بررسی اولین تجربه کارگردانی ایشانا نایت شیامالان
«نگهبانان» (The Watchers) شما را می‌ترسانند
به گزارش فیلم‌نت نیوز، ایشانا نایت شیامالان (Ishana Night Shyamalan)، دختر ام. نایت شیامالان (M. Night Shyamalan)، کارگردان سرشناس فیلم‌های فراطبیعی و ترسناک، با فیلم «نگهبانان» (The Watchers) اولین کارگردانی خود را تجربه کرده است. این فیلم که براساس کتابی از ای.ام. شاین (A. M. Shine) نوشته شده، بین خیال‌پردازی‌های فانتزی و وحشت در حرکت است.
جدا کردن فیلم «نگهبانان» از سایه سنگین خانواده شیامالان دشوار است به ویژه که آنها سال پرماجرایی را پشت سر گذاشته‌اند. این خانواده با سرعتی خیره‌کننده به کانون توجهات تبدیل شده‌اند و زمزمه‌هایی درباره ساخت یک رئالیتی شو درباره زندگی آنها به گوش می‌رسد.
ستاره این خانواده، سلکا شیامالان (Saleka Shyamalan)، امسال در فیلم «تله» به کارگردانی پدرش، ام. نایت شیامالان در نقش یک خواننده پاپ در کنار جاش هارتنت ظاهر خواهد شد. سلکا پیش از این آهنگ‌هایی را برای سریال «خدمتکار» و فیلم هیجان‌انگیز «پیر» (۲۰۲۱) ساخته پدرش خوانده بود اما قبل از «تله»، شاهد اولین تجربه کارگردانی دختر دیگر ام. نایت شیامالان، ایشانا، با عنوان «نگهبانان» بودیم. فرزند وسط خانواده شیامالان پیش از این در هر دو عرصه سینما و تلویزیون با پدرش همکاری داشته است.
درباره فیلم ترسناک نگهبانان (The Watchers)
استودیو: برادران وارنر
تاریخ انتشار: ۷ ژوئن ۲۰۲۴
کارگردان و فیلمنامه‌نویس: ایشانا نایت شیامالان
بازیگران: داکوتا فانینگ، جورجینا کمپبل، اولیور فینگان، آلون فوئره
رده سنی: PG-13
مدت زمان: ۱ ساعت و ۴۲ دقیقه
خلاصه داستان فیلم ترسناک نگهبانان (The Watchers)
وضعیتی که قهرمان داستان، مینا با بازی داکوتا فانینگ، در آن گرفتار می‌شود، معماگونه است اما این معما با تعلیق‌های مختلفی در ساختار فیلمنامه همراه است. او یک آمریکایی تنهاست که در ایرلند زندگی می‌کند و روزها در فروشگاه حیوانات خانگی کار می‌کند و شب‌ها را با غریبه‌ها می‌گذراند. او مامور می‌شود تا پرنده منحصر به فردی را به باغ وحش بلفاست تحویل دهد، اما سفر او به آن جا به نحوی او را به وسط یک جنگل مرموز می‌کشاند؛ جایی که گوشی و ماشینش ظرف چند دقیقه از کار می‌افتند.
مینا شروع به دویدن می‌کند و در یک سنگر کوچک، با زنی به نام مادلین با بازی آلون فوئره روبرو می‌شود که او را به داخل سنگر می‌برد.
سیرا با بازی جورجینا کمبل و دنیل با بازی الیور فینگان نیز در این سنگر که به آن «قفس» می‌گویند حضور دارند. قفس از سه دیوار و یک پنجره بزرگ یک‌طرفه تشکیل شده که به عنوان آینه برای آنها و نمایشگاهی برای موجودات جنگل، یعنی همان نگهبانان، عمل می‌کند.
هر شب، کابوسی هولناک تکرار می‌شود. گروه موظف است در سکوت مطلق، مانند مانکن در قفس صف بکشند و منتظر ورود موجودات ناشناخته در تاریکی شب باشند. مادلین، سیرا، دنیل و حالا مینا، ماه‌هاست که در اسارت جنگلی اسرارآمیز گرفتار شده‌اند. ساختار پیچ در پیچ و وسعت غیرقابل اندازه‌گیری جنگل، پیدا کردن راه خروج قبل از تاریکی را تقریبا غیرممکن می‌کند. گویی این جنگل با ساختاری پیچیده و وسعتی بی‌انتها، راهی برای فرار پیش روی آنها نمی‌گذارد.
بقای آنها، به اطاعت از قوانینی ساده اما حیاتی گره خورده است؛ حضور در قفسی مخوف و خوش‌آمدگویی شبانه به موجوداتی که به آنها «نگهبانان» می‌گویند. روزها در امنیت نسبی می‌گذرد، اما غروب که فرا می‌رسد، تاریکی مطلق، همراه با وحشت و اضطراب، بر جنگل سایه می‌افکند. سرپیچی از هر کدام از این قوانین، مجازاتی هولناک و مرگبار در پی خواهد داشت.
نگاهی به فیلم ترسناک نگهبانان (The Watchers)
شیامالان در «نگهبانان» تلاش زیادی برای ارائه توانایی‌هایش می‌کند. منبع اقتباس، پتانسیل زیادی برای دنیاسازی، صحنه‌پردازی و شخصیت‌پردازی دارد اما ابزار محدود شیامالان به شدت به چشم می‌خورد. کمبود خلاقیت و جسارت در «نگهبانان» به چشم می‌خورد و تکیه‌اش تنها به فیلمنامه‌ای دست و پا گیر است. این فیلم پر از دیالوگ‌های بی‌محتوا و تعهد ضعیف به ژانر است و در تلاش برای تثبیت هویت و سطح بلوغ خود به مشکل برمی‌‌خورد. شخصیت مادلین به طور مداوم در مورد خشونت وحشتناک نگهبانان هشدار می‌دهد، اما وحشت چندانی از آنها در فیلم نمی‌بینیم.
شیامالان در کارهای رمزآلود بهتر از ژانر وحشت عمل می‌کند، اما اجرای او به انتخاب‌های کورکورانه شباهت دارد و در نتیجه «نگهبانان» پایه‌ای سست دارد.
در «نگهبانان»، طراحی موجودات جنگل در تاریکی بسیار جذاب است. ترس و تنش را می‌توان در سکانس‌های شبانه با سایه‌ها و جزئیاتی که خودشان ناقص هستند ببینیم اما شیامالان اشتباه کلاسیکی را مرتکب می‌شود؛ موجودات را به نور می‌کشاند و هیولامندی آنها را با طراحی تکراری و آشنایی جایگزین می‌کند.
«نگهبانان» از نظر تماتیک، ایده‌ای تکراری دارد. از خواهر دوقلوی مینا که به طور گذرا به او اشاره می‌شود تا طوطی‌ای که در طول فیلم با خود حمل می‌کند و افسانه نگهبانان همگی عناصر کلاسیکی از ژانر وحشت هستند. در واقع شیامالان با ایده‌های فردیت و بقا به سبک داروین دست و پنجه نرم می‌کند. قفس به مثابه صحنه نمایش ظاهر می‌شود و تنها DVD که گروه برای سرگرمی خود در اختیار دارد، یک فصل از مجموعه «لانه‌ی عشق» است که به وضوح تقلیدی مضحک از برنامه «جزیره عشق» به شمار می‌آید. شباهت این برنامه با گروهی منزوی که در کنار هم زندگی می‌کنند تا سرگرمی دیگران باشند، آشکار است، اما مضمون اصلی داستان مشخص نیست. شاید شیامالان با استفاده از قفس قصد دارد تا کنایه‌ای به خودِ عمل اجرا (رفتارها و جملاتی که از دنیای تلویزیون در واقعیت تقلید می‌شود) بزند، یا شاید می‌خواهد به این موضوع بپردازد که چگونه از شخصیت افراد مشهور در رفتارمان استفاده می‌کنیم. با این حال، کمبود عمق در پرداخت شخصیت‌ها و ظرافت‌های داستان، این موضوع را در حد یک فرضیه باقی می‌گذارد.
بازی‌ها در «نگهبانان» ضعیف هستند و قربانی فیلمنامه‌ای ناپخته و دیالوگ‌های سردرگم‌کننده می‌شوند. دیالوگ‌های سنگین، مخالف شخصیت کاراکترها هستند و ظرافت کمی برای بازیگران باقی می‌گذارند. فانینگ به خوبی، پوچی مینا را بازی می‌کند. خونسردی و جدیت او تروما را پنهان می‌کند، اما در لحظاتی که نیاز به اوج گرفتن و ناامیدی است، ضعیف عمل می‌کند. کمپبل که به بازی کردن در ژانر ترسناک عادت دارد، شخصیت جذاب فیلم است. این که کمترین دیالوگ فیلم از آن اوست، احتمالا گواهی بر این موضوع است.
نظر منتقدان درباره فیلم ترسناک نگهبانان (The Watchers)
نظر اکثر منتقدان درباره فیلم «نگهبانان» تقریبا یکسان بوده‌است. در زیر برخی از مهم‌ترین نظرات را با هم مرور می‌کنیم:
راجر ایبرت:
«نگهبانان» بین اطلاعات فشرده داستانی، دیالوگ‌های سنگین و روایتی پر‌حجم گیر کرده و جایی برای نفس کشیدن باقی نمی‌گذارد. شیامالان در انتخاب بین افسانه و یک داستان ترسناک مردد است و پتانسیل فیلم در تردید او گم می‌شود. با وجود این که ایده‌ها و تلاش‌هایی برای عمق بخشیدن به داستان وجود دارد، اما آنها کم‌رنگ هستند و فیلم در تثبیت خود شکست می‌خورد. «نگهبانان»، حس کنجکاوی بیننده را برمی‌انگیزد اما این حس هرگز به طور کامل برآورده نمی‌شود.
گاردین:
فیلم «نگهبانان» هرچه جلوتر می‌رود، در میان آشفتگیِ اسطوره‌شناسی مضحک و تلاش‌های ضعیف برای گنجاندن نمادپردازی‌های «مسائل مهم» گم می‌شود. لحظات تاثیرگذار پراکنده‌ای مانند صحنه فاش شدن ماهیت موجودات در دل شب وجود دارند که با نورپردازی ماهرانه و طراحی کابوس‌وار ساخته شده‌اند که نشان می‌دهد قدرت کارگردانی شیامالان بیشتر از نویسندگی است.
ورایتی:
کارگردانی شیامالان قابل قبول است، اما فیلمنامه بیشتر شبیه به مجموعه‌ای از ایده‌های دم‌دستی و بی‌ربط به هم است که در ژانر وحشت جا داده شده‌اند. هرچه فیلم پیش می‌رود، نه تنها ترسناک‌تر نمی‌شود، بلکه تاثیرگذاری‌اش را هم از دست می‌دهد.
سخن آخر
همانطور که ملاحظه کردید، کارگردانی فیلم «نگهبانان» چیزی بود که توانست نظر منتقدان را به خود جلب کند. با وجود آن که از اکران این فیلم تنها چند روز می‌گذرد اما هیاهوی زیادی پیرامون آن شکل گرفته‌است. با تمام این‌ها، «نگهبانان» اثری است که ارزش دیدن دارد گرچه شاید شما هم نظرتان متفاوت باشد.
تریلر فیلم ترسناک نگهبانان (The Watchers)
امیرمحمد صنایعی
