به گزارش فیلم نت نیوز، در این مقاله از فیلم نت نیوز به نقد و بررسی فیلم «یک درد واقعی» (A Real Pain) خواهیم پرداخت و خواهیم دید که یکی از ۱۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۴ چگونه به کنکاش در درد و گذشته می‌پردازد.

فیلم‌ها به طرز عمیقی نگاه ما به جهان، تاریخ و حتی خودمان را تغییر می‌دهند. از طریق داستان‌های مختلف ما را به سفر در زمان‌ها و مکان‌های مختلف می‌برند تا به نگاه و اندیشه‌ی درست‌تری برسیم. فیلم‌هایی مثل «فهرست شلیندر» و «پیانیست» با رویکرد جدی و عمیق به موضوعات تاریخی مانند هولوکاست، ما را به یادآوری دردهای گذشته واداشته‌اند اما فقط فیلم‌های درام و سنگین می‌توان به درد و گذشته پرداخت؟ فیلم «یک درد واقعی» که توسط جسی آیزنبرگ کارگردانی شده است، با استفاده از کمدی و داستانی شخصی به موضوعاتی سنگین و دردناک پرداخته و به خوبی نشان می‌دهد که برای گفتن حرف‌های جدی، حتما نیازی به لحن جدی نیست. با ما در این مقاله از فیلم نت همراه باشید تا به نقد و بررسی یک از ۱۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۴ بپردازیم.

یک درد واقعی در فیلم نت

پرسشی آیرونیک

«یک درد واقعی» داستان دو پسرعمو، دیوید و بنجی است که برای اولین بار به لهستان سفر می‌کنند تا خانه مادربزرگ تازه گذشته‌شان را برای اولین و شاید آخرین بار ببینند. این سفر که به نظر می‌رسد که یک بازدید تاریخی است، اما به سفری عمیق و درونی تبدیل می‌شود. آن‌ها با گذشته‌ خانوادگی، هویت یهودی و حتی دردهای شخصی خود روبه‌رو می‌شوند. این فیلم تنها یک درام تاریخی نیست و با استفاده از خنده و حس خاصی از خودانتقاد، ما را به تفکر درمورد درد واقعی و معنای آن سوق می‌دهد.

موضوع اصلی فیلم، این است که درد واقعی چیست؟ فیلم با این سوال در پس ذهن ما شروع می‌شود و ما را به دنبال پاسخ‌های مختلف می‌کشاند. آیا درد واقعی در گذشته‌ تلخ تاریخی است؟ درد واقعی در از دست دادن عزیزان است؟ یا در مشکلاتی است که در زندگی‌های روزانه‌ ما پنهان شده و ما به آن‌ها توجه نمی‌کنیم؟

ما با همراهی این سوال به تماشای این فیلم می‌نشینیم تا شاید در جایی از آن به پاسخ حقیقی برسیم، اما فیلم با زیرکی هرچه تمام‌تر پاسخ این پرسش را در پایان برعهده‌ خود ما قرار می‌دهد تا هریک از اما با توجه به آنچه تا پایان دیده‌ایم، خود تصمیم بگیریم که درد واقعی چیست.

سبک خاص کارگردانی

جسی آیزنبرگ با رویکردی منحصربه‌فرد به کارگردانی این فیلم پرداخته است. او توانسته است با تلفیق عناصر کمدی و درام، یک داستان قوی و چندلایه خلق کند. یکی از ویژگی‌های کارگردانی او، استفاده از خنده به عنوان ابزار مقابله با دردهای عمیق است. این خنده، که از سنت طولانی خنده یهودی الهام گرفته شده، به ما کمک می‌کند تا با موضوعات سنگین به شکلی قابل دسترس و هماهنگ برخورد کنیم.

آیزنبرگ با تجربیات زندگی خود و پیشینه نویسندگی‌اش، یک داستان شخصی و صمیمی خلق کرده است. او به خوبی توانسته است بازیگران را هدایت کند و اجراهای قوی از آن‌ها به دست آورد به ویژه کیران کالکین که نقش بنجی را ایفا می‌کند، با اجراهایی کاتارسیس‌گونه توانسته است به دل‌ها نفوذ کند.

روایت‌پردازی آیزنبرگ نیز بسیار چندوجهی است. او نقش‌های نویسنده، کارگردان و یکی از بازیگران اصلی را در فیلم برعهده داشته است. این امر به او اجازه داده تا کنترل کاملی بر روایت داستان داشته باشد و داستان را به صورتی یکپارچه و متراکم بسازد.

بررسی عمق عاطفی

«یک درد واقعی» به طور عمیق در موضوعات رنج‌های بین نسلی، میراث فرهنگی و تاثیر طولانی‌مدت هولوکاست پرداخته است. فیلم نشان می‌دهد که ارث هولوکاست چگونه زندگی‌های نسل‌های بعدی را شکل می‌دهد و چگونه دردهای گذشته به دردهای فعلی تبدیل می‌شوند.

علاوه بر این، فیلم به موضوعاتی مثل هویت یهودی و تنش بین زندگی دینی و دنیوی پرداخته است. تنظیم فیلم در لهستان، کشوری که تاریخ غنی و در عین حال دردناکی از یهودیت دارد نیز، این موضوعات را بیشتر تقویت می‌کند.

اما مهم‌تر از همه، فیلم به ما یادآور می‌شود که درد واقعی نه تنها در گذشته‌های تاریخی است، بلکه در زندگی‌ روزمره ما نیز پنهان شده است. درد ممکن است در از دست دادن چیزی که برای ما ارزشمند است یا حتی در ترس از دست دادن همه‌چیز نهفته باشد.

در آخر

«یک درد واقعی» حاوی سوال‌های عمیقی است که در ذهن‌های همه‌ ما نهفته است. شاید بد نباشد به بهانه‌ تماشای این فیلم، بار دیگر به این پرسش‌ها و جواب‌هایمان به آن‌ها فکر کنیم.

اگر هنوز این فیلم را ندیده‌اید، فیلم نت توصیه می‌کند که در شبی آرام، به همراهی بنجی و دیوید با سفری به لهستان و درونتان بروید. برایمان از خاطرات این سفر بنویسید.

حامد اناری