به عقیده یک منتقد سینما، بازنده بودن شخصیت اصلی فیلم «آر.ام.ان» (کریستین مونجیو) بیانگر بازنده بودن یک منش یا شیوه زندگی است.
به گزارش فیلم‌نت نیوز، فیلم «آر.ام.ان» از جمله فیلم‌های مطرح سال ۲۰۲۲ است که با زیرنویس فارسی در پلتفرم فیلم‌نت بارگذاری شده است. کارگردان «آر.ام.ان»، کریستین مونیجو، یکی از مشهورترین چهره‌های سینمای رومانی است که از جمله سینماگران محبوب جشنواره فیلم کن نیز محسوب می‌شود. مونجیو در سال ۲۰۰۷ با فیلم «۴ ماه، ۳ هفته و ۲ روز» مورد ستایش منتقدان قرار گرفت و جایزه نخل طلای بهترین فیلم را از جشنواره کن به‌دست آورد. مونجیو در ادامه با فیلم «آن‌سوی تپه‌ها» (۲۰۱۲) جایزه بهترین فیلمنامه و با فیلم «فارغ‌التحصیلی» (۲۰۱۶) جایزه بهترین کارگردان را از جشنواره کن کسب کرد. «آر.ام.ان» هم در بخش مسابقه جشنواره فیلم کن حضور داشت و نامزد دریافت نخل طلای این جشنواره بود.
نامزدی کسب جایزه بهترین تولید مشترک بین‌المللی از جوایز لومیر فرانسه و کسب جایزه بهترین فیلمنامه از جشنواره بین‌المللی فیلم دوبلین از دیگر دستاوردهای تازه‌ترین ساخته مونجیوی ۵۵ ساله محسوب می‌شود.
فیلم «آر.ام.ان» داستان ماتیاس است که قبل از کریسمس به شهر خود بازمی‌گردد تا از پسر خردسال و پدر پیرش مراقبت کند. در این میان عشق سال‌های جوانی‌اش را می‌بیند اما ارتباط با او باعث ایجاد دردسر می‌شود.
در فیلم «آر.ام.ان» که در ژانر درام ساخته شده است، بازیگرانی چون مارین گریگوره، جودیت استیت، ماکرینا بارلادیانو، اورسلیا مولدون و راچ آندره نقش‌آفرینی کرده‌اند.
حسین عیدی‌زاده (منتقد سینما) در کانال شخصی‌اش در مورد «آر.ام.ان» چنین نوشته است:
در «آر.ام.ان.» (رزونانس مغناطیسی هسته‌ای) ماتیاس با آن هیکل درشت و چهره خشن و چشمان ریز فرورفته تجسم بدوی بودن است و این را از همان آغاز فیلم و کَله زدنش به سرکارگرش و (پس از بازگشت به شهر کوچکش در ترانسیلوانیا) شیوه برخوردش با همسر جوانش، میل حیوانیش به معشوقه‌اش و رویکرد تربیتیش در قبال رودی، پسرش شاهد هستیم. ماتیاس یکی از چندصد شهروند شهرستانی است که در آن اکثریت رومانیایی، درصدی مجارستانی، بخش کمی آلمانی و اقلیت خردی «کولی» هستند. شهری که وقتی همه چیز خوش است کسی کاری به لهجه و تبار دیگری ندارد اما کافی است کمی سرشان گرم شود تا برای شوخی به دوستشان بگویند کسی از نژادی دیگر با دوست‌دخترت دارد می‌رقصد یا در مجالس خودمانی لهجه دیگری را مسخره کنند و حالا تصور کنید شرایط از آرامش خارج شود. شیلا (معشوقه ماتیاس که توانسته در این جامعه خودش را بالا بکشد و با برگشت ماتیاس فقط پیوندی جسمانی با ماتیاس دارد و در سکانس معاشقه تاکیدش بر کلمات رکیک برای پیوندشان این میل را موکد می‌کند) دو کارمند سریلانکایی را استخدام کرده، چرا؟ چون اهالی شهر به حقوق کارخانه پخت نان شیلا و رییسش قانع نیستند و ترجیح می‌دهند بروند جایی دیگر مثلا آلمان کار کنند. در نبود این مردان شهر دست زنان است، آنها کارها را پیش می‌برند اما زور همچنان دست مردانی است که گهگاه به شهر برمی‌گردند یا هنوز نوبت رفتنشان به خارج برای حمالی نرسیده است. این تقابل البته خط‌کشی دقیق جنسیتی ندارد و در فصل طولانی اما درخشان مجادله کلامی تمامی اهالی شهر بر سر استخدام این کارگران سریلانکایی به اوج می‌رسد، جایی که دیگر افراد بی‌تعارف لهجه و نژاد هم را مسخره می‌کنند، بین رنگ پوست فرق می‌گذارند و کم مانده یکدیگر را بدرند. ماتیاس در این مهلکه مانند یک حیوان بی‌شعور وسط قرار گرفته و به بازنده اصلی ماجرا بدل می‌شود، هم شیلا را از دست می‌دهد و هم آنا (همسرش را که هیچ سنخیتی با او ندارد) و هم جایگاه محکمی در قبال مهاجران ندارد، فقط یک موجود زنده است که هر سمت باد بوزد می‌رود. بازنده بودن ماتیاس بیانگر بازنده بودن یک منش یا شیوه زندگی بدوی است؛ هرچند ظاهر قضیه اینطور باشد که ماتیاس و دیگران موفق به طرد کارگران شده‌اند (و فراموش می‌کنند زندگی خودشان به کارگر مهاجر بودن در کشورهای دیگر بند است) و توانایی مقابله با خرس‌ها را دارند. اما لحظه پایانی فیلم که آشکار می‌کند این خرس‌ها درواقع بیکاره‌هایی هستند که برای ترساندن همشهری‌های خود پوست خرس بر تن کرده‌اند روی شجاعت و محافظت پوشالی ماتیاس دست می‌گذارد و به شکلی گزنده زندگی قبیله‌ای و مردسالار را به سخره می‌گیرد. فیلم جدید مونجیو فیلمی تلخ و یک تراژدی کوچک است که در آن مردان قربانی نظام مردسالار خود می‌شوند و زنانی که سعی بر جدا شدن از آن دارند متحمل سختی و رنج بسیار.
با مراجعه به این آدرس می‌توانید فیلم «آر.ام.ان» را در پلتفرم فیلم‌نت تماشا کنید.
