«مصائب شیرین ۲» یا مصیبت‌ها تمامی ندارند

به گزاش فیلم‌نت نیوز، فیلم سینمایی «مصائب شیرین ۲» دنباله فیلم کمدی-درام موفق «مصائب شیرین» به کارگردانی علیرضا داوودنژاد، اثری است که با ترکیب طنز، درام و نگاهی به روابط خانوادگی، سعی در جذب مخاطب دارد. این فیلم با حضور بازیگران شناخته شده‌ای همچون زنده‌یاد رضا داوودنژاد، ترلان پروانه و مونا داوودنژاد سال‌ها پس از فیلم اول روانه اکران شد و تصور می‌کنم این طولانی‌ترین فاصله بین اکران دو اثر سینمایی در تاریخ سینمای ایران است ولی فاصله بین اکران پرده و عرضه آن در سینما آنلاین فیلم‌نت بسیار کم بوده است.

واقعیت اینست که «مصائب شیرین ۲» اثری بوده که هیچ‌کس منتظر آن نبوده اما حالا که در فیلم‌نت عرضه شده است، می‌توان به‌جرات گفت پس از تماشای آن می‌توان به این نکته پی برد که با یک دنباله قوی روبرو هستیم؛ دنباله‌ای که شاید منتظرش نبودیم اما حالا با دیدار آن متوجه می‌شویم که چقدر دلمان برایش تنگ شده بود.

فیلم «مصائب شیرین ۲» به عنوان دنباله‌ای بر اثری محبوب، بار سنگینی از توقعات را بر دوش می‌کشد. این فیلم تلاش می‌کند تا ضمن حفظ روحیه‌ کمدی-درام قسمت اول به موضوعات جدیدتری نیز بپردازد و به ورطه تکرار نیفتد. درواقع کارگردان بسیار تلاش دارد تا هیچ‌کس با دیدن فیلم با خودش نگوید که چرا کارگردان این اثر را ساخته و مگر لزومی برای تهیه و تولید این دنباله وجود داشت؟ کارگردان اثری ساخته که می‌تواند به‌صورت مستقل دیده و پسندیده شود و با نیم‌نگاهی به گذشته، مشکلات جدیدی از جوانان امروزی را مطرح می‌کند که در زمان اکران فیلم نخست، خبری از آن‌ها نبود.

داستان فیلم به نوعی ادامه‌ زندگی شخصیت‌های فیلم نخست در گذر زمان است اما همانطور که گفته شد، کسانی که فیلم اول را ندیده‌اند هم می‌توانند با دنباله زندگی این افراد همراه شوند با این حال واضح است که تماشاگران فیلم قبل، خیلی بهتر و زودتر با دنیای «مصائب شیرین ۲» اخت می‌گیرند. فیلم برای تازه‌واردان به دنیای آن یک اثر تجربی خواهد بود که با هنر کارگردان روبرو خواهند شد و برای تماشاگران اثر قبلی، یک دنباله جذاب و دیدنی است. یکی از نقاط قوت این فیلم، ایجاد جو صمیمی و خانوادگی است و روابط بین شخصیت‌ها و دیالوگ‌های طنزآمیز، فضایی گرم و صمیمی را برای مخاطب فراهم می‌کند.

مصائب شیرین ۲ در سینما آنلاین فیلم‌نت

عنوان فیلم چه در همان زمان اکران فیلم اول چه در حال حاضر، حکایت از دنیای جوانان امروز کشور دارد؛ جوانانی که در دنیای پر از مشکلات جامعه در کشور زندگی می‌کنند اما با وجود این کوه مشکلات، هوای همدیگر را دارند. مصیبت‌های شیرین در زندگی همه جوانان این مرز و بوم وجود دارد، چه جوانان ۲۰ ساله دیروز چه آن‌ها که در حال حاضر سی و اندی سال دارند و پا به دنیای میان‌سالی گذاشتند، تنها جنس مصیبت‌ها تغییر پیدا کرده است و «شیرین» بودن تمام این اتفاق‌های شوم، هنری است که از دل جوانان ایرانی برمی‌آید. داستان «مصائب شیرین ۲»  یک ادامه‌ ساده  نیست و کارگردان این فیلم سعی می‌کند تا با پرداختن به موضوعاتی همچون مهاجرت، نسل جدید (بخوانید نسل زد که این روزها همه جا از آن حرف زده‌ می‌شود) و تعارض بین سنت و مدرنیته (برخورد نسل قبل با نسل جدید که دریا دریا بین‌شان فاصله افتاده)، عمق بیشتری به داستان ببخشد. فیلم یک اثر جامعه‌شناسانه نیست اما سعی می‌کند نگاهی عمیق و نه‌سطحی به مشکلات جامعه داشته باشد و به‌دور از شعارزدگی، حرف خود را بزند. با این حال، در برخی موارد، روایت فیلم کمی شتاب‌زده عمل می‌کند و فیلمنامه بدون پرداخت دقیق و درست به برخی موضوع‌های مطرح شده، به‌سادگی از آن‌ها گذر می‌کند؛ توگویی که فیلمنامه قصد دارد یک کلکسیون از مصیبت‌های آشنای امروز را برایمان ردیف کند و به همه‌چیز اشاره کند اما تنها به چند مورد معدود بپردازد. همچنین، برخی از زیر‌پلات‌ها می‌توانستند بهتر توسعه یابند. ناگفته نماند برخی از شخصیت‌ها، به‌خصوص شخصیت‌های جدیدتر، به اندازه کافی شناسنامه ندارند و در حد کاراکترهای مقوایی باقی می‌مانند.

شخصیت‌ها در طی فیلم رشد می‌کنند و تغییراتی در آن‌ها ایجاد می‌شود. کاراکتر ترلان پروانه در این فیلم تحولات قابل توجهی را تجربه می‌کند. او از دختری نوجوان و پرشور، به زنی جوان و مسئولیت‌پذیر تبدیل می‌شود. ترلان در مسیری که در طول فیلم پیش می‌گیرد، استقلال بیشتری پیدا می‌کند و به دنبال کشف هویت خود می‌رود. با این حال، این استقلال با چالش‌هایی همراه است و او مجبور است بین ارزش‌های گذشته و آینده خود تعادل برقرار کند.  اما این رشد شخصیت‌ها همیشه هموار نیست و گاهی با نوساناتی همراه است که از منطق کمی تا قسمتی دور می‌شود. علیرضا داوودنژاد با سبکی آشنا و شخصی، فیلم را کارگردانی کرده است. استفاده از لوکیشن‌های متنوع و نورپردازی مناسب به زیبایی بصری فیلم افزوده است. استفاده از لوکیشن‌های خارجی در فیلم، به ویژه سئول به غنای بصری فیلم افزوده و به مخاطب اجازه می‌دهد تا با فرهنگ و سبک زندگی متفاوتی آشنا شود. این لوکیشن‌ها به عنوان کنتراست عمل و تفاوت‌های فرهنگی را برجسته‌تر می‌کنند. با این حال، در برخی صحنه‌ها، کارگردانی کمی اغراق‌آمیز بوده و به طنزهای تصویری بیش از حد تکیه شده است. فیلم «مصائب شیرین ۲» اثری نیست که بخواهد لودگی و کمدی را با خود به دوش بکشد و گاهی سطح شوخی‌ها بیشتر از فیلم فاخری است که سعی دارد به مشکلات جامعه بپردازد.

شاید مهمترین پرسشی که پس از دیدن این فیلم «مصائب شیرین ۲» به ذهن مخاطب برسد این باشد که آیا فیلم توانسته است به خوبی به تعارض بین نسل‌ها و ارزش‌های مختلف بپردازد؟ فیلم «مصائب شیرین ۲» به خوبی به این تعارض پرداخته است. با نشان دادن اختلاف نسل‌های مختلف در خانواده داوودنژاد، به ویژه بین نسل پدر و دختر، این فیلم به خوبی تفاوت در نگرش‌ها، ارزش‌ها و سبک زندگی را به تصویر کشیده است. ترلان پروانه به عنوان نماینده نسل جوان، ارزش‌های مدرنیته و استقلال را دنبال می‌کند در حالی که پدرش، رضا داوودنژاد، به ارزش‌های سنتی و خانواده پایبند است. این تضاد در بسیاری از صحنه‌های فیلم به چشم می‌خورد و به یکی از محورهای اصلی داستان تبدیل شده است.

هر دو قسمت فیلم «مصائب شیرین» دارای نقاط قوت و ضعف خاص خود هستند. قسمت اول، به عنوان یک فیلم معرفی، بیشتر روی روابط خانوادگی و داستان عاشقانه تمرکز دارد. در حالی که قسمت دوم، به موضوعات اجتماعی‌تر و پیچیده‌تری می‌پردازد. این فیلم، یک کمدی خانوادگی سرگرم‌کننده است که لحظات شیرین و دلنشینی را برای مخاطب فراهم می‌کند. علی سرتیپی تلاش مضاعفی برای به‌ثمر نشستن «مصائب شیرین ۲» داشته و رنگ اکران دیدن این اثر مدیون تلاش‌های این تهیه‌کننده سینما است و حالا فرصت تماشای آن در پلتفرم فیلم‌نت نیز برای همه به‌دست آمده است؛ فرصتی طلایی که امکان تماشای اثری مستقل، حرف‌دار و غیرتکراری در سینمای ایران را به مخاطب می‌دهد که علی‌رغم برخی ضعف‌های فیلمنامه، به‌دل مخاطب می‌نشیند. این فیلم تلاش کرده است تا از قالب کلیشه‌های فیلم‌های خانوادگی ایرانی خارج شود و به موضوعات جدیدتری بپردازد. با این حال، از نظر ساختار روایی و طنز، شباهت‌هایی با سایر فیلم‌های کمدی-درام ایرانی دارد.

پ.ن: دیدن رضا داوودنژاد با آن چشم‌های پرروح در فیلمی که درباره زندگی و بهتر زندگی کردن است در حالی که او دیگر در میان ما نیست، غم سنگینی را روی سینه تماشاگر می‌نشاند، دیدن «مصائب شیرین ۲» که یک فیلم به سبک داوودنژادها است، شاید بهترین خداحافظی باشکوه با این بازیگر پرپتانسیل و کمتر دیده شده در تاریخ سینمای معاصر ایران باشد.

آرش پارساپور

بیشتر بخوانید

معرفی و بررسی مصائب شیرین ۲