دلبری در نقشی که به دل نمی‌نشیند

به اعتقاد یک منتقد سینما و تلویزیون، مجتبی پیرزاده با بازی زیر پوستی‌اش در «پوست شیر» عمق روانشناختی بیشتری به کاراکتر منصور باجلان بخشیده است.

به گزارش فیلم‌نت نیوز، رضا صائمی (منتقد سینما و تلویزیون) در یادداشتی در صفحه شخصی‌اش نوشت:

کاراکتر منصور باجلان در «پوست شیر»، توانمندی مجتبی پیرزاده را در بازیگری نمایان کرد و او را از مهجور بودن به درآورد؛ بازیگری که پیش از این به ویژه در نقش‌های کوتاه، قابلیت‌های خود را ثابت کرده بود: از «پل خواب» و «تومان» بگیر تا «شکستن همزمان بیست استخوان» و «فروشنده». اما انگار چندان خریدار نداشت و به چشم نیامد. خودش هم اهل شوآف و نمایش و خودبیانگری‌های سلبریتی‌وار نبود و از دیده شدن دوری می‌کرد. حالا به‌واسطه نقش منصور باجلان در منظر تماشا و نظر تماشاگران نشست. آن هم با نقشی که به دل نمی‌نشیند اما نقش‌آفرینی‌اش دل می‌برد! منصور، منفی و منفور است اما نافذ و مرموز که دچار احساس دوگانه به او می‌شوی. هم از او بیزار می‌شوی یا می‌ترسی و هم دلت برایش می‌سوزد. نقشی که حرص مخاطب را در می‌آورد و نقش‌آفرینی که تحسین او را.

مجتبی پیرزاده با تکیه بر میمیک صورت، نگاه‌های نافذ و متغیر، خنده‌های هیستریک و لحن و بیان آرام و پرمکث و سکوت‌هایش، هم مخاطب را عصبی می‌کند هم از خودش می‌ترساند و هم گاهی ترحم‌برانگیز می‌شود. او در «پوست شیر» به‌اصطلاح زیر پوستی بازی کرد و متفاوت‌ترین حضورش را به نمایش گذاشت. می‌توانست در نقش یک متهم به قتل، بازی برون‌گرایانه و اگزجره‌ای داشته باشد مثل برخی بازیگرانی که برای دیده شدن، دریده بازی می‌کنند اما درونگرایانه و کنترل‌شده بازی کرد و به کاراکتر عمق روانشناختی بیشتری بخشید چنانکه در حافظه سینمایی مخاطب ثبت و ماندگار می‌شود. بعد از این می‌توان گفت مجتبی پیرزاده با نقش منصور مشهور شد.