بریژیت باردو اسطوره سینمای فرانسه درگذشت

به گزارش فیلم نت نیوز به نقل از گاردین، بریژیت باردو، ستاره نامدار سینمای فرانسه که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۶۰ به شهرتی خیره‌کننده رسید و بعدها از دنیای بازیگری فاصله گرفت، در سن ۹۱ سالگی چشم از جهان فروبست.

جنجال‌های سیاسی بریژیت باردو

باردو با فیلم «و خدا زن را آفرید» (And God Created Woman) در سال ۱۹۵۶ که روژه وادیم، همسرش، آن را نوشته و کارگردانی کرده بود، به چهره‌ای جهانی تبدیل شد و طی بیست سال بعد، یکی از نمادهای جذابیت در سینما به شمار می‌رفت.

با وجود این موفقیت‌ها، او در اوایل دهه ۱۹۷۰ اعلام بازنشستگی کرد و کم‌ کم مسیر فعالیت‌های سیاسی را در پیش گرفت. دفاع پررنگ او از حقوق حیوانات در سال‌های بعد، همراه شد با اظهارات جنجالی درباره اقلیت‌های قومی و حمایت آشکار از حزب راست افراطی فرانت ناسیونال فرانسه؛ مواضعی که چندین بار برایش حکم محکومیت به دلیل نفرت‌پراکنی نژادی به همراه داشت.

آغاز مسیر بازیگری

باردو که در سال ۱۹۳۴ در پاریس متولد شد، در خانواده‌ای مرفه و کاتولیک بزرگ شد و برای آموزش باله وارد کنسرواتوار معتبر پاریس شد. او در ۱۵ سالگی، یعنی سال ۱۹۵۰، روی جلد مجله ال ظاهر شد و همین تجربه‌ها راه ورودش به سینما را هموار کرد. آشنایی او با روژه وادیم در یکی از تست‌های بازیگری رقم خورد و پس از رسیدن به ۱۸ سالگی، در سال ۱۹۵۲ با او ازدواج کرد.

او کار خود را با نقش‌های کوچک آغاز کرد و در سال ۱۹۵۵ در فیلم «دکتر در دریا» (Doctor at Sea) در کنار دیرک بوگارد بازی کرد، اثری که در بریتانیا با استقبال گسترده رو به‌ رو شد. با این حال، فیلم «و خدا زن را آفرید» بود که تصویر ماندگار او را ساخت و باردو را در فرانسه و جهان به یکی از چهره‌های اصلی سینما تبدیل کرد.

تاثیر باردو تنها محدود به مخاطبان سینما نبود، روشنفکران و هنرمندان نیز از او الهام می‌گرفتند. ریمون کارتیه در سال ۱۹۵۸ مقاله‌ای مفصل با عنوان «پرونده باردو» در هفته‌نامه پاری مچ منتشر کرد و سیمون دوبووار نیز در سال ۱۹۵۹ در مقاله «بریژیت باردو و سندرم لولیتا» او را آزادترین زن فرانسه نامید.

در دهه ۱۹۶۰، باردو در چندین فیلم مهم فرانسوی نقش‌ آفرینی کرد؛ از جمله «حقیقت» (The Truth) ساخته آنری ژرژ کلوزو، «زندگی خصوصی» (A Very Private Affair) به کارگردانی لویی مال در کنار مارچلو ماسترویانی و «تحقیر» (Contempt) اثر ژان لوک گدار. او در نیمه دوم این دهه پیشنهادهای هالیوودی را نیز پذیرفت و در فیلم‌هایی مانند «زنده باد ماریا!» (Viva Maria) با ژان مورو و «شالاکو» (Shalako) در کنار شان کانری حضور یافت.

باردو در گفت‌وگویی با گاردین در سال ۱۹۹۶ اذعان کرد که فشار شهرت برایش طاقت‌ فرسا بوده است. او در سال ۱۹۷۳ و در ۳۹ سالگی، از سینما برای همیشه خداحافظی کرد و تمام انرژی خود را صرف فعالیت‌های مرتبط با حقوق حیوانات کرد، از حضور در اعتراض‌ها علیه شکار فک‌ها در سال ۱۹۷۷ گرفته تا تاسیس بنیاد بریژیت باردو در سال ۱۹۸۶.

محکومیت‌های قضایی باردو به دلیل دیدگاه‌های راست‌گرایانه

او در سال‌های بعد نامه‌های اعتراضی متعددی خطاب به رهبران جهان نوشت و درباره موضوعاتی چون کشتار سگ‌ها در رومانی، شکار دلفین‌ها در جزایر فارو و کشتار گربه‌ها در استرالیا هشدار داد.

باردو در سال ۲۰۰۳ کتاب «فریادی در سکوت» را منتشر کرد؛ اثری که در آن دیدگاه‌های راست‌گرایانه‌اش را بیان و به گروه‌های مختلفی حمله کرد. همین کتاب باعث شد به دلیل تحریک به نفرت نژادی با محکومیت قضایی رو به‌ رو شود.

بیشتر بخوانید

وضعیت بحرانی بریژیت باردو در بیمارستان