگردانی میکائیل دیانی که پرمخاطب ترین فیلم کوتاه چهلمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران بود و در عین حال نامزد دریافت سیمرغ بلورین فیلم کوتاه چهل و دومین جشنواره فیلم فجر هم شد به جهت جایی که در روایت ایستاده بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. فیلم در جایگاه «منتقد طرفدار» است که نقدهایی دلسوزانه و گره‌گشا دارد. روایت فیلم به گونه ای پیش می رود که مخاطب در زاویه ورود تربیتی آن با کاراکتر اصلی همذات‌پنداری می کند.
فیلمنامه بر موضوع «مسئولیت پذیری و پاسخگویی» تاکید دارد و همه کاراکترها که نمایندگی بخش های مختلفی از جامعه هستند در جایگاه خودشان مورد سوال قرار می دهد که آیا نسبت به مسئولیتی که بر دوش داشته اید درست عمل کرده‌اید؟ آیا می توانید نسبت به آنچه انجام داده اید پاسخگو باشید؟ و با همین تم مسئولیت ها را تعریف و کم‌کاری‌ها را بیان می کند. خانم محمدی مدیر مدرسه دخترانه مسئولیت کار خود را می پذیرد و دیگران را برای پذیرش مسئولیت کار خود فراخوان می کند.
سوار شدن مساله مواجهه تربیتی با نسل جوان بر بستر اتفاقات سال ۱۴۰۱ خود نوید یک فیلم ملتهب را می‌دهد اما آنچه ظرافت کارگردانی را نمایان می‌کند، میزانسن‌ها، دکوپاژها و حرکت دوربین برای بیان این روایت است؛ به گونه‌ای که فیلم مرحله به مرحله وارد فضای ملتهب می‌شود. در همه مقاطع با کاراکتر مدیر وارد حادثه و موقعیت می‌شود که یکی از شاهکارهای دکوپاژی و میزانسنی آن اولین مواجهه مدیر با دانش آموزان خاطی در راهرو است، به گونه‌ای که حادثه پشت دوربین است و ما از ری‌اکت‌های مدیر در حال ورود به حادثه و صدای پشت دوربین متوجه واقعه می‌شویم و پس از آن دوربین می‌چرخد و ثابت می ماند و به تماشای مدیری می نشیند که حالا وارد کارزار مواجهه شده است. همچنین چرخش کاراکتر و موقعیت و فیلمنامه در میانه قصه مخاطبان را شوکه می کند و تلنگری به آنها می زند که هیچگاه نباید زود قضاوت کرد و هنوز برگ های دیگری هست که برایتان رو شود و شما را غافل‌گیر کند.
پایان بندی اثر اما دیگر شگفتانه فیلم است. لحظه‌ای که دانش‌آموزان به مدیر مدرسه زل زده‌اند و غمی از فداکاری مدیر در چشمانش موج می‌زند؛ نقطه ای که به تعبیری می‌توان برای ادامه فیلم همنشینی، اعتماد و تکیه دانش‌آموزان بر آن مدیر را تصویر کرد.
مریم مبینی
مدیر مدرسه را اختصاصی در فیلم‌نت ببینید
۱ دیدگاه. دیدگاه تازه ای بنویسید
سلام. فیلم ساده و روان پیش می‌رود. ولی برخلاف انتظار که شاید یکجانبه گرا باشد، واقع گرا و البته مسئولیت پذیر است. جمله بندی ها و حرکات بدنی و لحن های کلامی، زیرکانه انتخاب شده و بازیگران مسلط و بی دردسر و باور پذیر نقش شان را اجرانموده اند.
موضوع بسیار حساس انتخاب شده ولی فیلم نامه خردمندانه حرف های ناگفته را منطق پذیر پیاده می‌کند.