منطقه مورد علاقه: نمایشی بی‌رحمانه از عادی شدن شر

به گزارش فیلم‌نت نیوز، اگرچه فیلم‌های زیادی درباره قربانیان و مرتکبین هولوکاست وجود دارد، اما «منطقه مورد علاقه» (The Zone of Interest) جاناتان گلیزر با رویکردی جدید و وحشت‌انگیز به این موضوع پرداخته است.

این فیلم داستان فرمانده اردوگاه آشوویتز، رودولف هوس (با بازی کریستیان فریدل)، همسرش هدویگ (با بازی ساندرا هولر) و خانواده‌شان را روایت می‌کند که در آرامش، درست پشت دیوارهای اردوگاه و کوره‌های آدم‌سوزی زندگی می‌کنند. ما هرگز جنایات آشوویتز را نمی‌بینیم بلکه صدای گلوله‌ها و فریادها را در طول یک مهمانی باغ می‌شنویم و درخشش آتش و دود کوره‌های آدم سوزی را از پنجره اتاق‌خواب مشاهده می‌کنیم. دنیای خانوداه هوس‌ منظم و ایده‌آل است و هیچ شباهتی به تصاویری که در فیلم‌های دیگر از این دوران دیده‌ایم، ندارد.

گلیزر به مخاطبان یک مطالعه انسان‌شناسانه از این خانواده نازی ارائه می‌دهد. او با استفاده از نور طبیعی و شات های همزمان، آنها را با طبیعتی به تصویر می‌کشد که شرارت‌شان را پنهان می‌کند. آن‌ها مانند شما و من هستند: هدویگ دل‌مشغول باغ با دقت آراسته‌اش است و رودولف برای فرزندانش داستان قبل از خواب می‌خواند. چیزی که «منطقه مورد علاقه» را اینقدر تهوع‌آور می‌کند، پیش پا افتادگی شر آن‌ها است، شیوه‌ای که آن‌ها زندگی روزمره خود را می‌گذرانند در حالی که جنایات علیه بشریت تنها چند قدم دورتر رخ می‌دهد.

هوس جلسات کاری درباره افزایش کارآیی کوره‌های جسدسوزی را برگزار می‌کند و بیشتر نگران سلامت بوته‌های یاس اردوگاه است تا جان انسان‌هایی که سرنوشت‌شان در دستان اوست. کریستیان فریدل در نقش هوس با عادی بودنش این نقش را به طور وحشتناکی تصویرسازی می‌کند. او یک نازی با سبیل چرخان نیست که از فیلم‌های ایندیانا جونز به یاد می‌آوریم، بلکه صرفاً یک مرد اهل خانواده است که بیش از حد متعهد به کارش است.

بازی ساندرا هولر در نقش هدویگ هم حتی تاثیرگذار است. او زنی خانه‌دار را به همدستی‌ این جنایت خونسرد می‌آورد. برخلاف همسرش، او هر روز قتل عام ترتیب نمی‌دهد، اما او در حال بررسی لباس‌ها و متعلقات یهودیان بازداشت‌شده و سوزانده شده است تا آن‌ها را برای خودش نگه دارد. او خود را با یک کت پوست که از یک بازداشتی گرفته شده، می‌پوشاند، در حالی که فرزندانش با دندان‌های طلای قربانیان بازی می‌کنند — کارهای روزمره‌ای که با سادگی‌ای که هولر آن‌ها را انجام می‌دهد، بیشتر وجهه شوم به خود می‌گیرند.

لحظاتی وجود دارد که فیلم به سمت بیش از حد آوانگارد متمایل می‌شود: نگه داشتن روی یک صفحه خالی برای دقایقی و برخی از توالی‌های شب‌بینی بدون زمینه، اما این‌ها نقاط چندان ناامیدکننده‌ای در یک تجربه سینمایی به طور کلی هولناک نیستند.

موسیقی متن میکا لِوی برای ناراحت کردن مخاطب ضروری است. ناهماهنگی‌های آتونال و تنظیمات کُری که بیشتر شبیه به فریادهای خفه شده هستند، مواد اولیه کابوس‌ها هستند. اگر تصور کردن آنچه در حیاط پشتی هوس‌ها رخ می‌دهد کافی نباشد تا شما را بیمار کند، تجربه حسی شنیدن موسیقی متن این کار را خواهد کرد.

«منطقه مورد علاقه» یک فیلم هولوکاستی ترسناک است، به دلیل راه‌هایی که خانواده هوس را به عنوان صرفاً انسان به نمایش می‌گذارد. این یک یادآوری جدی از همدستی ما و ظرفیت برای شرارت بزرگ در عادی‌ترین شرایط است. هرگز تجربه تماشای آن را فراموش نمی‌کنم، حتی اگر هرگز نتوانم خود را مجاب کنم که دوباره آن را تحمل کنم.

مارین لی لنگر | اینترتینمنت ویکلی

منطقه مورد علاقه را در فیلم نت تماشا کنید