«کارناوال» مدرسه استعدادیابی رامبد جوان

به گزارش فیلم نت نیوز، «کارناوال» تازه‌ترین پروژه رامبد جوان است که به صورت اختصاصی از فیلم‌نت پخش می‌شود. برنامه‌ای با اجرای رامبد جوان که با همان تیم خلاق پشت‌صحنه‌اش تولید شده و عملاً یکی از مهم‌ترین تجربه‌های سرگرمی-واقع‌نمای این سال‌ها در شبکه نمایش خانگی است. ترکیب فرم تلویزیونی، ریتم پلتفرم‌های آنلاین و رویکرد شخصی رامبد در کشف و میدان‌دادن به استعدادهای جوان، «کارناوال» را به یک محصول متفاوت تبدیل کرده؛ تجربه‌ای که نه از تلویزیون آمده و نه شبیه هیچ‌کدام از شوی‌های رایج امروز است. در ادامه می خواهیم با دقت بیشتری به این برنامه بپردازیم:

یک: «کارناوال» فقط یک شوی سرگرمی نیست و برخلاف ظاهر پرزرق‌وبرقش، در لایه‌های زیرینش یک بیانیه و مانیفست دارد؛ بیانیه‌ای درباره شنیدن، مطالبه‌گری و دفاع کردن.
ساختار برنامه، با هدایت رامبد جوان روی صحنه جوری پیش می‌رود که ترکیبی از هیجان کنترل‌شده، مواجهه مستقیم و داشتن حق دفاع است؛ چیزی شبیه همان تجربه روزانه‌ای که در اینستاگرام یا توییتر داریم. با این تفاوت که این‌بار نه کامنت‌ها مجازی‌ هستند و نه قضاوت‌ها ناشناس یا با صفحات فیک.

مدرسه استعدادیابی رامبد جوان

دو: دیگر دلیل مهم بودن «کارناوال» نکته مهمی ست. رامبد جوان در چند کار آخرش نشان داده با تعمد به سمت مسئولیت‌ و میدان‌دادن به نیروهای جوان رفته است.
آن چیزی که در پشت صحنه کارهای او اتفاق می‌افتد بیشتر شبیه یک مدرسه استعدادیابی است تا صرفاً جمع کردن تیم تولید.
مثال‌های روشنش هم کم نیستند؛ امیرحسین قیاسی و ابوطالب حسینی که از دل همین روند به چهره‌های موفق یوتیوب تبدیل شدند، حالا رکوردهای ویو و درآمد را در دست دارند. جوان در «کارناوال» هم همین مسیر را ادامه داده: تبدیل نیروهای تازه‌کار به کارگردان و تولیدکننده بخش‌های مختلف. این‌ کار تنها یک ژست «بیگ‌پروداکشن» نیست، بلکه ادامه همان خط‌مشی کشف و تربیت نیروست؛ همان رویکردی که سال گذشته در جشنواره فجر، نتیجه‌اش در اثر محمود کریمی یعنی «بچه‌مردم» پیدا شد؛ کسی که در یکی از مهم‌ترین آیتم‌های خندوانه حضور تاثیرگذار داشت.

حمله کنید اما دفاع را هم خوب گوش کنید

سه: هسته مرکزی «کارناوال»، یک دعوت صریح به قضاوت است. برخلاف بسیاری از برنامه‌های سرگرمی که با شعار «قضاوت نکنید» پیش می‌روند، این‌جا از مخاطب خواسته می‌شود قضاوت کند اما نه قضاوتی بی‌ضابطه؛ قضاوتی که همراه با حق دفاع است؛ چشم در برابر چشم و توضیح در برابر توضیح. در نتیجه ساختاری می‌بینیم که هم هیجان دارد و هم عدالت را رعایت می‌کند. شکل‌گیری این فرآیند به تماشاگر یادآوری می‌کند که انتقاد محترمانه و حتی منفی با شنیدن دفاعیه یک واکنش بالغانه است. نگذریم که در این بین مخاطبش را هم مطالبه گر پیش می‌برد تا دیگر به تماشای هر چیزی رضایت ندهد!

با الگوریتم اینستاگرام اما کاملا غیرمجازی

چهار: مقایسه این الگو با فضای مجازی، نقطه قوت کارناوال است. همان‌طور که تولید محتوا در شبکه‌های اجتماعی با یک استوری یا پست، موجی از نظرها، نقدها، انتقادها و هیجان لحظه‌ای ایجاد می‌کند، در این‌جا همان چرخه تکرار شده با این تفاوت که همه چیز واقعی و رو‌در‌روست. افراد نه پشت پروفایل ناشناس، بلکه در یک صحنه رسمی، رأی می‌دهند، شادی و غم می‌سازند و همزمان مطالبه‌گری می‌کنند.
این الگوی مشارکت جمعی، یکی از ویژگی‌های یک جامعه سالم است؛ جامعه‌ای که تماشاگر فقط مصرف‌کننده نیست و این است که متوجه میشویم «کارناوال» چیزی فراتر از شو هست.

نقطه ضعف؛ طولانی شدن آیتم‌ها

پنج: در کنار نقاط قوت، برنامه آسیب‌هایی هم دارد. زمان طولانی و ریتم کند برخی بخش‌ها، از جمله گفت‌وگوهای زیاد با عروسک یا آیتم‌های اسپانسری متعدد، گاهی ضرباهنگ برنامه را می‌شکند. همین مسئله باعث می‌شود مخاطب امروز، که به تماشای فست‌فودی و اسکرول سریع عادت کرده، نتواند یک‌بارۀ کل برنامه را دنبال کند. در عمل، بسیاری ترجیح می‌دهند بخش‌های جداگانه مانند مسابقه، دفاعیه‌ها یا صحبت‌های تک‌نفره رامبد جوان را در شبکه‌های اجتماعی ببینند.

حیف که تلویزیون رامبد جوان را از دست داد

شش: با وجود این کاستی‌ها، رامبد جوان با «کارناوال» موفق است؛ و بله تایید او که مخاطبش بسیار کمتر از تلویزیون است درست است و این حسرت را به دل ما می‌اندازد که کاش همچنین تجربه ای در تلویزیون ملی مردم، اتفاق می‌افتاد و حتما میتوانست به یکی از پربیننده ترین برنامه های دو دهه اخیر تبدیل شود.
و حیف …..