آدام سندلر در مورد پیام‌های فیلم انیمیشن «لئو» و سیر تکاملی فیلم در هنگام تدوین و همچنین در مورد تفکر پشت انیمیشن و اینکه این فیلم چگونه دردها و لذت های بزرگ شدن را بررسی می کند، صحبت می‌کند.
به گزارش فیلمنت نیوز به نقل از کُلیدر، در دومین انیمیشن بلند آدام سندلر با مدیسون شاد به نام «لئو»، این کمدین با همکارش رابرت اسمیگل، همکاری می‌کند تا دردها و لذت های بزرگ شدن را از نگاه یک مارمولک ۷۴ ساله بررسی کند.
سندلر صداپیشگی لئو، مارمولک خانگی یک کلاس ابتدایی را اجرا می‌کند که مخزن خود را با بهترین دوستش، اسکورتل لاک‌پشت (با صدای بیل بور) شریک است. زندگی لئو درهم و برهم است تا اینکه روزی درک گذران زندگی او را به خود می‌آورد. وقتی از بچه‌ها خواسته می‌شود که حیوانات خانگی کلاس را به خانه ببرند، لئو شانس خود را برای فرار از زندگی پشت شیشه پیدا می کند. با این حال، زمانی که یکی از بچه‌ها متوجه می‌شود که لئو می‌تواند صحبت کند، نقشه‌های او نقشه برآب می‌شود و ناگهان این مارمولک ۷۴ ساله در یک ماجراجویی از صمیم قلب به دسته‌ای از بچه‌های دبستانی درس‌های زندگی می‌دهد. انیمیشن «لئو» همچنین دارای استعدادهایی چون سیسیلی استرانگ، جیسون الکساندر، راب اشنایدر و غیره است.
سندلر پس از نمایش اولیه آن در نتفلیکس، با استیو واینتراب از کلیدر درباره پیام‌های عمیق شگفت‌انگیز موجود در انیمیشن و چگونگی تکامل فیلم در فرآیند تدوین صحبت کرد که خلاصه‌ای از آن را در ادامه می‌خوانید.
*«لئو» درباره چیست؟
-ما نمی خواستیم «لئو» جریانی خیلی طولانی و پیچیده داشته باشد. اساس داستان این است که بچه‌های دبستانی درباره چه فکر می‌کنند، چه چیزی را تجربه می‌کنند، استرس ناشی از زندگی و داشتن جرات بیان کردن: «اوه مرد، فکر می‌کنم دارم بزرگ می‌شوم. من باید به مدرسه راهنمایی بروم. من باید آماده باشم.» و ما فقط می‌خواستیم به چیزهایی که آنها فکر می‌کنند بپردازیم و راهکردهایی برای غلبه بر ترس‌هایشان داشته باشیم، اما نه کاری که پیچیده باشد، بلکه تفسیری ساده داشته باشد.
یکی از چیزهایی که در مورد فیلم های انیمیشن وجود دارد این است که آنها اغلب در طول تولید تغییرات زیادی می کنند. از اینجا شروع می‌کنید و در نهایت به جاهای دیگری ختم می شود. شخصیت شما چگونه با ساخت فیلم تغییر کرد؟
-شما یک پیش نویس می نویسید، آن را کنار هم می گذارید، انیمیشن سازی می کنید، به آن نگاه می کنید، آن را به اطرافیان نشان می دهید، سپس شروع به نمایش آن برای افرادی می کنید که چیزی در مورد فیلم نمی دانند. بعد تغییراتی ایجاد می‌کنید تا ببینید مردم با چه چیزی ارتباط می‌گیرند و چه چیزی را دنبال می‌کنند و این بهترین بخش کار خلاقانه روی یک فیلم انیمیشن است، دو سال بعد از شروع پروژه فرصتی پیدا می کنید و می گویید: «ممکن است خنده دار باشد اگر لئو این کار را انجام دهد» و بعد همه کارکنان کنار هم جمع می‌شوند و آن را اجرا می‌کنید.
ترجمه: مهشید محمدی مرام
