«نبرد نخستین»؛ از ویتنام تا دنیای دایناسورها!

به گزارش فیلم‌نت نیوز، فیلم سینمایی «نبرد نخستین» نوشته ایتان پِتوس و لوک اسپارک و به کارگردانی لوک اسپارک، محصول سال ۲۰۲۵ استرالیا است که براساس اقتباسی از کتاب «نبرد نخستین» اثر ایتان پِتوس ساخته شده و رایان کِوانتن، تریشیا هِلفر، نیک وِچلر، جِرمی پیوِن، آنتونی اینگروبار، آرون گِلنان، کارلوس سانسون، آلبرت موآنگی، آدولفوس وایلی، بازیگران اثر هستند. «نبرد نخستین» با بودجه ۷ میلیون دلاری تولید شده، اکران محدودی در ایالات متحده آمریکا و استرالیا داشته و هم‌اکنون در پلتفرم فیلم‌نت در حال پخش است.

در خلاصه داستان اثر چنین آمده است: «یک گروه شناسایی در جنگ ویتنام به دره‌ای دور افتاده در یک جنگل اعزام می‌شوند و آنها پس از ورود، متوجه می‌شوند که موجودات ماقبل تاریخ نیز در آنجا هستند.»

«نبرد نخستین» در فیلم‌نت

فیلم سینمایی «نبرد نخستین» ترکیبی از فیلم‌های جنگی کلاسیک با موضوع جنگ ویتنام و مجموعه سینمایی «پارک ژوراسیک» ساخته استیون اسپیلبرگ است و سازندگان اثر از آن‌ها، با ارجاع به فیلم‌های علمی تخیلی ساخته‌شده درباره آلمان نازی و آزمایش‌های عجیب غریب انسانی گماشتگان هیتلر مثل ورود هیولاها از دنیای دیگر در قسمت نخست فیلم سینمایی «پسر جهنمی» ساخته نیک مارشال، فیلمی می‌سازند که هیچ کدام از آنها نیست و به دنیای خودش تعلق دارد.

یک ساعت اولیه اثر به علت ارجاع های سینمایی متعدد به آثار مطرح دنیای سینما، چنگی به دل نمی‌زند و بیش از آنکه سازنده دنیای خودش باشد، از دنیای فیلمسازان دیگر گرته‌برداری می‌کند بنابراین به دلیل عظمت دنیاهای فیلمسازان دیگر، خلاقیت‌های روایی و شخصیت‌پردازی همانند ارجاع به دنیاهای موازی و همچنین، جابجایی یک ژنرال روسی با یک ژنرال آلمانی به اندازه‌ای که باید، به چشم نمی‌آید و زیر عظمت آن دنیاها خُرد می‌شود.

پس از یک ساعت نخست، «نبرد نخستین» با مشخص شدن گره‌افکنی اصلی، رابطه کاراکترها با هم و دنیای داستان و نزدیک شدن فیلمساز به دنیای خودش، ریتم مناسب را می‌یابد و بخشی از آنچه که در یک ساعت گذشته، وجودش بی‌دلیل می‌نمود، تبدیل به چرخ دنده‌ای برای حرکت و پیشبرد روایت می‌شود.

با توجه به اینکه روایت اثر با نگاهی خلاقانه و به روز شده به مجموعه سینمایی «پارک ژوراسیک» می‌نگرد، نمایش ندادن دایناسورها در سکانس‌های افتتاحیه، توجیه منطقی ندارد زیرا در پوستر رسمی و خلاصه داستان اثر، ارجاع به دایناسورها وجود دارد از این‌رو تعلیق مورد نظر سازندگان «نبرد نخستین» به درستی اتفاق نمی‌افتد.

موسیقی‌های پخش شده در طول اثر در سبک‌های جاز، R & B و راک، همسو با روایت است به صورتی که تصاویر را تکمیل می‌کند و همچنین به خوانش توام با احترام سازندگان اثر به «سبک زندگی و روحیه آمریکایی» تجلی می‌بخشد و همه آنها مرهون نبوغ فِردریک ویدمن در آهنگسازی و انتخاب موسیقی برای «نبرد نخستین» است.

ایتان پِتوس و لوک اسپارک نویسندگان می‌کوشند که جهانی که با دایناسورها می‌سازند، در جزئیات ریز تفاوت خودشان را با آثار دیگر نشان دهند همانند صحنه‌ای که دایناسورهای پرنده، دل و روده ویتنامی ها را از سینه بیرون می‌کشند در صورتی که در دیگر آثار مرتبط با دایناسورها، همه دایناسورها آدم‌ها را یک لقمه چپ می‌کنند.

سربازان آمریکایی جنگ ویتنام در «نبرد نخستین» همانند «غلاف تمام فلزی» ساخته استنلی کوبریک و «نخستین خون» به کارگردانی تِد کوچِف، خونخوار، درنده‌خو و تشنه خون نیستند بلکه تنها جایی که لازم است دست به اسلحه می‌برند و فقط به صرف بیگانه بودن، به سوی روس ها و ویتنامی ها شلیک نمی‌کنند و حتی به بیوه دانشمند روس یاری می‌رسانند که چنین نگاه توام با احترامی به سربازان آمریکایی جنگ ویتنام در سینمای هالیوود به ندرت به چشم می‌خورد و سربازان آمریکایی جنگ ویتنام و در یک نگاه جامع، همه سربازان آمریکایی در سینمای هالیوود، به شکل خلافکاران و بی‌خانمان‌های آینده ترسیم می‌شوند و همه آنها به یک پوچی پس از شرکت در جنگ ها می‌رسند انگار که جان‌فشانی های آنها، به کل بی‌معنی بوده است؛ نگاهی که «نبرد نخستین» در برابرش می‌ایستد و یادآور می‌شود که ایالات متحده آمریکا برای جلوگیری از نفوذ کمونیسم در جنگ ویتنام شرکت جست و با وجود شکست نهایی آمریکا، آنها برای هدفی والا پا به جنگ نهادند در نتیجه باید احترام تمام جانباختگان و زخم‌خوردگان متاثر از جنگ ویتنام نگه داشته شود.

فیلمبرداری وِید مولر دیگر نقطه قوت اثر است و تصاویرش تعلیق مناسب را می‌آفریند هرچند در حوزه تدوین، لوک اسپارک که همزمان نویسنده و کارگردان «نبرد نخستین» است، می‌توانست با حذف برخی سکانس‌ها، ریتم بهتری به اثر بدهد و کاری کند که گره‌افکنی اصلی در دقیقه ۶۰ اتفاق نیافتد چون در ساختار سه پرده‌ای، زمانِ خیلی دیری برای رخ دادن محسوب می‌شود.

«نبرد نخستین» با وجود خلاقیت‌های ریز و درشت سازندگان، اثری متوسط به شمار می‌آید و اینجاست که گرته‌برداری از دنیاهای فیلمسازان دیگر، مهم‌ترین ضرر را به اثر می‌رساند و سازندگان بیش از آنکه برای خلق دنیای خودشان در میان دنیاهای دیگر مورد تشویق قرار بگیرند، برای شباهت‌های غول‌آسا از کسب نمره قبولی باز می‌مانند.

فرزاد جمشیددانایی